VENÜS// TEXTİNG

0.8

Ölü Kız dayanamadı normal biri gibi geçti o sokaktan. Çaktırmadan baktı etrafına, yaptığı ateşle oynamaktı. Bir anda Venüs'e çarptı, parfüm kokusu ruhunu doldururken 'Pardon.' demekle yetindi. Ayrılışında suratına bir gülümseme yerleşti.

Venüs: Ne oldu Ölü Kız, hala ininden çıkacak kadar cesaretin yok mu? Hani korkmuyordun?

Ölü Kız: Çoktan buldum Venüs seni.

Ölü Kız: Sana çarpan kız kadar şanslı olmayı dilerdim.

Ölü Kız: Canın acımıştır umarım o çarpmadan.

Venüs: Ama?

Ölü Kız: Nasıl? Diye düşünüyorsun...

Ölü Kız: Cesaretim var Venüs, sadece karşına çıkmam için çok erken.

Ölü Kız: Evine git, sana minik bir hediyem var.

Venüs elindeki poşetlere aldırmadan ara sokaklarda koşmaya başladı. Sokaklar daraldıkça evine geldiğini hissediyordu. Sonunda ulaştığında karşılaştığı güzelce sarılmış bir paketti. Kapıya gidip poşetleri önüne bıraktı, kutuyu alıp sert hareketlerle açmaya başladı. Kutu paramparça olduğunda Ölü Kız'ın gözünden bir damla süzüldü. 'Güzel açamaz mıydı?' diye düşündü. Venüs için de gayet güzel bir kutu bulmuştu, kutunun içindeyse ona ait özenle çekilmiş resimleri vardı.

Venüs: Bu resimleri nasıl çektin?

Ölü Kız: Senin nerede ne yapacağını biliyorsam, resimlerini de çekmeliyim değil mi?

Ölü Kız: Bunlar tek örnek Venüs, çoğaltılmadı.

Ölü Kız: Şimdi ister at, ister al. Sana kalmış.

Venüs kararsızca bir telefona bir resimlere baktı. Ahşap kutuyu kapının önüne bıraktı, poşetleri aldı ve içeriye girdi. Kapıyı sertçe kapatışından sinirlendiği anlaşılır gibiydi. Ölü Kız umudu kesmiş arkasını dönüp gidecekken kapının tekrar açılma sesini işitti. Venüs dayanamamıştı, almıştı resimleri. Usulca sağa sola bakıp hemen kapıyı kapadı.

Ölü Kız: Sağa sola bakmana gerek yoktu Venüs, benden başka kimse yoktu orada.

Ölü Kız: Şimdi söyle, affetin mi beni? Parçalara ayırdığım ruhunu armağan ettim mi sana? Çünkü ben o parçaların boşluğunu kendi ruhumdaki parçalarla doldurdum Venüs.

Venüs: Nasıl?

Ölü Kız: O resimler elimde ki tek şeydi, tek örnekler Venüs. Çoğaltılmadı...

Venüs: Başkalarının mutluluğu için kendi mutluluğunu feda etme!

Venüs: Anlamıyor musun?! Kaybediyorsun, intihara adım atan biri gibisin Ölü Kız!

Ölü Kız: Ölümü sevdiğimdendir belki de.

Venüs: Ölmeyi sevmekten ziyade, Ölümü arzular gibisin.

Ölü Kız: Bir çok kez arzuladım, her seferinde sen çıktın karşıma. Sonra vazgeçtim...

Venüs: Ölümü bu kadar istemenin sebebi neydi?

Ölü Kız: Ruhumun acı çektiğinden Venüs...

Ölü Kız: Ruhuma acı çektirdiğinden...