Oneindige Liefde

Hoofdstuk 15 'Het echte wereld'

Dagen waren verstreken en Younes was inmiddels al aan zijn been geopereerd. De tumor was in zijn geheel verwijderd.

Ik heb me volgens mij nog nooit zo gelukkig gevoeld als vandaag, Vol trots belde Younes me in de ochtend om het goeie nieuws te vertellen.

De dokteren waren er gelukkig vroeg bij en was de tumor niet groot dat het Younes been zou kosten.

Het was nu enkel kwestie van herstellen en hij zou dan binnenkort weer helemaal de oude zijn.

Vanmiddag hadden Younes en ik afgesproken om samen wat ergens te gaan drinken en bij te praten. Ondanks dat Younes het graag wou en ik ook.

Had ik een hele andere planning in gedachten en dat was genieten van elkaar. Of we dat doen met de gedachte dat we een relatie hebben of vrienden. Ik wou Younes gewoon een gezellige dag bezorgen en alle zorgen om zich heen doen vergeten.

Een serieus gesprek over ons twee komt nog wel. Want ik heb nog zat vragen die onbeantwoord zijn.

Het liefst wil ik weer samen met Younes zijn of hij nou ziek is of niet. Ik wil er voor hem zijn. Ik wil hem steunen als hij het moeilijk heeft en zien lachen als hij gelukkig is.

Meer wil ik niet en zal ik ook niet vragen. Enkel dat we samen zullen zijn.

Die middag liep ik samen met Younes richting een café, Het lopen ging wat moeizaam omdat Younes met krukken liep.

Ik merkte aan hem dat hij er geïrriteerd aan raakte en vond dat hij maar niet vooruit kwam.

Ik sprak hem wat moed aan en vertelde dat hij alle tijd kon nemen die hij maar wou, We hadden geen haast. En op een dag heeft hij het onder de knie, Het heeft enkel tijd nodig.

''Je bent de enige die het tot nu toe met mij uithoudt.'' Zei Younes lachend.

''Je hebt een moeilijke tijd achter de rug en ik wil er nu voor je zijn. Dus voor deze ene keer mag je zoveel klagen als je wilt.''

''Ik ga speciaal voor jou mijn best doen om me weer als de oude Younes te gedragen.''

''Ik wil niks liever'' Antwoordde ik zachtjes terug.

Younes glimlachte naar me en probeerde me te omhelzen met zijn krukken in zijn hand.

''Het gaat wat moeilijker nu, Maar je begrijpt hopelijk wel wat ik hiermee bedoel''

Ik lachte naar hem en draaide me om, Younes kwam achter me aan en we waren eindelijk bij het cafeetje aangekomen.

We namen buiten plaats en genoten van het uitzicht. We bestelde wat te drinken en taart en keken stilletjes voor ons uit.

''Ik zou graag over ons twee willen praten'' Zei Younes

''Dat zou ik ook graag willen, Maar laten we dat vandaag achter ons laten en enkel te genieten van elkaars aanwezigheid.''

''Ik geniet altijd van jouw aanwezigheid. Ongeacht wat de situatie tussen ons is.

Ik voelde mijn wangen gloeien en keek snel de andere kant op. Younes begon zachtjes te lachen en legde zijn hand op de mijne.

''Ik heb tot de dag van vandaag nog steeds een spijt dat ik je heb laten gaan. Het was de grootste fout in mijn leven.''

''Ik heb het je al vergeven Younes, Je had een reden. Ik had dat misschien ook gedaan, Want net als jou gun ik je alle geluk.''

''Dat weet ik, En daarom wil ik je niet kwijt. Ik kan alles aan zelf deze ziekte. Maar jou met een andere zien niet.

''Ik wil ook met niemand anders zijn dan jou. Je bent nog steeds de enige van wie ik echt heb gehouden.''