BIRAK BENİ! (Klaroline-Delena FanFiction) #Wattys16

2.Bölüm

CAROLİNE ANLATIM:

Ah! sıcak güneş bedenimi kavuruyordu. Ayağa kalktım sarı saçlarıma baktım, olması gerekenden daha dalgalıydı ve bir kısmı önüme düşüyordu. Elimle bir tutamı kulağımın arkasına sıkıştırdım ama geri düştü. Filmlerdeki kızlara özentilik yapıp dudağımı bükerek havalandırmaya çalıştım. İşe yaramadı büyük bir hayal kırıklığıyla tekrar denedim ama boşa çaba sarfediyordum. En iyisi Elena'yı uyandırmalıydım...

Elena!

Hı!

Elena!

5 dk daha!

Elena!

Tamam bağırışlarım işe yaramayacaktı ve ben de üzerine su aygırı misali atladım. Ben böyle yapmasam asla uyanmıyacaktı. Çünkü ben Elena'mı tanırdım.

Caroline ne yapıyorsun?

Seni uyandırıyorum!

Görebiliyorum!

Bir süre gözlerimizin içine baktık sonra ayn anda kahkahayı bastık. Onu her gün böyle uyandırmazdım, sonuçta her gün bir insanın üstüne su aygırı çıkmazdı. Tabela lazımdı herhalde ''Dikkat Caroline çıkabilir'' diye.

Sonra birden Elena'nın yüzü düştü. Ve giyinmeye başladı. Biliyordum ağlıyordu sırf ben görmeyeyim diye de giyiniyormuş numarası yapıyordu. Ben onu tanıyordum.

Elena... Elena bana bak ağlama artık.

Elena ve ben ailemizi 2 yıl önce kaybetmiştik ve O bunu aşamamıştı özellikle de kardeşi Jeremy'yi kaybettikten sonra. Ben herşeyi geçmişte bırakmıştım ama o yapamamıştı. O her gün acı çekiyordu. Her gün kahroluyordu ve ben bunu engelleyemiyordum. Lanet olsun ki ben tek bir duygu bile hissetmezken o her gün ızdırap çekiyordu. Onu kollarım arasına aldım ve kafasını göğsüme yasladım , göz yaşları gözlerinden birer ikişer akıyordu.

Elena ağlama.

Onlar gitti Caroline beni bıraktlar. Jeremy... O

Tamam El, bu senin suçun değildi

Ama..

Ağlama artık ne olur! Onlar seni böyle görmek ister miydi?

B-ben ben onlar...

Hayır! Kendini yorma artık.

Buna alışmıştım önce sanki bişey yokmuş gibi davranır kendine ızdırap çektirirdi. Daha sonra ağzını açıp sessizce ağlamaya devam ederdi. Ağzından çıkan bazı iniltiler vücuduma bir ok misali saplanır ve beni deli ederlerdi. Ama hayır asla onun yanında ağlamazdım, ağlayamazdım ki o beni de düşünüp daha fazla ağlamasın. Ama şimdi yaptıkları çığrından çıkmıştı üzerine siyah bir tayt ve "Stay Strong" yazan bir siyah tşört giydi. Yoo tahmin ettiğim yere gitmeyecekti değil mi?

ELENA ANLATIM:

Kıyafetlerimi de giyip çıktım Caroline ne kadar ısrar etse de onu yanıma almayacaktım güçlü olmalıydım ama lanet olsun ki hep küçük bir kız çocuğu gibi ağlıyordum. Onun hiç ağladığını görmemiştim bile, o benden daha güçlüydü. Hızlı adımlarla mezarlığa gitmeye başladım.

CAROLİNE ANLATIM:

Hep böyle yapıyordu nereye gittiğini söylemiyorddu bile. Yine kapının arkasından şaşkınca ona baktım. Nasıl böyle davranabiliyordu bilmiyordum. Bir an mutlu bir an hüzünlü. Oysa biz eskiden neler yapardık onunla. ''Erkek çapkınları'' adı takılmıştı bir ara. Partilerde koşar şımak kızlar gibi hayat yaşardık. Okulun en populer ve en güzel kızları bizdik. Ponpon kızlar takımı bile biz kurmuştuk. Ama sonra o feci kaza bizi bozmuştu ve asla geri gelemiyeceğimiz yerle savurmuştu bizi. Ben hala aynı insandım hiç taviz vermezdim ve aynı şebektim ama o toparlanamadı . Ben başkalarına takılırken sessizce bir köşeye oturur yemek yerdi. Grubumuzda ki en komik insan, en eğlenceli şebek gün ölmüştü ve asla geri gelmicekti . Gerçek , Elena'yı toprağa mahkum etmişti. Onun gerçek kişiliğini toprağa gömmüştü. Ve o toprakla gerçek Elena rüzgarda savrulmuştu. Geri gelmicek şekilde yara almıştı ve asla da kapanmıyordu.

Ama artık yetmişti....

............................................................................................