Oneindige Liefde

Hoofdstuk 8 ''Verliefd''

We waren inmiddels al twee maanden verder en ik kon met zekerheid zeggen dat ik verliefd op Younes ben.

Hij gaf me een bepaalde gevoel die niemand anders mij kon geven, Elke keer als hij de kans kreeg vertelde hij hoeveel ik wel niet voor hem betekende.

Met school en prive zaken was hij ook een grote steun voor mij, Ik kon met al mijn problemen bij hem terecht en als ik dan bij hem was vergat ik elk probleem.

Zelf mijn zusjes vinden het een wonder dat ik in zo'n korte tijd zoveel voor iemand ben gaan houden. Meestal was ik heel erg gesloten en wou er liever niks over weten. Maar nu ik het ervaren heb wil ik niks anders.

Younes was anders dan de rest, Hij was oprecht lief en meende alles wat hij zei. Ruzie's hadden we niet zo vaak enkel miscommunicatie met elkaar. Maar dat hadden we dan gelijk weer opgelost.

"Zullen we even naar de bakker gaan? Vroeg ik aan Hind terwijl ik de trein uitstapte.

Hind was van de week bij me blijven logeren voor een project die we samen moesten maakte, Ook Hind is veel voor mij gaan betekenen ze is een goede vriendin die me de beste advies kan geven.

''Redden we dat wel?''

''Ja tuurlijk, We hebben nog een half uur.''

Bij de bakker haalde we warme broodjes en croissantjes. Ik haalde expres wat extra zodat ik dat later aan Younes zou kunnen geven.

Op school aangekomen liep Hind alvast naar onze lokaal terwijl ik eerst nog even bij Younes langs ging.

Ik klopte op de deur en liep naar binnen, Younes was druk bezig achter zijn computer en merkte me niet op.

Ik kuchtte zachtjes en hij draaide zich om. ''Amira!'' riep hij blij.

''Kom zitten, Heb je nog geen les?''

''Jawel, Ik begin zo. Ik kom alleen wat langs brengen''

''Zo, Waar heb ik dat aan te danken?''

'''Omdat je zo'n harde werker bent''

Ik nam tegenover plaats en reikte hem de warme broodjes aan.

''Haha, Wat ben je toch een schatje''

Hij stond op en gaf me een stevige knuffel. ''Zullen we vanmiddag wat leuks gaan doen?'' Fluisterde hij in mijn oor.

''Graag! Maar ik heb het te druk met mijn studiewerk''

''Dan help ik je daar toch mee? We kunnen bij mijn thuis of naar de bibliotheek.''

''Nee sorry, Ik ga thuis studeren, Ik ben de afgelopen dagen al te vaak buiten geweest. Mijn vader is daar niet echt blij mee.

''En wat als ik nou eens langs jou ouders ga met de mijne.'' Vroeg Younes met een geheimzinnige lach.

''Haha, Wil je soms mijn handvragen?''

''Waarom niet? Ik heb een vaste baan, Een huisje en het enige wat ik mis is jou als mijn vrouw.''

''Vind je het daar niet wat te vroeg voor?'' Vroeg ik serieus

''Niet echt, Maar als jij het liever niet wilt. Dan wachten we er nog mee.''

''Ik wil er graag nog over nadenken. Is goed?''

''Wat jij wilt lieverd, We doen alles op jou tempo.''

Ik nam afscheid van Younes en liep door naar mijn lokaal waar Hind op me stond te wachten. ''En hoe was het?'' Vroeg ze nieuwsgierig,

''Hij wilt mijn hand komen vragen'' floepte ik eruit

''Serieus? Wat leuk! Gefeliciteerd''

''Dankjewel, Maar ik weet niet of ik dat nu al wil''

''Waarom niet? Hij alles op een rijtje en je weet zeker dat je bij hem wilt zijn.''

''Dat klopt, Maar ik wil geen overhaaste beslissingen nemen''

''Dat hoeft ook niet, Denk er gewoon rustig overna en praat er goed over met Younes.''

''Ja, Zal ik doen. Dankjewel.

Thuis aangekomen ontving ik een sms'je van Younes.

''Hey schat, Ik ben onderweg naar mijn afspraak. Kan ik je zo even bellen?''

Glimlachend las ik het sms'je en stuurde snel eentje terug.

''Wat sta jij daar zo te lachen'' Vroeg mijn moeder verbaasd

''Owh gewoon om een vriendin van me''

''Niet liegen tegen je moeder he, Ik heb wel opgemerkt dat je veranderd bent''

''Helemaal niet, Hoe ben ik dan veranderd?''

''Je ziet er gelukkiger uit lieverd''

Ik bedankte mijn moeder en gaf haar een knuffel. ''Ik ben die persoon dankbaar, Laat hem maar wel snel langskomen'' fluisterde mijn moeder lachend en liep door.

Ik voelde mijn wangen rood worden en liep snel naar mijn kamer. Hoe heeft ze het opgemerkt? Ben ik zo opvallend bezig?