basketball;cedi osman

11+"Bir daha asla seni yalnız bırakmayacağım."

Yorumlar gelsin ayoool

Cedi'den (BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM)

Uyanmak güzeldi.

Eğer yanınızda bir bacağı göbeğinizde olan bir Ekim varsa uyanmak daha da güzeldi.

Fakat hanımefendi horul horul horul uyurken benim sabahın yedisinde kalkmış olmam hiç güzel değildi!

Bu yüzden bacağını yavaşça yatağa koydum ve kafamın altındaki yastığı aldım.

"Çok güzel uyuyorsun ama ben kalktıysam sen de kalkmak zorundasın."

Yastıkla kafasına bir tane geçirdim.

"Seninle evlendiğim güne lanet olsun."

"Ekim,biz daha evlenmedik ki."

Akşam haberlerinde kendimi gördüm.
Kendini kalaşnikofla vurdu,nedeni cümleye eklediği "daha" sözcüğüydü.

"Sonra evlenecek miyiz?"

"Niye evlenelim?"

"Ben olsam benimle evlenirdim. Maşallah,taş gibi kızım. Zekiyim de. Şu okul bitince avukat da olacağım. Keşke kendimle evlenebilsem."

Gözleri kapalı bir şekilde yatarken konuşuyordu ve şu an tam yataktan itmelik duruyordu. Fakat hayır,bunu yapmadım. Tüm gün poposunun ne kadar acıdığından ve beni asla affetmeyeceğinden bahsetmesini istemiyordum.

Ki zaten günün sonunda aynı yatağa giriyorduk yani hey,kazanan kim?

"Şu an beni yataktan ittirirsen seni öldürme oranımı hesapladığının farkındayım. Yaparsan kafanı yatak ve duvar arasına sıkıştırırım ve bu konuda en ufak bir pişmanlık duymam."

Hayır,duyardı.

Üç dört ay önce basketbol sahasındaki telle yanlışlıkla elimi kesmiş ve beni zorla hastaneye götürmüştü. Ardından ameliyata girecek bir doktoru yoldan çevirmiş ve sadece üç dakika içerisinde elime pansuman yaptırmıştı.

Ne kadar umursamaz davranırsa davransın,Ekim annemden sonra gördüğüm en düşünceli kadındı.

"Ben acıktım."dedi elini yastığın altına koyarken. "Ama kahvaltı hazırlamaya üşeniyorum,annenlere mi gitsek?"

"Tamam,gidelim."

Yataktan kalktım ve Ekim'in gözlerinin kapalı olmasından istifade ederek giyindim. Tam tişörtü kollarımdan geçirecekken arkamı döndüm ve Ekim'e kaşlarımı çatarak baktım.

"Sen ne zamandan beri beni izliyorsun?"

"Bu bir sır."dedi ve şeytani gülümseme olarak adlandırdığı şekilde gülümsedikten sonra arkasını döndü. Gülerek tişörtü giydim ve kolundan tutarak zorla kaldırdım. Geri yatmayacağından emin olduktan sonra odadan çıktım ve hazırlanmasını beklemeye başladım.

Kısa bir süre sonra odadan çıktı ve birlikte evden çıktık. Arabayı çalıştırdım ve zaten yakın olan eve sürmeye başladım.

"Bugün arkadaşlarımla buluşacağım."

Tepkisini görmek için göz ucuyla ona baktım. Evet geliyor. Kendimi koruyacak bir şeye ihtiyacım vardı ve en mantıklı gelen fikir direksiyonu sökmekti,ancak o beni Ekim'den koruyabilirdi.

"Hayır! Hayatta olmaz! Hani bu işte beraberdik? Hani birbirimizi yalnız bırakmayacaktık? Beni cehennemde yalnız bırakıyorsun be! Kesinlikle kabul etmiyorum!"