Cadı Olivia

Cadı Olivia Bölüm 6

Dersin bitmesine dakikalar kalmış artık bunaldığımı farkettim aklım Parker'daydı. Ne vardı bu çocukta beni çeken, neden karşılaşmalarımız aynıydı, niye hiç konuşma fırsatımız olmamıştı? Bu sorular kafamda dönüp durdukça Parker'ı daha çok merak ediyordum. Son ders zilide çalmıştı artık eve gidebilirdik. Luis ile dışarı çıkıp Tyler'ı beklemeye başladık. Luis telefona bakıp 'Yanından ayrılmam lazım lütfen bişey belli etme ' dedi ve uzaklaşmıştı. Ne demek istedi diye düşünürken karşıdan Tyler ve Parker'ın bana doğru geldiğini gördüm. Yanıma geldiklerinde Tyler ' Abim Parker ' diyerek Parker'ı gösterdi elimi uzatıp 'Olivia' diyebildim sadece. El sıkışırken gözlerine bakmaktan kendimi alamıyordum. Ne kadar süre öyle kaldık bilmiyorum ama artık emindim onda beni çeken bişeyler vardı.
'Artık tanıştığınıza göre bugün Olivia ile gidebilirim galiba' dedi. Hala ellerimiz ayrılmamıştı. Parker Tyler'e dönüp 'Gidebilirsin' dedi. Ah o sesi beni benden almıştı resmen. Elimi bıraktı ve dönüp gitti kendime gelmeye çalışıyordum. Tyler elini omzuma atıp 'Neler dönüyor burada senden kıskanmam gereken Luis değil abim galiba ' dedi gülümseyerek. 'Tabi ki hayır ne için kıskanacaksın ki bi.. biz daha önce iki defa çarpıştık ikisinde de yere düştüm ama abin umursamadı ayrıca çok itici ' dedim gözlerimi kaçırıyordum. Ben neden kekeledim ki şimdi.
'Abime bakışların hiçte itici biri gibi durmuyordu' diyerek gülmeye devam etti.
'Hadi gidelim artık Luis nerde' niye çıkıştım.
Elini omzuma atıp 'Luis evinin orda bekliyor bizi ' dedi ama hala gülüyordu. Hiç bişey söylemeden yürümek en mantıklısıydı. Eve doğru giderken Tyler'ın konuşması ciddileşmişti. 'Abim' dedi duraksadı. 'Sıcakkanlı birisi değildir. Kimseyle yakınlık kurmayı sevmez . Umut vermek gibi olmasın ama sana bakışları bir farklıydı' dedi.
'Ne gibi ' diye sordum.
'Daha önce kimseye öyle bakmamıştı resmen senden kopadı. Bu da bana abimle uğraşacak bi koz verdi' dedi ve güldü. 'Bence sen yanlış anladın normaldi bakışları' dedim.
O an Luis'in sesini duydum 'Kurtulmuşsunuz harika' dedi. Eve girdiğimizde Tyler ve Luis hayranlıkla evi gezindiler. Bende bi yandan birşeyler hazırlamaya başladım. Bahçeye geçip yemek yiyip sohbet ettik. Çok keyif alıyordum, aslında ilk defa arkadaş edinebilmiştim. Tuhaf davranışlarım olduğunu söyleyip kimse bana yaklaşmıyordu. Aklımdan bunlar geçerken gülümsedim.
Luis 'Neden güldün ' diye sordu.
'Hiç siz benim ilk arkadaşlarımsınız, gerçekten keyifli oluyormuş sohbet 'dedim gülümseyerek. Ama onlar gülmeyi bırakmışlardı. Tyler bana dönüp ' Neden hiç arkadaş edinmedin' dedi. 'Ben arkadaşım olsun istedim ama herkes tuhaf davrandığımı söyleyip bana yaklaşmak istemiyorlardı' dedim. Anlamsızca suratıma bakıyorlardı. Gülümsedim ve 'Hiç önemsememiştim halada öyle sizle iyi arkadaş olduk yeni tanışsakta şuan ki ortam gerçekten güzel ' dedim.
Tyler telefona gelen mesajı okudum ve 'Olamaz abim evin adresini istiyor ' diye bağırdı. Luis 'Sakin ol sevgilim ben şimdi içeriye geçerim sen ver adresi' dedi ve kalktı masadan. Tyler'la yalnız kalmıştık. Bana nelerden korktuğumu sordu. Yağmuru çok severim ama gök gürültüsünü hiç sevmem çok korkarım dedim. 'Tek kalmaktan korkmazmısın ' dedi. 'Korkmam yalnız olmayı severim zaten' dedim. O an kalbim hızla atmaya başladı. Neler oluyor diye düşünürken kapı açıldı.