Love Bet (ON-GOING)

Chapter 16: -___-

Chapter 16: -___-

[Julian's POV]

Ilang minuto na ang nakakalipas pero tulala pa rin si Megan sa harap ko. Parang baligtad ata? Di ba ako dapat yung nakatulala kasi ako yung nahalikan ng wala sa oras? -___-

"Huy Megan huminga ka naman." Sabi ko sa kanya. Wala, nakatulala pa eh. 

Don't tell me that's her first kiss? HAHAHA! I can't believe that I'm her first! Seriously? I can't help but feel smug about it. 

But when she kissed me awhile ago, I felt something weird. Tss 

"Did I just do that?" Wala sa sarili na tanong nya sa akin. 

"Unfortunately, YES." Sabi ko na lang. 

"Crap. Sorry for that." 

Tumayo na sya at naglakad palabas ng canteen. Hindi ko na sya pinigilan baka kung ano pang masabi nya sa akin. Inubos ko na lang yung icecream na bigay nya sa akin kanina. Peace offering daw sa pagsusungit nya sa akin sa room namin. 

Siguro nagtataka kayo kung bakit in-accept ko na yung pakikipagkaibigan nya sa akin. Ganito kasi yan:

Flashback

Kauuwi ko lang sa bahay pagkahatid ko kay Megan (Chapter 13). Umuwi ako kaagad pagkatapos nung phone call sa akin. Pagkadating ko sa living room namin, ayun nakita ko sya.

"Hello son." Bati nya sa akin tapos niyakap ako. Gumanti din ako ng yakap sa kanya. I just missed him.

"Dad." Nakasmile na sabi ko. 

"How are you?" Umupo sya kaya umupo na din ako sa tabi nya. 

"I'm fine Dad. How about you?" 

"Busy as always. So how do you find your new school?" 

"It's okay." Walang emosyon na sagot ko. Ano naman kasi ang maganda sa school na yun? Nagkalat ang mga maarte at mayabang. It's like hindi ako nakaalis sa dati kong school sa States. I stayed there for three years.

"What about the girls?" Then he winked at me. He's really crazy but cool.

"What about them?" Nagtatakang tanong ko. 

"Seriously son? Now, I'm starting to doubt that I'm really your father coz you don't have any of my traits. I mean, you used to be just like me, a heart throb but also a heartbreaker. Tell me the truth, you still haven't move on? It's been three long years." 

"Enough Dad. We're not going to discuss this again." Tatayo na sana ako pero hinawakan nya yung kamay ko. 

"I sent you here so you could be your self again." Seryoso na yung tono nya. Kumpara sa ibang tatay, masasabi ko na cool syang Daddy kasi hindi nya ako pinapagalitan at pinapakialaman sa mga ginagawa ko instead sya pa yung nagtuturo sa akin ng kalokohan. Pero pag seryoso na yung tono nyan, panigurado kailangan kong sundin yung sinasabi nya kasi pag hindi ko sinunod, uulit-ulitin nya lang sa akin and take note with threat na. -___-

"Just let me be Dad." Yan na lang ang nasabi ko.

"No Julian. How can I let you if I know that you're still trapped in the past? Move on, son. That's the best thing to do. Better yet, fall inlove again."

Tumingin lang ako sa kanya. Bakit ba kasi hindi nya na lang ako hayaan sa sarili kong desisyon? 

"I can't. I don't want to get hurt again Dad. I just can't bear the pain. Mas gusto ko na pong ganito ako. Masaya ako sa buhay ko ngayon." Seryoso na din ako.