different ▸ m.c. ▸ türkçe

dördüncü bölüm

@murdermuke thank you for your permission

*Michael'ın Ağzından*

"Michael, tatlım?" diye seslendi annem ve merdivenlerden aşağıya koşmaya başladım. 

"Evet?" diyerek yanıt verdim.

"Caddenin karşısındaki komşularımızla konuşuyordum ve gerçekten iyiler gibi gözüküyor ve onlarla bir akşam yemeği yemek istiyordum." dedi.

"Anne. Biliyorsun yapa-" diyerek söze başladım ama lafımı kesti.

"Son zamanlarda denedin mi? Belki başka insanlarla konuşmak yardım eder." dedi.

"Doktor yardım edemedi, anne! Aptal inançlı insanlar da yardım edemez! Kimse edemez!" Hayal kırıklığıyla ellerimi saçlarımın arasından geçirdim. "Ve insanlar buraya gelemez, biliyorsun."

"Şey, onlar bizi davet etti." dedi annem bize. "Ve tamam, gidiyoruz ama bu son. Konuşmak veya anlatmak zorunda değilsin ama gidiyoruz."

"Ama anne -"

"Aması yok. Bizi gerçekten tanımak isteyen insanlarla tanışmayalı yıllar oldu, Michael. Seni bilemem ama ben birkaç arkadaş edinmek istiyorum." Üzgünce gülümsedi.

"Neden arkadaşım olmadığını biliyorsun," diyerek iç çektim ve arkamdaki bir kapı çarptı. Annem yerinden biraz sıçradı ama bu beni ürkütmedi.

"Bu seni rahatsız etmiyor mu?" diye sordu. "Bu iğrenç."

Başka bir kapı çarptı. "Anne, bunun hakkında konuşmuştuk. Onları aşağılamamalısın."

 "Tamam. Bu seni korkutmuyor mu?" diye sordu.

"Hayır, buna alışığım." diyerek omuz silktim.

"Pekala, on dakika içinde çıkıyoruz." dedi ve kafamı salladım.

Allie ve onun ailesiyle yemek yemek istemiyordum. Sanırım annem Allie ile çoktan tanıştığımı bilmiyordu. Onunla yakın olamazdım ve Allie vazgeçecekmiş gibi gözükmüyordu. 

Çok uzun zaman oldu.

Onunla konuşmalısın.

O zarar vermez.

Sesler kafama doluşmaya başlamıştı. "Bu geçen sefer söylediğin şey!" diye bağırdım. 

Pencerem titremeye başladı ve dışarıya baktığımda, Allie'nin arabasına bir şeyler taşıdığını gördüm. 

O oldukça güzel.

"Kes şunu." Arkamdaki boşluğa bir su şişesi fırlattım. Yumuşak bir kahkaha bunu takip etti. 

"Yapamam. Yeniden olmaz."