Koçari

Kabullenme!!?

         Yavaş adımlarla gemiden indim. O kızın yanına gidinçe daha da içten gülümsedi. Bende ona hafif gülümsedim. Buna alışmam gerek. Onlarla aynı kanı taşıyorum. Aynı soydan geliyorum. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Yavaşca gözlerimi araladım. Ona bir adım daha yaklaştım. Yine aynı kız heyacanla

Harika: Sana sarılabilir miyim?

          Hafif kafamı sallayıp elimdeki bavulu bıraktım. Bana sımsıkı sarıldı.

       Kokumu da içine çekimeye başladı. Sanki benden ayrı kaldığı on iki yılın hasretini alır gibi. Bıraksa gidecekmişim gibi. Sanki kokumu unutmak istemiyor gibi. Beni elinde olsa icine katıp içinde büyütecek gibi. Beni tekrardan kaybetmekten korkar gibi.

       Omzuma bir damla yaş geldi. Sonra bir tane daha. Bir tane daha. O ağlıyordu. Ve

- Kardeşimsin sen benim.

        Diye tekrarlıyordu. İçim bir kötü oldu. Öyle karşımda ağlanırsa ağlayanlardan değildim. Ama bilmiyorum içim bir tuhaf oldu. Kollarımı hafif kaldırıp bende ona sarıldım. Bu sefer daha çok ağlamaya başladı.

         Niye ağlıyor ki? Mutluluktan mı? Hasretten mi? Kavuşmanın verdiği sevinçten mi? Buluşmanın verdigi heyacandan mı? Yoksa benimle alakası bile yok mu?

        Gözlerimi yumdum. Gözümden bir damla yaş aktı. Her neden ağlıyorsa onun ağlaması gerçekte beni kötü etkilemeye  başlıyordu. Kollarımı daha da sıkılaştırdım. Dudaklarımı açmaya çalıştım. Ama açılmadı. Sanki biri gelip yapıştırıcıyla yapıştırmış gibi. Tekrar açmaya çalıştım. Çok hafıf açıldı. Konuşmaya çalıştım. Sesim çıkmadı. Dudağımı kıpartarak kısık bir sesle

- Ağlama.

         Dedim. Sanki kötü bir şey yapmış gibi

Harika: Şey ben özür dilerim.

         Deyip benden ayrıldı. Gözleri kıpkırmızıydı. Göz yaşlarını hızlıca sildi.

Ben: Sorun değil.
Harika: Şey gidelim mi? Babam da seni çok merak ediyor.
Ben: Tamam.

         Deyip başımı salladım. Oda gülümsedi. Gemideki dönüp gülümsedim. Yerdeki bavulumu aldım. Harika' yı yani ablamı takip ettim. Biraz ileride beyaz bir arabanın önünde durduk. Arabanın önünde durup bizi bekledi. Ben yanına gelinçe

- Bavulunu bağaja koyayım.

          Deyip elini uzattı. Bavulu ona uzattım. Bavulu arkasındaki adam verdi. Adam arabanın kilitini açtı. Harika arabanın kapısını açıp girmem için geri çekildi.

- Sen otur.

         Deyip arabanın kapısını kapattı. Koltuğa oturup kollarımı bir birine bağladım. O da babam ve abimin yanına gidip birşeyler konuşmaya başladı. Adamda sürücü kapısının orada beklemeye başladı. Harika ise bi beş dakika babamla konuştuktan sonra abimle beraber buraya doğru gelmeye başladılar. Adam arka kapıya dogru gelirken abim eliyle gerek yok. Anlamında elini kaldırdı. Adam sürüçü koltuğuna oturup kemerini taktı. Abim kapıyı açıp Harika' nın geçmesi için geri çekildi. Harika binince kendide benim yanıma oturdu. Yanıma oturunca abimin elini tutum. Abimde elimi sıkıp gülümsedi. Şöfer arabayı çalıştırdı. Biraz ilerledik. Arabada kimse konuşmuyordu. O yani Harika. Off ablam. Sessizliği bozup konuştu.

- Babam seni çok merak ediyor.
- İyi.

         Ne dememi bekliyorsunuz? Ay bende onu çok meraak ediyorum. Acaba nasıl biri mi? Böyle birşey dememi mi?