Χορεύοντας στην αγκαλιά των δαιμόνων

Αυτογνωσια

Είμαι κακός άνθρωπος.
Πολύ κακός άνθρωπος.
Το μόνο πού με νοιάζει είναι το τι θα φάω τι θα πιώ πως θα περάσω καλά.

Δεν μπορώ να κρατήσω φίλους γιατί τους κατηγορώ πίσω απο την πλάτη τους και τους κοροϊδεύω.

Δεν αγαπώ και δεν έχω αγαπηθεί.
Δεν μπορώ να αγαπήσω τίποτα ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό.

Είμαι ενας σιχαμένος άνθρωπος.

Είναι δύσκολο πολύ δύσκολο.
Πολύ δύσκολο να αφήσω τους δαίμονες μου...
Γιατί είναι οι μόνοι που με κρατάνε...

Αλλά να σου πω όμως γιατί τα κάνω όλα αυτά.
Γιατί κρινωμαι.
Κρινωμαι πολύ
Κρινωμαι καθημερινά.
Απο τούς γύρω μου, απο την οικογένεια μου, απο τον πατέρα μου...
Ποτέ δεν είμουν αρκετή ποτέ δεν είμουν καλή.

Μερικοί λένε οτι όλοι έχουμε κι απο έναν δαίμονα μέσα μας...

Ε λοιπόν έχουν δίκιο!

Ναι. Ολοι έχουμε ενα δαίμονα μεσα μας.
Απλός εγώ επιλέγω να ταιζω τον δικό μου.

Ο δικός μου δαίμονας ειναι λίγο διαφορετικός απο τους άλλους.

Ο δικός μου ειναι υπέροχος στην όψη.
Μοιάζει με ενα μικρό κοριτσάκι, με πράσινο γαλανά μάτια και με πανέμορφα κόκκινα μαλιά.
Με ένα πανέμορφο χαμόγελο.

Σου χαμογελάει τόσο ζεστά.
Τόσο ψεύτικα...

Σε καλεί να πλησιάσεις.
Να πάς δίπλα του.

Κι εσύ το κάνεις. Δέν γνωρίζεις οτι αυτό που βλέπεις είναι ενα ψέμα. Δεν καταλαβαίνεις οτι όλο αυτό είναι ψεύτικο.

Και έχω και έναν ακόμα...
Εναν σκοτεινό...
Κακό....
Υπουλο...
Μισητό...
Αυτόν τον έχω καλά κρυμμένο...
Μόνο εγω τον βλέπω...

Αλλά θα σου πω κατι....

Αν σκίσεις την σάρκα τους θα δεις οτι μέσα τους κυλάει μαύρο κοχλαστο αίμα.

Αν ψάξεις ποιό βαθιά και κρατήσεις στα χέρια σου την καρδιά τους αν την παρατηρήσεις θα δείς οτι έχει χρώμα σκούρο πράσινο και γύρο της υπάρχουν αγκάθια τόσο κοφτερά που μόνο και να τα κοιτάξεις θα σε κόψουν τοσο βαθιά που θα ματώσει μέχρι και η καρδιά σου.

Ετσι όπως τις κρατάς στα χέρια σου, σου ψιθυρίζουν :

"Στο ποιό βαθύ σκοτάδι της κόλασης εγω θα σε περιμένω να έρθεις.
Θα σε περιμένω για να σου δείξω τον πόνο που υπομενω
Και θα υπομενω για πάντα....

Στο ποιό βαθύ σκοτάδι της κόλασης βρίσκεται κάποιος...
Οπου βγάζει μια τόσο μαύρη αύρα που ούτε και ο ίδιος ο διάβολος δεν πλησιάζει γιατί φοβάται οτι θα πνίγει μεσα της.
Γι αυτό την έχει καλά κλειδωμένη..
Βαθειά μέσα στο σκοτάδι...
Αναγκασμένη να βρίσκεται μονή για πάντα...

Εκεί λοιπόν βρίσκομαι...
Ελα να με βρεις...
Εκεί θα είμαι...
Θα σε περιμένω...."

Αν θέλεις να βγείς απο την κόλαση θα πρέπει να χορέψεις με τον δαίμονα σου.

Αλλά να θυμάσε.

Οτι ενας άγγελος με μια ραγισμένη καρδιά
είναι ενας δαίμονας με μίσος τώρα.

Και... Κάτι ακόμα...
Να ξέρεις οτι...

Εκεί όπου εσύ ζείς το όνειρο σου.
Εκεί μαζί του.
Εκεί στο καταπράσινο εκείνο ξέφωτο στο δάσος, την ώρα που φιλιέσται και νομίζεις οτι ζεις την ποιό ρομαντική σου στιγμή
Με το ποιό όμορφο πρίγκιπα
Με την τέλεια ιστορία σου...

Εκει πίσω από το φώς...
Πίσω από την ιστορία σου...

Βρίσκομαι εγώ...
Και άλλοι...
Πολλοί...
Πολλοί σαν και μένα...

Και σε κοιτάμε...
Σε παρακολουθούμε...
Σε περιμένουμε...
Να ανακαλύψεις το σκοτάδι σου...
Και να έρθεις και εσυ μαζί μας...

Παρακολουθούμε να περνάν τα χρόνια να μεγαλώνεις και επιτέλους να αγαπάς και να αγαπιεσαι,να κάνεις παιδιά και να γίνεσαι μητέρα.Να μεγαλώνουν τα παιδιά σου και να ζούν ποιά την δική τους ζωη.
Κι εσύ τώρα είσαι πλέον γιαγιά μεγάλωσες...
Μαζι με τον άνθρωπο που αγαπούσες...

Σε παρακολουθούμε που βρίσκεσαι πάλι σε αυτο το ξέφωτο , το πρώτο ξέφωτο όπου έκανες έρωτα με τον άνθρωπο όπου μεγάλωσες και έζησες που έκανες παιδιά...

Να κλαίς γιατί ξαφνικά ξύπνησες απο την τέλεια φούσκα σου και συνειδητοποίησες οτι η ζωή δεν είναι παραμύθι.
Συνειδητοποίησες οτι ποιά ο πρίγκιπας δεν σε θέλει και ψάχνει για καινούριες πριγκίπισσες τώρα...

Και εκεί ερχόμαστε εμείς...
Σε περνούμε μαζί μας...
Εκεί στίς σκιές...
Πίσω απο το φώς...
Το θυμάσε εκείνο το φως έτσι;...
Γίνεσαι πια μια απο εμάς...
Είσαι μια ακόμα σαν εμάς...
Και πίστεψε με τώρα αρχίζουν όλα...

ΕΛΑ...