Kristine "Ang Batang Ina"

The Last Chapter

©hapter dise-otso, continue..

Kristine Mendoza (Ang Batang Ina)

——
Sabay silang napalingon sa gawing hagdanan.

"I-Itay..." Nanginig na sambit ni Kresha ng makita ang ama.

"Masakit ito sa akin, anak, pero ang dami mo nang ginawang gulo sa pamilyang ito. Lahat naman ng gusto mo ay sinubukan naming ibigay sa'yo. Gusto ka naming kasama palagi pero ayaw mo naman sa amin. Siguro nga'y hindi ito ang buhay na gusto mo at humihingi ako ng tawad kung hindi ko naibigay ang magandang buhay sa inyo. Pero wala kang karapatang manira ng buhay ng iba ng paulit-ulit." mahabang litanya ng kanilang ama. Diretsong nakatingin ito kay Kresha.

Nagyuko lamang ng ulo ang kanyang kapatid at tahimik na pumunta sa silid nito. Puno ng tensiyon ang paligid hanggang sa muling lumabas ito, hila-hila ang bagahe nito.

"S-sige." tanging sambit nito at lumabas na.

"Itay, susundan ko si Kresh, baka kung ano—"

"Hayaan mo siya, Kristine. Matanda na siya. Alam na niya ang ginagawa niya. Babalik siya, hindi man ngayon pero babalik siya, sigurado ako." bahagyang ngumiti ito. "Mag-usap na kayo ni Nicco at pupuntahan ko si Joey sa itaas."

Walang nakapagsalita sa kanila ni Nicco. Nakayuko lamang siya. Hanggang sa tumabi ito sa kanya at hawakan ang kanyang kamay.

"Nicco—" sinakop na nito ang kanyang mga labi.

"I love you. I love you so much." sambit nito ng maghiwalay ang kanilang mga labi. Mahigpit siyang niyakap. "Oh, God, I  love you so much."

"Lahat ng—"

"Please listen to me first, please. I'm so sorry for everything i did to you and your family. I did it because Kresha hurt me so bad and I thought you were in it with her. I even thought you asked her to do it. I thought you needed me to get what your family needs. I judged you so bad and thought Kresha was an angel. She was so kind to me, you see. But i was wrong. My God, I want you in my life." Ikinulong nito ang mukha niya sa mga kamay nito. "Do you understand me? I want you in my life so bad that I don't even care who's the father of your baby. He's gonna be our baby."

"Nicco, baby natin ito. Kailangan mong maniwala dahil iyon ang totoo. Hindi ko rin alam kung paano nangyari, pero nandito siya."

Pinakatitigan siya nito sa mga mata, tila may pilit binabasa roon.

"Totoo, Nicco. Noong sabihin ko sa'yong mahal na mahal kita, totoo iyon. Baby natin ito, Nicco, mamatay man ako."

Ngumiti ito. "Well, one of those swimmers really did a good job, huh? Oh God. I'm going to be a father."

"Tatlong buwan ka nang tatay."

"Oh, may God." sambit nitong ngiting-ngiti. "Rubber works ninety-seven percent of the time and I got lucky. Oh, fast stubborn swimmers, I love them." napangiti siya, bagaman naluluha rin. "Have you forgiven me, Tin?"

"Kahit kailan, hindi ako nagalit sa'yo."

"Let's get married today, this afternoon. Let's go." hihilahin na sana siya nito paalis.

"Ano ka ba?" natampal niya ang hita nito. "Masyado kang nagmamadali."

"The wedding is long overdue. Come on, let's get married. Let's go." pinahid nito ang kanyang pisngi, saka siya hinagkan sa mga labi. "Let's go Love. I won't leave until we get married. If we get married, though..." natigilan ito, nagkibit-balikat mayamaya. "I won't leave either way. So let's just get married, okay?"

Tumango siya at nagmamadaling tinawag ang kanyang ama at anak.

—

Naikasal sina Kristine at Nicco nang hapon din iyon at ang buong pamilya ay tumungo sa mansiyon ni Nicco sa manila kinabukasan. Makalipas ang dalawang buwan ay muli silang nagpakasal doon. Lalaki ang naging anak ni Kristine at kamukhang-kamukha ni Nicco, ayon na rin sa ina nito.

Kresha was now working in Malaysia and wrote them letters occasionally. Everytimg bad that happened belonged now to the past.

All that was ahead was a bright future.

°FIN°