Fairy tail - Lise (Düşman Okullar) - [TAMAMLANDI]

10. bölüm ; Ölüm Ve İntikam

Not ; kısa olabilir

- Lucy'den -

hastaneden çıktığımda kızlar sırayla sarılmak yerine hepsi birden üzerime atlayınca yere düştüm, biz gülerken erkeklerde gelmişti, tamamen iyileşmiştim, ve bugün okula gidecektim eve gidip hızla eteğimi, gömleğimi, dizüstü çoraplarımı, kravatımı taktım ve çantamı da alarak ayakkabılarımı giydim, kapıdan çıktığımda kızlarla okula gittik...

İlk derslerin ardından kantine indik, juvia su, levy çikolata, erza kahve, mira sosisli, ben ise cam bardakta milkshake almıştım, kızların yanına giderken telefonda WhatsApptan gelen bildirim ile WhatsAppı açtım bir numaradan video gelmişti, bu numarayı tanıyordum kira'nın numarasıydı, kendisi eski aşığımdı da, asla onunla çıkmayı kabul etmedim, videoyu açtığımda sandalye de oturan sarı saçlı kız ile kanım durdu, o ve yanındaki sarışın kadın! bir kaç saniye sonra zincir ile bağlanan kız'ın yanına kira geldi, e-elinde bir çakıyla, ilk başta kızın kollarına çizik atmaya başladı, kız çığlık atıyor ve ağlıyordu ama banttan duyulmuyordu, kameranın arkasındaki kişi "kira! Ya Lucy öğrenirse?" dediğinde kira "birşey olmaz dövemez ya?!" Dedi ve kızın bacaklarına çizikler atmaya başladı, ben ise elimdeki bardağı sıkarak izliyordum, birileri adımı sesleniyordu ama umrumda değil di, birkaç dakika ileriye aldım, kızın heryerinde çizikler vardı ve her yeri kanıyordu, en sonunda kira daha büyük bir bıçak aldı, kızın kahverengi gözleri korku ile açıldı, kira kızın boğazını kestiğinde elimdeki bardak sıkmamdan dolayı paramparça olmuştu ben ise inadına elimi yumruk yapmıştım en son silah ile kafasına sıktığında şoka girmiş gibiydim, etrafımda bir sürü insan vardı, herkes bana bakıyordu, içimdeki korku ve endişe yerini öfke ve nefrete bıraktı, kanımın kaynadığını hissediyordum, o pislik şu anda yan okuldaydı, kulaklarımı dolduran öğretmenler zili kendime gelmemi sağladı, elimi kesen cam parçalarına aldırmadan telefonu bir yere fırlattım ve hızla yürümeye başladım, Lion tail'e.

Okulun içine girdiğimde bahçede pek bir öğrenci yoktu, olanlarda bana bakıyordu, hızla okulun içine girdim ve müdürün odasına girdim müdür bana şaşkın ve sorarcasına bakarken, benim içimde sadece öfke ve nefret vardı, hızla müdürün yanına gittim ve "kira sake, hangi sınıfta?!" müdür bana "sen kimsin? Ve burada ne işin var?" dediğinde elimi masasına vurdum ve bağırdım "O BEYİNSİZ PİSLİK HANGİ SINIFTA" dedim adam "3-2 de 3.kat" dediğinde hızla müdürün odasından çıktım ve 3 kata çıkarak 3-2 sınıfını bulmaya çalıştım...

- Mira'dan -

Lucy sinirle kantinden ayrıldığında gerçekten öfkeliydi, hızla fırlattığı telefonunu aldım, olamaz! Bu o! Hızla bizim kızlarla Lucy'nin gittiği yere gittik, Lion tail'e.

Biz koridorda yürürken herkes bize bakıyordu, erza bu bakışlardan bıkmış olacak ki bağırdı "NE BAKIYORSUNUZ LAN?! DÖNÜN ÖNÜNÜZE!" ondan sonra bazıları önüne dönerken bazıları hâlâ bakıyordu, bakanlardan birinin yanına gittim ve "eğer ki şeytan mira'yı görmek istemiyorsan bir daha bakma!" dedim ve kızlara katıldım, koridorda hızla ilerlerken Lucy'yi arıyorduk, sakura rengi saçları görmemle onun yanına gittim "Natsu! Lucy'yi gördün mü?!" dediğimde "o burada mı?!" Dedi "tamam şöyle sorayım, kira adında birini tanıyor musun?!" dediğimde "soyadı?" dedi bende " kira sake" dedim az birşey düşündü ve "evet bizim yan sınıfta, 3-2 de" dediğinde "bizi götür! hemen!" dedim natsu ne olduğunu sormadan bizi kira'nın sınıfına götürdü, sınıfa yaklaştığımızda Lucy sınıfa yeni giriyordu, sınıfın yerini müdürden öğrenmiş olmalıydı...

Şimdilik burada bitiriyorum,
Sizce sarışın kahverengi gözlü,
Öldürülen kişi kim?

Fazlasıyla basit bir soru başka kitabımda kendisinden bahsetmiştim..

Birazdan yeni bölüm gelir,
O arada attığım bölümleri kitabı gerçekten sevenler için atıyorum.

Benim için değerlisiniz

Ve lütfen yazım hatalarına çok takılmayın, elimden geldiğince iyi yazmaya çalışıyorum, ama otomatik çevirme olduğu için bazen yanlış düzeltiyor.

Oy vermeyi, yorum yapmayı, arkadaşlarınıza önermeyi, gününüzü iyi geçirmeyi ve keyfinizi kaçırmamayı unutmayın, hoşçakalın!