Oneindige Liefde

Hoofdstuk 4 ''Onze eerste Afspraakje''

Je nummer had ik per direct weggegooid. Ik kon namelijk geen reden vinden op je een bericht te versturen.

Wat had ik moeten zeggen? Waar zou het contact ons dan brengen? Enkel naar problemen en meer niet.

Dagen gingen voorbij en ik had eindelijk mijn ritme gevonden op school, Mijn klasgenoot Hind had me erg goed geholpen om weer net als de rest in mijn klas op schema te lopen.

We waren dagelijks samen op school, Net als tijdens de pauze die we op dit moment hadden.

Ik zag je in de verte de kantine inlopen en zoekend keek je om je heen. Een zachte zucht verliet mijn mond en Hind keek me niet begrijpend aan.

''Ben gewoon een beetje moe'' Zei ik zachtjes.
''Nog twee uurtjes dan zijn we vrij''

Sinds je bij me thuis was gekomen hadden we elkaar niet meer gesproken. Het leek alsof je me ontweek op school en als we elkaar per toeval zagen dan liep je door alsof je me niet kende.

De eerste paar dagen raakte het me wel, Maar nu kan het me weinig schelen. Je hebt net als alle andere bewezen dat je de moeite niet waard bent.

Terwijl Hind me vertelde over haar vakantie zag ik je onze kant oplopen.

''Kun je even meelopen naar mijn kantoor?'' Hoorde ik je luid op vragen.

Verbaast keek ik je aan en Hind snapte er ook niks aan. ''Mag ik vragen waarom?''

''Je moet nog een paar formulieren ondertekenen en dat moet nu gebeuren''

De manier hoe je tegen me sprak beviel me niet, Maar ik was te soft om daar wat over te zeggen.

Zwijgend pakte ik mijn tas en liep ik achter je aan naar je kantoor.

Je deed de deur voor me open en sloot hem toen achter je dicht.

Verast keek ik naar je bureau die gedekt was. Ik draaide me om en zag je geleund tegen de deur staan.

''Wat heeft dit te betekenen?''

''Je was me nog een drankje schuldig, En aangezien jij niet met mij mee kon. Heb ik het naar jou gebracht''

Lachend keek ik je aan en schudde me hoofd. ''Je neemt ook echt niet genoeg met een nee he?''

''Klopt, Dus wen daar maar alvast aan.''

''Pardon?''

''Je hebt me wel gehoord, Neem plaats.''

Ik deed wat je vroeg en ging tegenover je bureau zitten, Je nam naast me plaats en keek me lachend aan waar ik nerveus van werd.

We hadden het erg gezellig samen en je liet me elke keer lachen om een grap die je maakte. Het voelde goed op dat moment, Misschien wel een beetje te goed.

''Waarom heb je me eigenlijk geen bericht gestuurd?''

Ik ging rechtop zitten en ontweek je blik. ''Waarom zou ik? Het is niet de bedoeling dat we met elkaar moeten optrekken''

''Waarom niet? Voor mij zou dat geen enkele probleem zijn'' Hoorde ik je opgewekt zeggen.

''Ik ben hier voor mij studie, Meer niet. Tenzij je enkel contact met mij wilt om vrienden te zijn? floepte er uit mijn mond.

Beschaamd keek ik snel weg, En vroeg mezelf af waar ik de lef vandaan had gehaald omdat te zeggen.

''We weten allebei dat mijn interesse in jou verder gaat dan enkel vrienden zijn''

Ik negeerde wat je zei, En opgelucht haalde ik adem toen mijn telefoon over ging.

Hind belde me en ik wist gelijk waarom. Mijn les was begonnen.

''Ik moet gaan, Bedankt voor alles''

Ik pakte mijn tas en wou net de deur openen totdat je me tegenhield.
Je draaide me om en keek me met een strakke blik aan.

''Kunnen we na je les hier verder over praten?''

''Ik denk dat we uitgepraat zijn.''

''Ik niet, Ik zie je graag na je laatste les hier. En anders weet ik genoeg.''

''Younes, Ik ben een student hier op school en jij een werknemer. Dit wat jij wilt mag en kan niet'' zei ik kalm en verliet het kantoor.