basketball;cedi osman

19+Gittikten Sonra

"Bu kanunun amacı işverenler ile bir iş sözleşmesine dayanarak çalıştırılan
işçilerin çalışma şartları ve çalışma ortamına ilişkin hak ve sorumluluklarını düzenlemektir.
Bu kanun, dörüncü maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine, bu işyerlerinin
işverenleri ile işveren vekillerine ve işçilerine faaliyet konularına bakılmaksızın uygulanır. İşyerleri, işverenler, işveren vekilleri ve işçiler, üçüncü maddedeki bildirim gününe bakılmaksızın bu kanun hükümleri ile bağlı olurlar."

Kendi kendime tekrarlarken elimdeki kalemi döndürdüm. Beni gören birisi deli sanabilirdi;saat gece üç buçuktu,sabah dersim vardı ve ben oturmuş ders çalışıyordum.

Düşünmeyi durdurmamın tek yolu buydu. Uyuyamıyordum,gözümü kapattığım anda yüzü beliriyordu önümde. Ben de sabaha kadar ders çalışıyor,masada uyuyakalıyor ve uyku ihtiyacımı böyle gideriyordum.

Onu hatırlatan en ufak şeyde kalbim sızlamayı kesene dek böyle olacaktı.

Daldığım yerden çektim gözlerimi yavaşça ve önümdeki kitabı kapattım.
Olmuyordu.
Bir ay geçmişti geçmişti,olmuyordu.

İçimden bir ses ne kadar denersem deneyeyim yine de olmayacağını söylüyordu.

Onsuz olmuyordu,olduramıyordum.

Bana kısa bir süre gibi geliyordu bir buçuk sene ama değildi. Ben onu görmeye,yanımda hissetmeye o kadar alışmıştım ki yalnızlık cam gibi batıyordu.

Ben değişiklik sevmeyen biriydim. Cedi'nin hayatımda olması bir değişiklikti,onu sevmem bir değişiklikti ama ben tüm hayatım boyunca onu sevmişim gibi normal karşılamıştım bu durumu.

Beni kırmıştı,ben onu kırmıştım ve ne varsa tepetaklak olmuştu.

Başımı masaya koyarak gözlerimi kapattım fakat uyumaktan vazgeçerek kalktım ve kendime kahve yaptım. Geri yerime oturarak kafamı kitaba gömdüm.

Yediye kadar ders çalıştıktan sonra kalkıp duşa girdim. Gece hiç uyumamama rağmen gram uykum yoktu fakat yüzümün öyle göründüğünü söyleyemezdim. Bir şeyler yedikten sonra hazırlanarak çıktım evden.

Fakülteye geldiğimde kimseyle muhattap olmadan içeri girecekken tabii ki istediğim olmadı. Yağmur'un pek hoşlanmadığı bir arkadaşım olan Semih yanıma gelince gülümsedim zorla.

"Yüzünü gören cennetlik be kızım,okula geliyor musun gelmiyor musun belli değil."

Omuzlarımı kıstım kollarımı iki yana açarken.

"Buradayım işte."

"Yorgun gibisin."dedi yanımda yürürken.

"Yorgunum."dedim derin bir nefes alırken.

"Hayırdır?"

"Dersler falan ağır."dedim kısaca.

Elimde tuttuğum telefona Snapchat bildirimi gelince ekran açıldı ve ikimizin de gözleri oraya kaydı.

Değiştirmeye kıyamadığım arkaplanıma bakarken yüzüm düştü.

"Sevgilin mi?"

Sesindeki tınının anlatmak istediği şeyi anlamıştım,ne yazık ki düşündüğü gibi salak bir kız değildim.
"Öyleydi."dedim ekranı kapatırken.

"Seni kaybettiği için tam bir salakmış."

"Beni kaybetmedi,ben kaybolmayı seçtim."

"Ha sevmiyordun yani?"