Promise In The Wind

✥ 25

LISSIE

Hindi ko magawang kumilos. Pakiramdam ko ay bumaon na ang mga paa ko sa kinatatayuan ko. Ang mga luha sa mga mata ko ay hindi ko na mapigilan sa unti-unti nilang pag bagsak.

Totoo nga ang nakikita ko.

Nagsimula ng lumaki ang bikig sa lalamunan ko. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang ang reaksyon ko nang makita ko siyang unti-unting lumalapit sa'kin. Pakiramdam ko ay napakabagal ng paglapit niya papunta sa akin.

Nang mainip ay walang sali-salita akong tumakbo para salubungin siya. Ang pagluha ko ay naging hagulgol. Sa bawat pagtakbo ko ay nililipad ng hangin ang mga luha kong hindi na yata napagod sa pagpatak.

Kaunti na lang at malapit na ako sa kanya. Sa sobrang taranta ko sa pagtakbo ay naramdaman ko ang pagkakadapa ko sa damuhan. Mariin kong tiningnan ang kamay kong nakalapat sa patag na damuhan habang walang humpay ang paghagulgol.

Naramdaman ko ang pagdalo sa'kin ni Zach kasabay ng paghawak niya sa magkabila kong balikat.

"Lissie..."

I closed my eyes, only for a moment. I can't believe he's in front of me.

"Lis?" he asked worriedly.

And with that, I pulled him into a tight hug as I howled like a wounded animal. Millions of emotions slammed into my head. I'm happy, I'm sure of that. Dahil hindi totoong naaksidente siya. Alam kong iyon ang dahilan kung bakit ganito na lang ang bugso ng damdamin ko. Na sa sobrang saya ko na narito siya sa harap ko, maayos at masigla, ay sobra-sobrang dahilan para umapaw ang tuwa sa dibdib ko.

Gusto ko rin mainis dahil pinag-alala niya ako at ginamit niya pa ang mga magulang niya para maisakatuparan ang ganitong plano niya. Pero ayos lang, dahil ang importante ay maayos siya, at nandito sa mga bisig ko. Wala ng mas mahalaga pa kaysa roon.

I felt him wrap his arms around my body. He kissed my hair while gently caressing my back.

"Hush." he whispered.

Panay pa rin ang hagulgol ko. I know this will sound corny but I swear, his arms feels like home. Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at tinitigan siya.

"Nakakainis ka. Huwag mo ng uulitin ang lokohin ako na naaksidente ka, ha? Hindi mo alam kung gaano mo ako pinagalala!" umiiyak pa ring sabi ko.

He gently wiped my tears with his thumb. I shut my eyes close when I felt the warmness of his hand. I opened my eyes and stared at him. He's looking intently at me now. I always wonder what crosess his mind whenever his eyes meet mine.

"I'm sorry. I just wanted so bad to end this fucking war between us. Nauubusan na ako ng paraan para magkaayos tayo. I feel like you're pushing me away out of your life, at hindi ko kaya 'yon. Ito lang ang naisip kong paraan para magkaayos tayo. I'm confident enough na hindi mo ako matitiis. Kaya kahit alam kong hindi mali ang ideya kong 'to, ginawa ko pa rin. I'm so desperate, Lissie. Natatakot akong bigla na lang mapalitan ng galit ang pagmamahal mo sa'kin."

That's impossible, Zach.

I rolled my eyes. "Kaya pati ang parents mo ay ginamit mo? Muntik na ako maniwala. Hindi. Mali. Naniwala talaga ako!" I blurted out.

He chuckled as he caressed my cheek, "I'm sorry, baby, for being a completely jerk. I'm sorry for always giving you heart aches. Mahal na mahal kita. God knows how I am crazy in love with you."

Ang mga mata niya ay seryosong-seryoso. Matiim ang pagkakatitig niya na para bang kaya nitong pasukin ang kaluluwa ko.

I smiled and nodded my head.