Hades Kızı (Kampın Kara Meleği)

depresyon

medya- benim kafamda nedense bu video yüzünden bu şarkı hep Eren ve Rize'nin düeti olarak canlanıyor. LİNİT İLSİİİĞĞNN

Herneyse okuyun işte...

Eren'den

bizimkilerden zor kurtulup cenazesinin üstünden 1 hafta geçmiş olan kardeşimin mezarına gittim. İsmini taşların arasında ararken beynime yardım isteyen ruhların çığlıkları yeniden doldu. En sonunda yeni kazılmış bir mezar görünce durdum. Gerekli ruh çağıma ritüellerimizi gerçekleştirip taşın önünde beklemeye başladım. Önümde ağlayan kızıl saçlı bir hayalet belirince de oturdum.

"K-kardeşim... Yalvarırım beni geri getir, burası çok sıcak, cehennem gibi... Dayanamıyorum. Babam bana acımıyor..."

"Benim acımamı mı bekliyorsun? Seni tanımıyorum bile... Buraya içimde kalanları dökmeye geldim."

"İçinde... Kalanlar?"

"Sorular, duygular, kelimeler... Hiç biri sana olan hayal kırıklığımı geçiremez ama... Sana sormak istediğim bir şey var; kendi kardeşine hiç acımadın mı? Söylesene, Doğa'nın çığlıkları çok hoşuna gitti mi kardeşim? ben anlayamıyorum; neden biri tek ailesine ihanet eder ki?"

Yumruklarımı sıktım. Onun ise yüzünde hafif bir tebessüm vardı.

"Doğa kolay kolay çığlık atmadı...  bacaklarına telleri dolarken bile Lolly'nin gözlerinin içine hepsi bu kadar mı der gibi bakıyordu... O çok güçlü Eren, dikkatli olmak zorundasınız; eğer bir gün safını değiştirirse kimse onu durduramaz."

"O sen değil için rahat olsun."

"Hala kızgın mısın? Tanımadığın birine?"

"Doğa'yı tanıyorum ama... Biliyor musun o artık her gün kabus görüyor... kamptayken sürekli titreyerek ve sayıklayarak uyanıyor. Sanırım her gün seni öldürdüğü anı tekrar yaşıyor ve vicdan azabı duyduğuna eminim."

"Benim vicdan azabı duymadığımı mı sanıyorsun? Her kötü hep kötü mü kalır? Ben her gün öldürdüğüm insanları hatırlayıp vicdan azabı çekerken, her gün aralıksız ağlarken onun bir titremesi çok mu? O BENİ KARANLIĞA MAHKUM ETTİ!"

"KES! Bunu sen istedin, hayatta kalma savaşında kimseye acıma yoktur. Hem, Doğa'yı geçtim,          ben seni tanımak isterdim. Ne bileyim; mesela bana da velet demeni... Gece gece üçümüz sana tuhaf ama tatlı şakalar yapmayı..."

"Doğa var, Nico var."

"Nico bu sıralar sürekli Will'in yanında... Doğa desen kızlarla bile doğru düzgün konuşmuyor. Bi' sabahın beşinde göle gidiyor onun dışında hep kulübede... Bizim çocuklar sürekli yedilinin peşinde... Yine yalnız kaldım. Her zaman olduğu gibi... Ama konu ben değilim. Sensin. Neden ihanet ettin? Neden seni tanımama izin vermedin? Neden... Bizi bu hale getirdin? Neden yalnız hissetmeme sebep oldun? Vicdanın yanıyor olsa da, umarım ruhun da yanar."

Laura kaybolunca fısıldadım.

"Çünkü benim kalbim şimdiden fazlasıyla yandı."

"Anka kuşunu bilir misin? Phoenix diye de geçer. Her seferinde yanarak kül olur ama küllerinden çok daha güçlü bir şekilde doğar?"

Gözlerim kocaman açıldı ve hızla arkama döndüm. Bu kelimeler Reyna'dan başkasına ait değildi. 

Küfredebilir miyim? Çünkü acayip ihtiyacım var...

Reyna gelip yanıma oturdu. Koyu, güzel gözlerini mezarlığın karşısında batmakta olan güneşe çevirdi.

"Buraya geleceğini tahmin etmezdim Reyna."