Oneindige Liefde

Hoofdstuk 1 'Het begin'

Het geluid van de golven deed me ontspannen, Maar toch voelde ik me verre van goed.

Met lood in mijn schoenen ben ik samen met mijn ouders en zusjes op vakantie gekomen. 'Het zal je goed doen' kreeg ik elke keer te horen.

Ik ben namelijk al 5 jaar in strijd met mezelf en het is nooit goed gekomen. Er is geen dag voorbij gegaan dat ik me goed heb gevoeld. En die zal er volgens mij ook niet zijn.

Met plezier kwam ik in mijn jongere jaren naar mijn vaderland. Weg van alle stress, Maar dat is veranderd nadat jij mijn leven hebt verlaten.

Het maakt mij niet uit waar ik ben of met wie ik ben. Het zal nooit hetzelfde net als toen.

Het lijkt alsof ik niet meer gelukkig kan zijn. Want het enige geluk die ik had was jij.

Jij hield me overeind, Jij hielp me om mijn dagen door te komen, Jij bent diegene die mijn hart steeds sneller liet kloppen.

En nu moet ik door het leven gaan zonder jou.

Een zachte hand die op mijn schouder ruste ontwaakte mij uit m'n gedachten.

''Ga je mee Amira? Je bent hier namelijk al een tijdje'' Zei mijn zusje

Ik glimlachte naar haar en stond op van mijn plek, Ze pakte mijn hand vast en kneep er zachtjes in.

Mijn zusje was de enige reden dat ik mee op vakantie was gekomen. Ze zou namelijk dit jaar gaan trouwen. Al was ik zelf niet in de stemming om te feesten, Was mijn aanwezigheid voor haar heel belangrijk.

Toen het niet goed met mij ging, Kon ik altijd op haar rekenen. Zij sleurde mij door mijn gemengde gevoelens en emoties heen, En nu is het mijn plicht om mij normaal te gedragen voor haar.

Hoe dichterbij we bij huis aankwamen, Hoe harder het geluid van de muziek werd.

Mijn ouders waren blij dat mijn zusje zou gaan trouwen, Al hebben ze nooit kunnen accepteren dat ik het huwelijksbootje niet zal betreden.

''Gaat alles wel goed met je?'' Vroeg mijn zusje bezorgd.
''Ik heb betere tijden gekend'' Floepte eruit mijn mond.

Mijn zusje liet een zucht, En toen wist ik dat ik fout zat. Ik had haar beloofd dat ik alles zou vergeten en enkel zou genieten van deze paar weken vakantie.

Maar hoe kan ik hem vergeten? Hij spookt dagelijks in mijn hoofd. En soms heb ik het gevoel dat hij bij me is.

''Het spijt me Laila''
''Het is al goed, Ik zal het je nooit kwalijk nemen. Antwoordde mijn zusje met een lach.

Ik bedankte haar en liep het huis in, De woonkamer was gevuld met familieleden. En het was al dagen feest. Terwijl de bruiloft pas over een week zou plaats vinden.

''Kom je mee? Een beetje afleiding zal je goed doen'' Hoorde ik Laila door de muziek heen schreeuwen.

''Ik ga mezelf opfrissen, Daarna kom ik oke? ''

Mijn zusje knikte met haar hoofd en liep dansend de woonkamer in. Terwijl ik zo snel mogelijk naar mijn kamer vertrok.

Ik deed de deur op slot en liet mezelf vallen op mijn bed, Zonder dat ik het wou kwamen de tranen al omhoog.

4 jaar lang huil ik dagelijks om jou. En nog steeds zijn mijn tranen niet op. Ik had gedacht dat ik over je heen zou komen na zo een lange tijd, Maar ik raak maar niet uitgeput.

Elk traan die ik laat vallen heeft een herinnering aan jou.

Onder mijn kussen vandaan haalde ik een foto tevoorschijn. Een foto van ons twee. Waarin je kunt zien hoe gelukkig we samen waren.

Als ik had geweten dat verliefd zijn zo pijnlijk was. Was ik er nooit aan begonnen.

Maar dan had ik jou niet gekend. Want als ik terug in de tijd kon om alles over te doen, Had ik het zo gedaan.

Ik zou dan van elk moment samen met jou, Meer genieten dan dat ik al deed.

Terwijl ik de foto tegen me aandrukte sloot ik mijn ogen. En liet mijn gedachten gaan naar onze eerste ontmoeting samen.