Secret Love Kiss|L.S

Komt het ooit weer goed?

POV: Harry
Louis' hand raakt los van de mijne als de menigte zich naar voren beweegt. Ik probeer hem nog terug te vinden maar ik wordt naar achteren getrokken aan mijn arm. Als ik opkijk wie het is zie ik de schuldige ogen van Luke. 'Luke? Wat doe je?' Vraag ik een toonhoogte hoger dan normaal van pure verbazing. Ik zie hoe tranen zich in zijn ogen opwellen. Ik heb hem nog nooit echt zien huilen. Zelfs niet toen we aan het begin van het jaar zo hecht waren. 'Het spijt me. Ik zorg dat het goed komt' zegt hij nog zacht waarna hij me het podium op duwt. Zayn trekt me naast zich en legt met een triomfantelijke grijns een hand op mijn schouder. Het is een nummer over de liefde tussen twee mensen in het o zo mooie Frankrijk. En ik en Harry hier hebben dat samen geschreven' zegt hij door de microfoon. Voordat ik nog wat kan zeggen hoor ik Louis' hemelse stem door de school galmen. Het is zijn lied. Het lied wat hij voor mij heeft geschreven. Wat hij voor ons heeft geschreven.

Er verschijnt ongemerkt een frons op mijn voorhoofd. Zayn liegt! Hij en ik.. wij hebben niets samen geschreven! Ik weet niet hoe hij aan Louis' demo komt maar ik weet dondersgoed wat hij ermee van plan is. Dit is enkel een middel om mij en Louis uit elkaar te drijven.

Verdoofd staar ik om me heen en ga velen onbekenden gezichten af. Totdat ik twee blauwe ogen naar mij zie staren. Ik schrik van zijn ogen. Het zijn niet de ogen die ik ken. Ze zijn gebroken en bijna doorzichtig. Ik merk dat hij mij ziet als zijn gezicht krijtwit word en er spontaan een fontein aan tranen uit zijn onbekende ogen stromen. 'Louis!' Roep ik in paniek maar hij schud verwildert zijn hoofd en rent de dansvloer af. Ik zie heb steeds kleiner worden. De liefde van mijn leven is zojuist pijn gedaan. De jongen waarvoor ik mijn leven zou willen geven is voor mij weggelopen.

Ik zucht en mijn hoofd lijkt wel vol watten te zitten. Het beeld van Louis' gebroken tere gezichtje raakt niet van mijn netvlies. Het besef begint mij langzaam te naderen en zonder dat ik erbij nadenk vliegt mijn blik naar Zayn. Mijn bloed kookt van woede. Ik haat hem. Ik haat Zayn.

Ik slaak een luide kreet die wel uit duizenden vlammen lijkt te bestaan. Maar dat kan me niets schelen. Ik vlieg Zayn aan en grijp hem bij zijn kraag. 'Hoe kon je?!'. Mijn stem trilt van woede.

Zayn grijnst alleen maar. Wat me nog kwader maakt. 'Ik heb gedaan wat ik moest doen Harry'. Dan houd ik het niet meer en geef hem de hardste klap die ik ooit gegeven heb. Zo hard dat mijn hand er nog van nagloeit. Zayn grijpt direct naar zijn wang waarna we door leraren uit elkaar worden gehaald. 'Klootzak' sis ik met opeengeklemde kaken. 'Ja dat ben ik. En ik ben er blij mee Harry. Nu weet ik in ieder geval zeker dat jij en Louis je lesje hebben geleerd'. Louis.. mijn hoofd draait zich als een reflex naar het gat waar hij zojuist in is verdwenen. Ik hoop met heel mijn hart.. dat een groot gemis mij voor de rest van mijn leven bespaard blijft.. en hij naar mij wilt luisteren.

Want een leven zonder hem.. is als een wereld zonder geluk.

POV: Louis
Luke, Ashton en ik rennen zowat de school uit. Niet alleen omdat ik frisse lucht nodig heb maar ook omdat er een aantal dingen moeten gebeuren. 'Ik ga mezelf aangeven bij het bureau' zegt Ashton. Ik geef hem een dankbaar knikje. Nu alles goed komt met Liam maakt me al een stuk rustiger. Zodra Ashton bij zijn auto is legt Luke een hand op mijn schouder.

'Louis?'. Ik draai me naar hem toe en zie hoe de tranen die net nog in zijn ogen stonden over zijn wangen naar beneden glijden. 'Ik.. ik wilde het je wel eerder zeggen maar ik moest kiezen tussen jouw relatie en de mijne'. Mijn ogen vergroten zich bij die zin. 'Kiezen?' Vraag ik ongelovig. Hij knikt. 'Nu ik je dit vertelt hebt gaat Zayn me voorgoed haten. Ik ben hem kwijt Louis. Ik ben hem echt kwijt' snikt hij waarna hij zich in mijn armen werpt.

Ik sla mijn armen om hem heen. 'Ssshh.. zo'n vaart zal het niet lopen' fluister ik terwijl ik over zijn rug streel. Het blijft een tijdje stil. Enkel wat te horen is, is Luke's onregelmatige ademhaling. Zodra hij wat rustiger word kijkt hij me diep in mijn ogen. 'Kan je me vergeven?'. Ik schud mijn hoofd. 'Er valt niets te vergeven. Je hebt gedaan wat je kon'. Luke glimlacht zwak. Ik sla mijn armen nogmaals om hem heen. 'Jij raakt Zayn niet kwijt.. dat beloof ik'.
------------------------------------------
LoveYouu❤️❤️❤️