Yüzde Yüz (%100) - TAMAMLANDI

32.Dövüş

 ''Buldunuz diye duydum.'' Diyerek derin soluklar alıp ellerini beline koydu.

''Evet. Frigid ve ben bulduk onu. Yaralanmış, kötü durumdaydı. Savaşacak hali geç, karşı bile koyamıyordu.'' dedim.

''Güzel, kapıyı aç. Onu görmek istiyorum.''

Açıp açmamakta tereddüt ettim. Ama şüphe uyandırmak istemediğim için elimi kapının koluna götürüp aşağı indirdim. Austin'den önce ben girdim içeri. Neyse ki korktuğum gibi bir manzara yoktu.

Frigid, kollarını bağlamış ifadesiz tuttuğu gözleriyle yatakta yatan Night Wish'e bakıyordu. Hemşire ve doktorlar onunla ilgilenirken Austin ona şöyle bir bakıp dışarı çıktı.

Onun dışarı çıkmasıyla Frigid'a baktım. O da kapanan kapının ardından bakışlarını bana çevirdi. Derin bir nefes alıp yavaş adımlar atarak etrafa bakınmaya başladı. Başta anlamasam da ilaçlara dikkatle bakmasıyla buraya asıl geliş sebebimizi hatırladım. Bende derin bir nefes alıp hemen yanımdaki raflara bakındım.

Hemşirelerden biri bir ara Frigid'ı şüpheyle süzdü. Oyalanabileceği birkaç korku aklına getirdim ve ilgisini bizim üstümüzden çektim.

Frigid'la ortada buluşunca gözlerinin içine baktım. Başını iki yana salladı. Bende aynı karşılığı verdim. Gerçi nasıl bir ilaç aradığımızı da bilmiyoruz. Frigid gözlerini ovuştururken doktorun birine takıldı gözüm.

Frigid'ın baktığı ilaç dolabının altındaki çekmeceyi açtı ve elini çekmeceye atıp şişe içinde mor renkli bir sıvı çıkardı. Kaşlarımı çatarak doktora bakarken Frigid'ın önce bana sonra doktora baktığını hissettim. Gözlerimi doktordan ayırmadım.

Sıvıyı iğneye çekti ve uyanmakta olan Night Wish'e enjekte etmeye başladı. O sırada kapı hızla açıldı. İrkilerek kapıya baktığımda nefes nefese olan Austin'i gördüm.

''Bırak o elindekini. Eğer yarasıyla ilgilendiyseniz şu ikisiyle beraber hücrelere gidecek.'' Dediğinde kaşlarım çatılı ona baktım.

''Hani bulunca öldürecektik?'' diyen Frigid'la sesimi çıkarmadım.

''Zamanı değil.'' Diyen Austin dışarı çıkmak için arkasını döndü.

Frigid peşinden koştu ve çıktıktan sonra kolunu tutup kendine döndürdü. Bende yanlarına doğru yavaş adımlarla gittim.

''Ne demek zamanı değil. Bir de bunun zamanı mı var? Biz verdiğimiz sözü tuttuk. Sıra sizde.'' Diye dişlerini sıkarak konuştu Frigid.

''Zamanı değil, çünkü onu öldürecek serumun hazır olduğunu sanıyorduk. Ama yanılmışız hala yan etkileri var serumun. Düzeltilmeden bir şey yapamayız. O yüzden biraz daha katlanacaksınız ona.'' dedi ve gitti Austin.

Onun arkasından bakarken Frigid'ın yanına gelip konuştum.

''Haklıydın.''

''Hangi konuda?'' diyerek bana baktı.

''İlacın revirde olduğu konusunda.'' Diyerek bende ona baktım.

Nereden geldiğini göremediğim görevliler bize bilekliklerimizi taktı ve hücreye doğru yola çıktık. Night Wish sersem bir halde kolundan tutan görevlilerden aldığı destekle arkamızdan geliyordu.

Sessizlik içerisinde geldiğimiz yere geri döndük. Swift ve Spark bizi görür görmez ayağa fırladı. Swift'in umut dolu bakışlarına ifadesizlikle cevap verdim. Bana kapıyı açan görevlinin yanından geçip hücreme girdim. Night Wish hemen arkamdan destek yürüyebilir halde geliyordu. Hiçbir kimseye bakmadan önüne bakarak ilerliyordu. Ona nefret dolu bakışlar atmayı sürdürürken görevliler kapılarımızı kapatıp çıktı.