Oneindige Liefde

Hoofdstuk 3 ''Meneer El Idrissi''

We zijn inmiddels al een week verder en mijn school was onderhand ook al begonnen.

De lessen die ik kreeg kon ik niet volgen waardoor ik al een grote achterstand had opgelopen.

Dagelijks werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Mijn boeken zouden in de vakantie al bezorgd moesten worden, Maar er is wat fout gegaan waardoor ik ze nog niet binnen had.

''Amira? Je kunt naar binnen komen. Meneer el Idrissi zal je verder helpen'' Zei mijn docent glimlachend.

Ik bedankte hem en liep het kantoortje naar binnen.

''Goeiemiddag'' Zei ik zo duidelijk mogelijk en nam tegenover het bureau plaats.

De meneer zelf zat met zijn rug naar me toegekeerd en bladerde wat door de papieren die hij in zijn handen had.

''Jou boeken zijn dus nog niet binnen gekomen?'' Vroeg hij zonder me aan te kijken.

''Dat klopt, Ik wacht inmiddels al een week''

Hij draaide zich om en verschrikt keek ik hem aan. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde spontaan in een glimlach en hij ging recht op zijn stoel zitten.

''Wat is het leuk om jou weer terug te zien''

Ik negeerde zijn opmerking en vroeg wanneer ik mijn boeken zou ontvangen.

''Omdat jij het bent, Zal ik er snel achter gaan. Maak je geen zorgen''

''Bedankt, Zou ik dan nu mogen gaan?''

''Ik zou het wel gezellig vinden als je nog even blijft, Mag ik vragen wat je naam is?'' Vroeg hij geiintereseerd.

''Amira'' Antwoordde ik zachtjes terug

''Mooie naam, Ik ben Younes. Aangenaamd'' Zei hij terwijl hij zijn hand uitstak.

De woorden van mijn vader kwamen naar boven en lieten me twijfelen of ik wel zijn hand moest aannemen.

''De enige reden dat ik je daar laat studeren is omdat ik je vertrouw Amira, Schend mijn vertrouwen niet! Je gaat enkel voor je studies.''

De verbaaste blik van Younes haalde me uit mijn gedachten. Voorzichtig reikte ik mijn hand uit en nam de zijne aan. Hij schudde me hand en kneep er zachtjes in.

Vlug trok ik me hand terug en keek beschaamd weg. ''Het is puur zakelijk dit'' zei ik tegen mezelf.

Ik stond op en bedankte hem nogmaals. ''Bedankt Meneer''

Hij begon hard op te lachen en ik keek hem vreemd aan.

''Je mag gewoon Younes zeggen, Ik voel me zo oud als je meneer zegt''

''Ik hou het liever op meneer, Want we zijn namelijk geen mede studenten van elkaar'' zei ik zo kalm mogelijk en verliet het kantoor.

Thuis aangekomen kwam mijn vader gelijk naar me toe om te vragen over mijn boeken.

''Heb je het al opgelost met school?''

''Ja, Ze zeiden dat ze het zo snel mogelijk zouden opsturen''

''Dat zeiden ze een paar dagen geleden ook! Ik vind dit maar niks Amira, Het is beter als je gewoon stopt. Want dit kan niet.

''Nee, Alsjeblieft wacht nog even papa. Het wordt zo snel mogelijk geregeld.''

''Hoe wil je dit alles inhalen? Het is geen makkelijke studie die je hebt gekozen.''

''Het is maar een week, En ik zal mijn klasgenoten wel vragen om aantekeningen.''

''Ik vertrouw je. Doe je best'' zei hij zuchtend en verliet mijn kamer.

Uitgeput ging ik achter mijn computer zitten en zag dat ik alle opdrachten en aantekening doorgestuurd had gekregen door mijn docenten.

Gelukkig hielden ze rekening met mijn aanwezigheid. Wel kreeg ik elke dag meer opdrachten en leerwerk erbij. Ik studeer rechten en dat is best een pittige studie.

Snel plande ik alles in mijn agenda en hoopte dat ik mijn boeken snel binnen zou krijgen zodat ik aan de slag kon.

''Amira! Amira!" Ik hoorde mijn zusje Chaima schreeuwend de trap op rennen en keek haar verbaasd aan.

''Wat is er aan de hand?''

''Die ene jongen is weer terug, En hij is op zoek naar jou'' Riep Chaima enthousiast door me kamer.

''Wat? Wie bedoel je?''

''Pff, Die jongen die zijn boodschap vorige week had vergeten?''

Verschrikt keek ik Chaima aan. Wat doet hij hier? En waarom is hij opzoek naar mij?

''Zeg maar dat ik niet thuis ben''

''Te laat, Ik heb hem al doorgestuurd naar de voordeur. Papa is druk bezig in de winkel dus dit is je kans'' Zei ze met een knipoog.

''Kans voor wat?

''Voor een vriend, Ik kan me niet herinneren dat jij ooit verliefd bent geweest. Je bent elke keer maar bezig met school.

''Dat zou jij ook eens moeten doen. Zei ik bot en liep mijn kamer uit.

Ik trok mijn jas over me heen en liep richting de voordeur. Gelukkig was de winkel aan de andere kant van onze huis.

Ik deed de voordeur open en zag Younes tegen een muurtje aangeleund. Hij merkte me op en kwam mijn richting oplopen.

''Kijk eens wat ik voor jou heb geregeld''

''Bedankt, Maar ik neem liever niks aan''

''Haha, Hou op met die verlegenheid van je. Ik heb je schoolboeken. Maar als je ze liever niet wilt.'' Zei hij uitdagend.

''Ben je serieus? Zo snel al?'' Vroeg ik verbaasd.

''Ik zei toch dat ik er snel achter aan zou gaan, Ik ben een man van mijn woord''

''Dat is lief van je, Heel erg bedankt'' Zei ik blij en nam de boeken van hem aan.

''Geen dank, Maar voor wat hoort wat.''

Verbaast keek ik hem aan en vroeg wat hij er terug voor wou.

''Een drankje met jou doen. Of iets gaan eten samen''

Ik voelde mijn wangen kleuren en keek snel de andere kant op.

''Ik loop heel erg achter met mijn studie dus ik zal geen tijd hebben.''

''Dat is jammer, Heb je ook geen uurtje de tijd voor mij?''

''Nee sorry, Nogmaals heel erg bedankt voor de boeken''

''Oke is goed, Deze tweede afwijzing kan er wel bij. Ik weet zeker dat je bij de derde keer wel zal instemmen.

Lachend keek ik hoe weg liep en deed snel de voordeur dicht.

Ik voelde mijn hart sneller kloppen en probeerde mezelf rustig te houden.

Ik legde mijn boeken op mijn bureau en bladerde er wat door heen om mezelf voor te bereiden voor de aankomende lessen.

Nadat ik klaar was en de boeken wou opbergen viel er een papiertje uit een van de boeken.

Ik raapte het papiertje op en vouwde het open.

'' 06******, Ik zou je graag beter willen leren kennen, Als jij dat ook zou willen''