Oneindige Liefde

Hoofdstuk 13 ''Ik mis je''

Mijn moeder raakte ongeduldig en riep me nogmaals. Ik slaakte een zucht en stapte bij haar in de auto in.

''Ik hoop echt dat je snel weer de oude word'' Zei mijn moeder zachtjes.

Ik negeerde wat ze zei en staarde uit het raam. We reden langs je en je keek me verbaast aan.

Verbaast dat ik niet achter je aankom ? Nu is het te laat om nog met smoesjes te komen.

Wie weet zou ik niet tegen de waarheid kunnen. Wat zou je tegen me zeggen? Dat je al iemand hebt en meer van haar houd. Dan zou er niks van mij over blijven.

Je had mij alles beloofd. Je had mij beloofd om bij me te blijven. En ben ik diegene die alleen achter blijft.

Want door jou zal ik nooit meer iemand een kans geven. Je hebt het verpest voor jezelf en voor mij.

Je hebt mij teveel verdriet aangedaan. Ik zal er ooit overkomen, Maar ik zal het nooit vergeten.

Al hoop ik dat ik jou wel uit mijn hart kan wissen. Alsof je nooit hebt bestaan voor mij.

1 week later.

Samen met Hind liep ik richting de klaslokaal. Mijn vader had me onder dwang naar school gebrach, Hij kon het niet meer langer aanzien hoe ik mezelf kapot maakte en dagelijks in bed was.

Ook mijn moeder vond het wel genoeg, Ze probeerde dagelijks van alles te vragen in de hoop dat ik haar zou vertellen wat er was. Maar ik durfde het niet.

''Ik moet je trouwens wat vertellen.'' Zei Hind serieus.

''Wat is er dan ?''

''Younes was hier vorige week, Hij was opzoek naar je.''

''Wat? Waarom?'' Vroeg ik verbaast.

Al het vedriet kroop weer bij me omhoog, En mijn dag was gelijk weer zoals alle andere dagen.

Waarom moest ze nou over hem beginnen? Ik wil niks meer over hem weten ?

''Hij wou je graag spreken, Ik had hem vertelt dat je ziek was''

''Ik dacht dat hij uitgesproken was, Aangezien hij mij amper een geloofwaardige kon vertellen'' Riep ik geiiriteerd.

''Ik snap dat je boos bent Amira, Maar hij zag er best slecht uit. Ik denk dat het hem ook dwars zit. Je kunt het op ze minst proberen?''

''Owh! Het zit hem dwars? En ik dan? Ik ben niet diegene die heb een gebroken hart heb bezorgd.''

Hind sloeg haar arm om me heen en suste me stil. ''Dat weet ik toch, Daarom wil je dat je met hem praat. Misschien kun je de pijn dan beter verwerken''

''Nee, Hij zal me vertellen dat hij een andere heeft. Dat kan ik echt niet aan.''

''Hij zag er niet echt uit dat hij zijn tijd aan iemand anders besteed. Hij zag er slecht uit.

''Ik kan het niet, Ik heb eindelijk mijn ritme kunnen oppakken en dat wil ook zo houden.

''Dan respecteer ik je keus, Maar ik heb hem wel beloofd om zijn nummer aan je te geven.''

Hind drukte een propje papier in me hand en liep de klaslokaal in. Ik opende het papiertje en zag zijn nummer in staan.

Ik slaakte een zucht en dacht hard na. Is dit wat je wilt Amira ? Wees sterk en kies voor jezelf.

Ik gooide het papiertje in de prullenbak en ging naast Hind zitten.

Hoe moeilijk het ook was, Ik moest hem vergeten.

Rond een uur of 6 was onze laatste les eindelijk voorbij en konden we naar huis gaan.

Ik kon niet wachten om thuis te zijn en te gaan slapen, Het voelde alsof ik dagen niet had geslapen.

Wat een lange schooldag wel niet met je kan doen.

Toen we buiten stonden zag ik de auto van Younes daar staan, Hij stapte uit zijn auto en wenkte met zijn hand dat ik naar hem toe moest gaan.

Ik deed alsof ik hem niet zag en nam afscheid van Hind en liep richting het station. Ik versnelde mijn stappen en ik hoorde Younes mijn naam roepen.

''Amira, Wacht!

Hij haalde me in en kwam recht voor me staan. ''Kunnen we even met elkaar praten?''

''Ik heb je niks te zeggen, Younes.''

''Ik jou wel! Laat het me uitleggen''

''Wat wil je uitleggen, Over het ziekenhuis? Younes doe je ding we zijn toch niet meer samen.''

''Haha, Kom op Amira. Denk je echt zo over mij? Dat meisje die je zag was mijn zusje''

''Fijn voor jou, Kan ik nu gaan?''

''Als je wilt bel ik haar nu voor je op. Ik wil niet dat je slecht over mij denkt. Alsjeblieft Amira.''

Ik keek hem vreemd aan en het leek alsof het hem echt dwars zat. Waarom wou hij niet dat ik verkeerd over hem dacht? Wat scheelt er toch? Wat is er toch allemaal met je aan de hand Younes.

''Dat hoeft niet, Ik geloof je wel. Maar kun je me gewoon laten gaan?'' Vroeg ik bijna smekend.

''Tuurlijk, Het spijt me Amira. Ik wens je het beste toe''

''Dankjewel, Ik jou ook.''

Hij keek me aan en glimlachte, Ik draaide mijn gezicht om en veegde een traan weg die het gelukt is te ontsnappen.

Younes merkte het op en sloeg zijn armen om me heen, Hij hield me stevig vast. En het voelde zo goed aan.

Alle pijn die hij me had aangedaan was ik vergeten. Alsof ik in een klap genezen was van een gebroken hart.

''Ik mis je'' Floepte eruit mijn mond.

Voor even was het stil. Maar gelukkig verbrak Younes die al snel.

''Ik mis jou ook, Je betekend heel veel voor mij''