Oneindige Liefde

Hoofdstuk 11 ''Harteloos''

Ik kon maar niet begrijpen waarom Younes er een einde aan wou maken, Wat heb ik verkeerd gezien? Heb ik wat over het oog gezien? Waarom had mij dan het gevoel gegeven dat we voor altijd samen zullen zijn?

Younes kwam op me aflopen en probeerde mijn hand te pakken.

''Het spijt me Amira''

''Wat heb ik daar aan. Antwoordde ik kattig terug.

''Laten we tenminste goed uit elkaar gaan, Ik wil je niet zo zien. Echt niet''

''Is dit een grap? Je komt met de domste excuus dat het klaar is, En nu wil je ook nog eens goed uit elkaar gaan?''

De woede borrelde in me, En Younes merkte het op. Hij ging zwijgend weer terug op het bankje zitten en staarde voor zich uit.

Ik probeerde mezelf rustig te houden, Want het was niks voor mij om boos te worden op iemand.

Maar het is hem gelukt om alles in mij te veranderen. Vanaf vandaag zal ik niet meer de oude Amira kunnen zijn.

Ik ging naast hem op het bankje zitten en slaakte een zucht.

''Heb je een ander?'' Vroeg ik nieuwsgierig

''Nooit! Ik hou van je Amira, Maar je moet mij vertrouwen. We kunnen niet samen zijn.'' Verdedigde Younes zich zelf.

''Wees dan eerlijk met mij, Waarom kunnen wij niet samen zijn?''

''Ik hou van je Amira, Ik wil je gelukkig zien, Ik wil dat je gelukkig door het leven gaat. Met mij zul je enkel verdriet kennen.''

De dagen na onze breuk was ik enkel in bed te vinden, Mijn school liet ik naast me liggen en keek er niet meer om. Ook aan mijn ouders en zusjes schonk ik geen aandacht.

Het enige waar ik mijn dagen mee vulde was om mezelf af te vragen wat ik verkeerd had gedaan. Waarom wil hij niet verder met mij? Younes vertelde dat hij van me hield. Maar dit doe toch niet iemand aan waarvan je houd ?

Tijdens het avondeten zat ik zwijgend voor me uit te kijken, Mijn ouders merkte duidelijk op dat er wat meer scheelde dan enkel buikpijn wat ik namelijk hun had vertelt.

Mijn telefoon ging af en iedereen keek me aan, Ik maakte geen enkel beweging en bleef maar naar mijn bord staren.

''Moet je die niet opnemen?'' Vroeg mijn zusje voorzichtig.

Mijn telefoon bleef maar overgaan en geiiriteerd pakte ik het uit mijn zak.

''Hind''

Stond er met grote letters. Ik slaakte een diepe zucht en nam de telefoon op.

''Amira, Eindelijk! Wat is er met je aan de hand? Gaat alles wel goed? Vroeg Hind bezorgd.

''Het gaat prima, Ik ben enkel wat ziekjes''

Iedereen aan tafel at rustig door, Maar luisterde aandachtig naar wat ik allemaal zei.

''Weet je dat zeker? Heeft het niks met Younes te maken?''

''Er is echt niks Hind.''

''Hebben Younes en jij het nog uitgepraat?''

''Ja hoor''

''Dus je weet vast ook dat Younes niet meer werkzaam is bij ons op school?''

''Wat? Zo snel al?''

''Zijn kantoor stond vandaag leeg, Ik dacht dat je het wist?''

Mijn tranen kwamen omhoog en ik had de kracht niet om ze tegen te houden. Mijn telefoon legde ik neer op de tafel en vertrok richting mijn kamer waar ik alles uitschreeuwde.

Mijn moeder kwam geschrokken de kamer in en probeerde me te kalmeren.

Ik voelde me op dat moment zo machteloos want ik kon er niks meer aan veranderen.

Ik begon harder te snikken en de rest kwam ook mijn kamer binnen.

''Wil je alsjeblieft mijn telefoon pakken.'' Vroeg ik aan Chaima.

Ze verliet kwam mijn kamer en was binnen een paar seconden weer terug met mijn telefoon.

Met trillende vingers zocht ik de nummer van Younes en belde hem op.

''Dit nummer is niet meer in gebruik''

Allerlei gevoelens kwamen op dat moment omhoog. Ik was gekwetst, Gebroken en er was met mijn gevoelens gespeeld.

Waarom? Wat is je reden Younes?

''Kunnen jullie me alsjeblieft even alleen laten?''

Ze verlieten mijn kamer en mijn moeder gaf me een stevige knuffel. ''Als je er over wilt praten lieverd, Dan ben ik er voor je. Ik ben je moeder, Ik wil je niet zo zien.''

De woorden van mijn moeder deden me goed, Maar de situatie veranderde niet.

Ik was zo sterk van mening dat niemand met mijn gevoelens kon spelen, En al helemaal niet zou gaan huilen om iemand die me zo in de steek kon laten.

Maar kijk me nu. Ik had mijn hart aan hem toevertrouwd. Die ik nu gebroken terug heb gekregen.

Wat mij het meest dwars zat dat hij niet duidelijk kon vertellen waarom.

Waarom is hij gestopt met werken? Waarom heeft hij zijn nummer veranderd ?

Hoe kun je zo harteloos zijn? Ben ik al die tijd niks waard geweest ?