15+Arkadaş Kalamamak

2.7K 151 147
                                    

SELAAAAAAM

YETİŞTİRECEĞİM DİYE CANIM ÇIKTI HATALARIM VARSA ÖZÜR DİLERİM,KONTROL ATMADAN ATIYORUM NEYYSEE BUYRUNUZ ÇUKULATALARIM


1 Ağustos 2017

"Furkan taş mı çalıyorsun lan?"

"Ne alaka be? Okey'de sizden iyiyim diye kudurmayın!"

"Bi' kalksana Furkan."dedi Cedi gözlerini kısarak.

"Niyeymiş?"dedi Furkan kollarını bağlarken.

"Güzel kardeşim bir kalkar mısın?"

Furkan omuzlarını düşürerek kalktı,kalkmasıyla yere bir şeyler düştü.

"Ulan,"dedim sandalyemden hızla kalkarken. "Biliyordum! Yılların okeycisiyim,benden iyi olman imkansızdı!"

"O da taş sakladı!"dedi Furkan Yağmur'u göstererek.

Yağmur abartılı şaşırma ifadesini yapıp elini göğsüne koydu.

"Hoşt be! Ben asla öyle bir şey yapmam!"

Masa örtüsünü kaldırıp Yağmur'un kucağına baktım. Tabii ki taş vardı.

"Düşersem herkesi birlikte götürürüm!"dedi Furkan sandalyeyi geri ittirip parmağıyla Yağmur'u işaret ederken.

"Ee,"dedi Cedi arkasına yaslanırken. "Biz kazandığımıza göre,hesap sizden."

Okey oynarken acıkmıştık,o yüzden Cedi ve Furkan iddiaya girmişti. Kaybeden gittiğimiz yerde hesabı ödeyecekti.

Ve tabii ki Yağmur'la Furkan kaybetti.

Şaşırmadım,ikisi de loserlığın kitabını yazmıştı.

Nereye gideceğimizi kararlaştırıp hazırlanmak için ayrıldık. Yağmur gitmedi,benim kıyafetlerimden otlanacaktı.

Hazırlanmamız yarım saati bulmamıştı,siyah yüksek bel dar bir pantolon ve beyaz bir üstle yine aynı bendim,tek değişik şey ince topuklu ayakkabılardı.

Bir insan bu işkenceye nasıl katlanabilir ya?

Yağmur da hiç giymediğim elbiselerimden birini giydi. Çok büyük ihtimalle geri vermeyecekti çünkü bilirsiniz,o Yağmur.

Hazırlanınca Cedi'yi aradım,beş dakika sonra geldiler. Korna sesiyle aşağı indik. Sürücü koltuğunun yanındaki koltuğa oturup Cedi'ye gülümsedim.

Furkan kafasını koltukların arasından çıkartıp sırıttı.

"Yenge yine yakıyorsun valla."

"Bana bilmediğim bir şey söyle."dedim saçımı arkaya atarken.

"Yine mütevazi günümüzdeyiz."dedi Cedi arabayı çalıştırırken.

Güldüm ve önüme döndüm. Arkada Furkan Yağmur'a basketbolu anlatmaya çalışıyordu. Yağmur ise voleybolun daha güzel bir spor olduğunu savunuyordu.

Onlar bizi unutmuş tartışırken biz sessizdik. Babaanne gideli beş gün olmuştu ve biz Cedi'yle ilk kez bugün görüşüyorduk. Sürekli mesajlaşıyorduk ama görüşmek için ikimiz de bahane bulamamıştık.

Yemek yiyeceğimiz restauranta gelince Furkan ve Yağmur arabadan indiler,Yağmur'a kaş göz işareti yapıp içeri girmelerini anlatmaya çalıştım. Seni hınzır gülümsemesi yapıp Furkan'ı dürttü ve birlikte içeri girdiler.

Dudaklarımı birbirine bastırıp Cedi'nin arabayı park etmesini bekledim. Park edince bir süre bekledi ve bana döndü. Gülümsedim,o da gülümsedi.

basketball;cedi osmanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin