Secret Love Kiss|L.S

Een aanblik van twee blauwe ogen

POV: Harry

Wegens geweld werden Zayn en ik meteen naar huis gestuurd. Ik heb nog een poging te gaan om Louis te zoeken maar zonder resultaat. Hij neemt ook al zijn mobiel niet op. Ik heb zijn nummer nu denk ik al 15 keer gebeld. Dat kan nooit een goed teken zijn.

Terwijl de zon door mijn raam naar binnen schijnt bekijk ik mezelf in de spiegel. Ik schrik van mijn eigen gezicht. Ik heb enorme wallen onder mijn ogen en mijn huid is nog witter dan mijn lakens. Hoewel ik het niet vreemd vind. Door dat incident van gisteravond heb ik nauwelijks geslapen. Louis' blik blijft maar voor mijn netvlies verschijnen. Een blik vol van wanhoop en intens verdriet. Ik kon zijn pijn bijna zelf voelen.

Met een zucht trek ik mijn shirt over mijn hoofd. Vandaag is de beslissende basketbalwedstrijd. De wedstrijd die zal besparen of ik een studiebeurs krijg. Maar tegelijkertijd is ook Louis' auditie voor Juilliard. Eergisteren zei hij me nog dat hij na zijn auditie zou komen kijken naar de wedstrijd. Maar na wat er gisteren gebeurd is betwijfel ik dat ten zeerste.

Ik hoor mij nu te focussen op de wedstrijd maar mijn gedachten zijn enkel bij twee blauwe ogen. Ogen waarvan ik niet zeker weet of ze nog bij mij horen. Ik probeer ze uit mijn hoofd weg te jagen maar dat lukt niet. Zelfs onderweg naar de gymzaal van de school is mijn concentratie nergens te bekennen.

Wat wel helpt is dat Niall, Lize en Liam zo in de zaal zitten tijdens de wedstrijd. Niall heeft me dat nog met zekerheid bevestigd. Over Louis werd niet gesproken. Niemand heeft hem gister nog gezien nadat hij is weggerend. Zelfs Niall niet. Terwijl hij toch wel Louis' beste vriend is.

Mijn vele gepieker word onderbroken door het fluitje van de coach. Ik kijk op en zie Luke, Ashton en Zayn de kleedkamer binnenstappen. Zij zitten natuurlijk nog steeds in het team. Ik vuur een woedende blik op Zayn af maar de coach wijst waarschuwend mijn kant op. 'Houd je rustig Harry Styles! We willen dat gevecht van gisteren niet herhalen!' Klinkt zijn serieuze stem. Ik geef hem een kort knikje en richt mij op de veters van mijn schoenen.

Zodra hij weg is kijk ik de drie jongens die eens zo belangrijk voor mij waren vanonder mijn wimpers aan. 1 van ons gaat vandaag die studiebeurs winnen. Alleen is het nog de vraag wie. Zayn steekt nietszeggend een peuk op. Hij is dus nog altijd niet gestopt met roken. Luke kijkt hem even kort aan maar als Zayn zijn ogen tot spleetjes knijpt wend Luke zijn gezicht van hem af. Hij speelt dus de baas over zijn eigen vriendje. Interessant..

'Zayn je mag niet roken in de kleedkamer' zeg ik na minuten van stilte. Hij blaast een grote wolk uit. 'Ja dus?' Vraagt hij. 'Dus stop daarmee'. Zayn loopt dreigend op mij af, neemt een nieuwe hijs en blaast rook uit in mijn gezicht. 'Jouw mening interesseert me niet Harry'.

Ik pak zijn sigaret af en trap hem in een snelle beweging uit. 'Wat vind Luke er eigenlijk van dat je rookt?'. Zayn's ogen vergroten zich. 'Hoe bedoel je?'. 'Hij is toch je vriendje?'. Zayn werpt Luke een vijandige blik toe. 'Hij daar? Hij is mijn vriendje niet meer.. hij heeft me verraden.. ik heb zelf gezien hoe hij Louis omhelsde gisteravond'.

Mijn mond valt open bij die zin. 'Wacht.. dat betekend' - 'Dat Louis weet dat jij niets met mijn actie te maken had ja' maakt Zayn mijn zin af. Ik geef Luke een dankbaar knikje en er lijkt wel een rotsblok van mijn schouders af te vallen. Louis weet het.. hij weet hoe het zit..

'Jongens we gaan beginnen!' Klinkt er op dat moment vanaf de deur van de gymzaal. Er verschijnt een grijns rond  Zayn's mond. 'Zet je maar schrap Styles. Deze wedstrijd gaat er nog wat gebeuren'. Na die woorden loopt hij langs me heen naar de gymzaal.

Luke bijt op zijn lip en veegt een traan van zijn gezicht. 'Luke is het waar? Heb jij mijn relatie boven de jouwe gezet?' Vraag ik. Hij knikt. 'Ik had wel wat goed te maken. Jij en Louis? Dat had gewoon zo moeten zijn' spreekt hij zacht. Ik sla mijn armen om hem heen. 'Dankjewel'

Niet lang daarna staat Ashton op en legt een hand op mijn schouder. 'Harry we moeten gaan nu. Maak je maar niet druk om Zayn. Louis, Luke en ik hebben alles onder controle'. Mijn ogen lichten op bij het horen van Louis' naam. 'Louis?! Is hij hier?'. Ashton grijnst even. 'Wacht maar af'.

We lopen gezamenlijk naar de gymzaal waar we door een groot gejuich verwelkomt worden. Aan de rechterkant van de tribune zitten onze supporters. Ook Niall, Liam en Lize heb ik al gauw in het zicht. Bijna de hele school kijkt mee naar de laatste wedstrijd van het jaar.

Zodra we handen geschud hebben met het andere team en ik als aanvoerder de rest van mijn team nog 1 keer bij elkaar heb geroepen gaat het toch echt beginnen. Ik ga op mijn plaats staan en zodra het fluitje gaat word de zaak vervult met een oorverdovend gegil. Ik paas de bal naar Ashton die hem met een knipoog weer aan Luke geeft. Ik probeer me uit alle macht te concentreren maar ik ben Ashtons woorden niet vergeten en kijk schichtig om me heen.

Zodra ik de bal weer krijg valt mijn oog op de uitgang van de gymzaal. En alles lijkt wel te vervagen. Daar bij de uitgang staren twee onzekere ogen liefdevol in de mijne.
------------------------------------------
Het einde van dit boek nadert snel!
LoveYouu❤️❤️❤️

UPDATE:
Ik herlees mijn boek opnieuw en kom erachter dat dit liedje zowat perfect bij dit hoofdstuk past. Alsof het voorspelt is.