Χορεύοντας στην αγκαλιά των δαιμόνων

Φωτια και σκοτος

"Οχι... Οχι...
Σε παρακαλώ μην το κάνεις. "

Σχολείο...
Μάθηση...
Φίλοι...
Καλοί...
Αγαπητοί....
Ψεύτικοι...

Συμμαθητές...
Καλοί...
Κακοί...

[......]

Περπατώ ανάμεσα από εσένα...
Απο εκείνη...
Απο αυτόν...
Απο όλους...

Περπατώ στον κίτρινο διάδρομο...
Ανάμεσα απο βαριεστημένα σώματα...

Το κρύο είναι τσουχτερό...
Είναι πρωί...
Σε λίγο αρχίζει η κόλαση...

Ενας εκκωφαντικός ήχος τρύπησε τα αυτιά μου...
Διάλυμα...

(...)

Εκείνος...
Εκείνη...
Και άλλοι πολλοί....

Συμμαθητές και μια κοπέλα...
Στην τουαλέτα...
Ξύλο...
Μυρωδιά αίματος...

Οχι εκείνου...
Ούτε εκείνης...
Ούτε τών άλλων πολλών...

Μονο αυτης...
Γιατί αυτή...
Είναι σκουπίδι...
Ζωω...
Σκατά...

"Οχι... Οχι...
Σε παρακαλώ μην το κάνεις.
Γιατί το κάνεις δεν έκανα ποτέ τίποτα... "

Φωνή...
Τρεμάμενη...
Φοβισμένη...
Ξεφτιλισμενη...

Ξύλο...
Και χαρακτηρισμοί...
Και άλλο ξύλο...

Τίποτα...
Ησυχία...
Κανένας...
Μόνο αυτή...
Αίμα...
Γλυκό...
Μαύρο...
Τρέχει παντού γύρω της....

Κλάμα...
Δάκρια μαύρα...
Κρύα δάκρια...

Γιατί?
Γιατί σε αυτήν?...
Γιατι σε εμένα?
Σε εσένα?
Σε εκείνους?

Γιατί σε κάποιον??

Περπατάει...
Ανάμεσα σε κίτρινους τοίχους...
Κάθετε σε ενα άσπρο θρανίο...

Τέλος...
Αύριο...
Ξανά...
Κάθε μέρα...
Πάντα...

Σήμερα και πάλι τα ίδια...
Αλλά διαφορετικά...
Ποτε ξανά τα ίδια...

Σήμερα έξω...
Μπροστά σε όλους...

"Να μην σε ξαναδώ εδω...
Τα ζωα πάνε στο στάβλο...
Εδω δεν είναι στάβλος...
Δεν ανήκεις εδώ.... "

Σηκώνεται...
Ολοι έξω...
Ζευγάρια ματιών πανω της...
Γέλιο...
Χλεβαστικο...

Ντροπή...
Ρεζίλι...
Στεναχώρια...
Απελπισία...

Τρέλα...
Παραλογισμός...

(...)

"Ελα Ελπίδα κάντο..."
Οχι δεν πρέπει δεν είναι σωστό...

"Και αυτό ειναι σωστό;"
Οχι..

"Γι αυτό σου λέω άφησε με να σου δείξω την γλύκα... "
Οχι φοβάμαι...