BIRAK BENİ! (Klaroline-Delena FanFiction) #Wattys16

5.Bölüm

ELENA ANLATIM:

Yavaş yavaş kendime gelmeye başlıyordum. Dışarıdaki konuşmaları duyabiliyordum ama hiçbir tepki veremiyordum.

Yavaşça gözlerimi açmaya çalıştım.

Bir dakika! Ben neden bir sandalyede bağlı duruyorum!

Tepinmeye başladım. Ahh! Bacağım hala aynı şekilde duruyor. Ellerimi çözmeye çalıştım. Tabi dediğim gibi sadece çalıştım. Nasıl bir hayvan bağladıysa!

"Boşuna tepinme güzelim, kaçamazsın."

Ses arkamdan geliyordu. Başımı çevirip arkaya baktım. Mavi gözlü...

"Sen de kimsin?" dedim korkmamış görünmeye çalışarak. Ayağa kalktı ve bana doğru yürümeye başladı. Önümde durdu ve gözlerini bana dikti.

"Ne oldu küçük kız, korktun mu?"

Korktun muymuş! Gösteririm sana korkmayı.

Yüzüne tükürdüm. Belli ki beklemiyordu. Yüzündeki tükürüğü eliyle sildi.

"Bak küçük kız kaşınıyorsun." Dedi tehtitkar bir tavırla.

"Kaşısana!" dedim onun taklidini yaparak. Yüzünde sinsice bir gülümseme oluştu.

"Madem o kadar istiyorsun." Odadan çıktı.

Tanrım! Nereden geldi o kadar cesaret. Lütfen geldiği yere geri dönsün. O gittikten sonra odayı incelemeye başladım. Neresini inceliyorsam. Boş eski bir oda.

Mavi gözlü hayvanımız odaya geri döndü. Elinde bir paket tuz, kolonya ve bez parçası vardı. TUZ ve KOLONYA!

Düşündüğüm şeyi yapmazdı değil mi?

Aklıma gelen düşünceyi hemen kovup yine tepinmeye başladım.

"Yapma ne olur. Ben sana hiçbir şey yapmadım. Özür dilerim. Lütfen yapma, lütfen..."

"Laf ağızdan bir kere çıkar güzelim." Gülümsedi. Daha doğrusu ağzını yamulttu. Nasıl bir gülümsemesi var. Ben hayatta öyle gülümseyemem.

"Neden bunu bana yapıyorsun?" dedim çırpınıp ondan uzaklaşmaya çalışırken.

"Sadece sana değil güzelim, barbie arkadaşın da elimizde."

Barbie arkadaşım?... CAROLİNE!

"Bırakın bizi lütfen... Biz hiçbir şey yapmadık. Lütfen..."

Sözüm yarıda kesilmişti çünkü yaramın üstüne kolonyalı bez basmıştı!

Ben çığlıklar atarken o sanki bu olaydan zevk alıyor gibiydi. Bezi geri çekti ve bu sefer tuz döktü!

Ben o acının etkisinde istemsizce ağlamaya başladım. Etim eriyormuş gibi hissediyordum. Çığlıklarım neredeyse evi sallayacak biçimdeydi. Bezin üzerine kolonya döküp yine bastırdı. Haykırışlarım ve ağlamam vücudumu sarsarken gözüme bir şey ilişti.

Kamera?..

Bir de bu durumu kaydediyor manyak psikopat!

Artık o kadar acımamaya başladığında gözlerimi kapattım. Birazdan bu kabustan uyanacaktım. Bezi çekti. Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Gözlerimi kapattım ve nefes alış verişimi düzene sokmaya çalıştım. Bir anda yine bacağıma kolonya dökünce irkildim. Ağzımdan bir inleme kaçtı ve gözlerimi açtım. Bu durumdan zevk aldığı çok belliydi.

Bağırmaya başladım "Manyaksın sen! Psikopat piç herifin tekisin! BIRAK BENİ! Buradan bir kurtulayım senin ananı avratını..."

"Ne yapacaksın ha? Ne yapacaksın? Sikicek misin? Biraz geç kaldın güzelim. Senin ailen benim ailemi zaten katletti! Simdi intikam zamanı! Onlar ben ve kardeşimin elinden her şeyi aldı! Şimdi sıra bizde! Senin o baban olan göt herif bize cehennem hayatı yaşattı! Şimdi biz ona yaşatacağız! Elindeki, değer verdiği her şeyi, herkesi alacağız!" Benim sesimin üç katı şekilde bana kükredi.