Secret Love Kiss|L.S

Wij zijn voor elkaar bestemd

POV: Louis
Ik sta nog half te shaken op mijn benen als ik het grote witte gebouw uitloop. Het ging goed.. mijn auditie ging goed! Mijn lied en gevoel voor muziek is goed gekeurd. Dat betekend dat ik naar Juilliard mag!

Mijn hart hoort overspoelt te zijn met vreugde (wat het aan de ene kant ook is) maar aan de andere kant maak ik me zorgen over wat nu komen gaat.

Ik gooi de deur van mijn auto dicht en rijd in volle snelheid naar de gymzaal. Ik hoop dat Ashton zich aan zijn woord houd. We hebben gisteren afgesproken dat hij na de wedstrijd het bekend zal maken. Er zitten twee agenten undercover in de zaal dus Liams onschuld zal eindelijk bewezen worden. En iedereen mag het weten. Eindelijk.

Zodra ik mijn auto parkeer hoor ik al wils gejuich binnen. Het is is al begonnen. Ik laat een hoorbare slik horen en de zenuwen gieren door mijn lichaam. Ik ga Harry nu weer onder ogen komen. Ik weet dat hij niets met Zayn's actie te maken had maar toch.. ik vraag me af of ik hem nu anders zal zien dan voorheen.

Met mijn hart luid bonzend in mijn keel ga ik via de uitgang naar binnen. Anders ziet Harry me binnenkomen en ik wil hem niet afleiden. Deze wedstrijd is belangrijk voor hem. Te belangrijk om door mij te verstoren.

Mijn oren worden verdoofd door het luide geschreeuw en de zenuwen glijden in 1 keer van mij af als ik Harry zie spelen. Zijn gezicht staat strak van de spanning en zijn haar hangt slap in plukjes voor zijn ogen. Zijn groene ogen waar ik zo van houd.

Plots lijkt het wel alsof de bliksem inslaat. Alsof de stoppen massaal doorslaan en er enkel 1 spotlicht op Harry gericht is. Zijn groene ogen kruisen blindelings de mijne. Zijn mond valt open en terwijl de wedstrijd gewoon doorgaat blijft hij me onverbiddelijk aanstaren.

Een golf van paniek verstoort mijn mijn moment van intens geluk. Ik leid hem af! Dat mag niet want de juryleden bepalen of hij de studiebeurs krijgt. Ik weet wat ik moet doen. Ik wend mijn blik af en ren in de richting van de kleedkamers. Daar kan ik me schuil houden tot de rust.

Maar vlak voordat ik de gang die naar de kleedkamers leid heb bereikt hoor ik protesterend gegil achter me. Dit is geen aanmoedigen. Dit zijn kreten van ongeloof en verbazing. Dat kan niet goed zijn. Ik draai me om en dan zie ik waarom iedereen zo schreeuwt.

Harry laat de basketbal uit zijn handen vallen en rent mijn kant op.

Alles gaat nu in slowmotion en geluid is weggevallen. Wat je altijd in films ziet. Ik dacht vroeger dat dat allemaal verzonnen was maar ik had het mis.. je leven kan in slowmotion gaan.. helemaal als je leven helemaal stil lijkt te staan.

Harry slaat met een zucht zijn armen om mij heen. 'Wat doe je gek?! Ga terug je moet je studiebeurs halen!' Gil ik in paniek. Harry schud zijn hoofd, tilt me op en drukt zijn lippen op de mijne. De geluidloze stilte maakt plaats voor vuurwerk wat zich in mijn hoofd afspeelt. Zijn lippen passen perfect op de mijne. Alsof ze voor elkaar gemaakt zijn.

'Ik ga niet terug. Louis jij bent belangrijker dan die stomme studiebeurs' zegt hij. 'Maar je hebt er zo hard voor gewerkt'. Hij duwt zijn hoofd tegen het mijne. 'Ik heb jou liever dan wat dan ook in de wereld'.

Ik woel door zijn haren en geef een zucht van verlichting. 'Ik heb mijn auditie ook gehaald Hazz.. dan moet jij de jouwe halen' fluister ik. Harry's ogen vergroten zich na die zin. 'Echt?'. Ik knik. 'Dan weet ik wat mij te doen staat'.

Voor ik nog wat kan zeggen trekt hij me naar voren en vraagt met handbewegingen het publiek om stil te zijn. Na een tijdje gebeurd dat en honderd paar ogen staren ons aandachtig aan. Iets waar ik het normaal Spaans benauwd van krijg maar op dit moment is het goed.

'Luister' begint Harry. 'Deze jongen hier is degene van wie ik houd'. Hij grijpt mijn hand stevig vast. 'Bepaalde mensen hebben geprobeerd om ons uit elkaar te drijven maar dat is nooit gelukt. Onze liefde is te strek om te overwinnen. Het is sterker dan wat dan ook'. 'En daarom heb ik bij deze besloten dat ik uit de wedstrijd stap. Ik hoef geen studiebeurs meer. Want ik ga naar een school dicht bij Juilliard. De school waar de liefde van mijn leven heen gaat. Zo kunnen we elkaar elke dag zien. Waar we maat willen, wanneer we maar willen. Dat is alles wat telt voor mij'.

Als de laatste woorden over zijn lippen zijn gekomen drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik sluit mijn ogen en ditmaal hoor ik geen geschreeuw maar een daverend applaus.

Ik zie hem inmiddels door een waas van tranen naar mij kijken. 'Harry meen je dat echt?'. Hij knikt. 'Ik wil jou. Voor altijd en eeuwig'. Ik veeg mijn tranen dan geluk uit mijn ogen. 'Ik jou ook'. Na die woorden werp ik mijn armen in zijn nek en zoen nogmaals de jongen waar ik zo van houd.

Nu weet ik het zeker. Wij horen bij elkaar. En zullen er altijd voor elkaar zijn.
-------------------------------------------
Dit is nog niet het einde rustig maar😉

Hierna komt er nog 1 hoofdstuk. Ashton moet nog iets doen voor Liam en hoe zit het met Luke en Zayn? Komen zij nog bij elkaar?

LoveYouu❤️❤️❤️