Χορεύοντας στην αγκαλιά των δαιμόνων

Τιμωρια(part 1)

Τι υπέροχη νύχτα...
Τόσο σκοτεινή και κρύα.
Οτι πρέπει για μένα...

Η φωνή μου δεν ακούγετε
Ο αέρας λιγοστεύει
Οι δαίμονες ουρλιάζουν

Πρέπει να φύγω...
Πρέπει να πάω...

Πρέπει να σωθώ να μην ξανά νιώσω ποτέ τόν πόνο μέσα μου...

Να ξεχάσω...

Καθώς κλείνω τα μάτια μου καταλαβαίνω ενα πράγμα που έπρεπε να καταλάβω απο την αρχή...

Η ζωή δεν είναι γεμάτη χαρές
Ολοι θα φύγουν και θα μείνεις μονος σου ...
Περιμένοντας το μόνο πράγμα που μπορεί να σε λυτρώσει...
Την μόνη ευκαιρία για να μετανιώσεις...
Την τιμωρία σου...

(....)

Ζέστη πολύ ζέστη...
Και τα πάντα μαύρα και κόκκινα...

Κάποιος η μάλλον κάτι με πλησιάζει...
Δεν μπορώ να διακρίνω τι ακριβώς ειναι...

Ενά αίσθημα φόβου με κατακλύζει...
Θέλω να τρέξω μα δεν μπορώ...

Φοβάμαι οτι τα πόδια μου θα με προδώσουν...

Καθώς με πλησιάζει φοβάμαι ακόμα ποιό πολύ...

"Οχι οχι!
Φύγε μακριά μού!
Είπα οχι μην έρχεσαι!!
Σταμάτα! Γιατί στό διάολο δεν με ακούς;
Φύγε μην με πλησιάζεις... "

Βρισκόμαστε πλέον πρόσωπο με πρόσωπο...
Κάτι μου λέει, κατι μου ψιθυρίζει...
Τρομαχτική και σκοτεινή η φωνή του...

Με κοιτά βαθειά μέσα στα μάτια...
Λες και προσπαθεί να μου ξεριζώσει τα σώθηκα με την μάτια του μόνο...

Πόνος...
Πολύς πόνος...
Το κρανίο μου έτοιμο να σπάσει...
Και το στόμα μου φτύνει αίμα...

Δεν μπορώ να αναπνεύσω...
Το αίμα μου με πνίγει...
Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπάσει...

Πέφτω κάτω και δεν ξανά σηκώνομαι...
Το μόνο που βλέπω τώρα είναι η θολή φιγούρα του...

Κλείνω τα μάτια μου και περιμένω τον θάνατο...

[......]

Κρύο...
Πολύ κρύο...
Νιώθω κρύο...

(Αρα δεν Πέθανα ακόμα...
Ακόμα είμαι εδώ...)

Χιόνι....
Το κρύο ειναι χιόνι...

Τόσο αγνό και άσπρο...
Χιόνι...

Το λατρεύω το χιόνι...
Μου θυμίζει την αγνή ζωη που έχασα...
Την ζωή που άφησα πίσω μου...

Και την ζωή που έκανα...
Που τώρα είμαι έτοιμη να πληρώσω...

Καθώς ανοίγω τα μάτια μου βλέπω πως αυτό στέκεται ακόμα απο πάνω μου...