Oneindige Liefde

Hoofdstuk 10 ''Slecht excuus''

Mijn moeder keek me teleurgesteld aan en trooste mijn zusje. Laila was duidelijk fysiek geraakt door mijn klap.
Ze vermande zich en kwam voor me staan. ''Als je maar niet denkt dat je nog welkom bent op mijn bruiloft.''

Mijn moeder trok Laila terug en dwong haar om de woorden terug te nemen.

Ik haalde mijn schouders op en beloofde Laila dat mijn gezicht niet zal verschijnen op haar feest.

''De sfeer van je feest zal zo koud zijn net als je hart.'' zei ik menend.

Voordat ze uberhaupt nog kon reageren liep ik het huis in. Mijn moeder kwam achter me aanlopen en pakte mijn vast bij mijn arm.

''Waar sloeg dat op! Wat is er tussen jullie gebeurd?''

''Dat kun je beter aan Laila vragen''

''Ik vraag het aan jou, Dus vertel.''

''Laila had een grote mond die gesnoerd moest worden. Ik accepteer dat gedrag van haar niet! ''

''Dat is nog steeds geen reden om haar te slaan! Laila is een volwassen vrouw, Je hebt geen recht om haar te slaan.

''Wel als zij de lef heeft om slecht over Younes te praten.''

Mijn moeder slaakte een zucht en liet mijn arm los. ''Het wordt tijd dat je hem vergeet, Je kan niet langer boos worden als er kwaad over hem wordt gesproken.''

''Dat kan ik wel, Want niemand heeft het recht om wat slechts over hem te zeggen. Al had hij verkeerde dingen gedaan.''

''Ga maar naar boven lieverd, Want ik ga niet nog eens dit gesprek met je houden.''

''Ik had ook niks anders verwachts'' zei ik gekwetst.

Ik deed de deur van mijn kamer dicht en ging op mijn bed zitten. Het werd langzamerhand duidelijker dat ik niet meer over Younes kon praten thuis. Maar wanneer er wat slechts over hem gezegd wordt dan is het geen probleem.

Ik wil gewoon een luisterend oor, Ik wil gewoon een persoon waar ik tegen aan kan praten en vertellen hoe ik me voel. Mijn oprechte gevoel opdat moment en niet mijn geforceerde.

Ik had 5 jaar geleden mijn verdriet moeten verwerken, Ik had 5 jaar geleden de stap moeten nemen om alles achter me te laten.

Maar hoe kan ik jou nou vergeten? Wie zegt dat ik dat wel zou willen?

Onze hoofdstuk zal altijd voort blijven gaan. Met of zonder jou.

- Terug naar het verleden -

Younes was vaker afwezig op school en dagelijks bleef ik voor een gesloten kantoordeur staan. Had hij minder werk uren gekregen? Of was hij al ontslagen?

Vragen die keer op keer door me hoofd spookte. Het liefst wou ik het aan Younes vragen maar die was al dagen onbereikbaar.

Ik maakte me elke keer zorgen om hem, Maar dan kwamen de woorden van Ibtissam mijn zusje weer omhoog.

''Als hij je kan negeren zonder dat het hem dwars zit, Kan jij het ook. Als je het maar probeert''

Lachend schudde ik me hoofd en probeerde me te focussen op de les.

Soms kon mijn zusje je de raarste advies geven die er maar bestond. Zulke dingen zijn zo makkelijk om te zeggen als je het zelf niet mee maakt.

Maar ik kan het niet, Er gaat geen dag voorbij dat ik hem geen sms'je stuur met daarin dat ik aan hem denk en dat het wel goed zou komen.

Want het zat hem blijkbaar dwars dat hij binnenkort geen baan meer zou hebben, Maar hij kan toch zo weer een nieuwe vinden?

''Werkt Younes niet meer hier op school?'' Vroeg Hind nieuwsgierig