My Introverted Enemy

Chapter VII: Suggestion Representatives

                        *Hailey*

Pagkalabas ko ng comfort room ay sakto namang nakasalubong ko si Marc sa daan. Papunta siguro siya sa comfort room. Magakatabi lang kasi comfort room namin kaya rin siguro nagkamali ako ng pasok nung nakaraang araw.

Hindi ko tuloy maiwasang kiligin at panandaliang nakalimutan ang reyalidad at papasok na naman ako sa mundo ng pantasya.

Because in fantasizing, I can make my dream seem like a reality and be able to forget atleast in a span of time the sucking reality.

Nakita naman niya ako at bigla na lang akong nginitian kaya syempre hindi ko maiwasang kiligin. Nuba! Nginitian ako ni crush eh. Nakakawala ng frustrations yung ngiti niya. Feeling ko ang ganda na naman ng araw ko.

"Oy. Comfort Room Intruder." Bati niya sa akin at nakangiti pa rin. Ang gwapo niya talaga kahit kailan.

"Hello Marc." I greeted him back and can't stop myself from gigling. Kahit ganun call sign niya sa akin eh okay lang. Ang sweet nga pakinggan eh.

"Kita na lang tayo namaya ha or much better samahan na lang kita umuwi para magkaroon tayo ng time. Kwentuhan ba. I just find you interesting to talk to. Puputok na rin kasi pantog ko eh." Aniya at ako naman hindi maiwasang kiligin sa sinabi niya at bumilis bigla puso ko.

Niyaya niya ako? Gusto niyang magkaroon kami ng time para sa isa't isa at I'm interesting? Sabi ko sa inyo eh. No one can resist my charms. Maganda na nga at marami pang intersting facts. Pakk lang!

"Thats very okay with me. Sige na at baka makaihi ka pa diyan sa slocks mo." Biro ko at tumawa naman siya ng mahina.

His laughs could be a great harmony playing on my ear and I just want to listen to it the whole day.

"Ge. Mamaya ah don't forget." He bid and started walking towards the direction of the comfort room.

Ano kaya kung sundan ko siya dun and pretend na accident lang ang nangyari katulad nung una. Ahihihi. Silly mind.

I just continue my walking with my head held high, not minding the judgemental stairs of the others. I don't care. Hindi rin naman nila ako kayang laitin kasi alam nila kung ano ang kaya kong gawin. Subukan lang talaga nila ako and I will let them taste my great retaliate.

Sa wakas ay nandito na ako sa room. Gusto ko muna mapag-isa at itulog na lang 'tong sakit at pagkadismaya na nararamadaman ko. I want to divert this feeling through sleeping co'z atleast in a span period of time I can forget and escape from it. I will face the consequence after. Gusto ko munang magpahinga para magkaroon ako ng lakas.

--

I was awake by a sudden tap of someone on my back. I look at its direction and find out that it was the devil. Nabadmood na naman ang lola niyo. Sinong bang hindi kung ang mukha niya ang unang makikita mo pagkagising. Nakakabwiset.

"Bakit?" Pagtataray ko. Nakulangan ako sa pagtulog kaya hindi ko maiwasang tarayan siya. Kinusot-kusot ko muna ang mata ko at humikab saglit.

"Malapit ng magbell." Sagot niya habang titig na titig sa akin. I also stare at him. Akala niya siya lang marunong ha. Nagtagal kami ng ilang segundo ngunit ako na rin ang umiwas. Naiilang na naman kasi ako eh.

"Bakit?" Tanong ko nalang. Ibinaling ko nalang sa katabi ko ang atensiyon ko at ang bruhang Shane ay ang sama ng tingin sa akin kaya sa harapan ko nalang talaga ako tumingin. Grabe kasi kung makatingin ang dalawa. Kung kay Johan ay parang tinitignan kaluluha ko, kay Shane naman ay ang sama. Bakit sila pa yung nakatabi ko? Baka matunaw ako nito ng wala sa oras.