Aşkın Kaybedişi(!)

Aşık olmak.. Kendini bir başkasına adamak. Hayatını onunla geçirmek.. Ne güzel gelir kulağa. Peki aşk hep böyle miydi ?

- "Biz diye bir şey var mı cidden Mert ? Nereye kadar gidecek böyle ? Ben yatağını doldururken o yanında ki boşluğu dolduruyor ! Artık ikimizden birini seçmek zorundasın. Ben bu şekilde yaşayamam, ikinci kadın olamam ! "

Hayat yaptığınız hataların bedelini her zaman ödetir. Peki bu sefer bedel olarak kalbinizi seçerse ?

- "Sen.. Sen ne iğrenç bir adamsın ya ! Ya sen ? Hiç utanmadın mı ha ? Her gün benim yüzüme bakarken, kendini sevgilimin altına atmaya utanmadın mı ! "

Deli gibi aşık olduğu adam tarafından aldatılan bir kadın, ne kadar tehlikeli olabilir ? Tüm erkeklere güvenini yitirmiş aşka küsüp kapılarını kapatmış bir kalp. Ya hiç ummadığı bir anda ummadığı birine aşık olursa ?

- " Bak bir bana. Ne görüyorsun ? Yıllar önceki o aşık aptal çocuk muyum ben ha ? Hayat beni acımasızlığıyla büyüttü. Kalbimi köreltti . Doruk Araf Aslanlı'yı yıkmak o kadar kolay değil ! Bunu sok kafana ! "

Hayatındaki bütün darbeleri kadınlardan alan bir adam. Bir daha kadınlara güvenebilir mi ?

İki yarım ruh bir araya gelip birbirini tamamlayabilir mi ?

- "Biliyorum hatalıyım Hale. Çok yanlış yaptım. Ama en sonunda anladım. Hatalarımın bedelini sensizlikle ödedim. Çok geç anladım ama anladım. Seni seviyorum Hale. Yalvarırım bana bir şans daha ver. Seni geri kazanmama izin ver.. "

Pişman olmak, yapılan hataları düzeltebilir mi ? Hayat ikinci bir şans verir mi insana..

-Kalbi durdu onu kaybediyoruz !

-Yalvarırım ölme. Aç o deniz gözlerini. Bana nefretle baksın razıyım yeter ki aç gözlerini..

İnsan elindekilerin kıymetini hep kaybedince mi anlar ?

Kaç aşk sığabilirdi bir hastaneye. Peki hangisi daha zordu ? Bir insani yaşatmak mi ? Yoksa bir aşkı yaşatmak mi ?