𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬

09 : η περιέργεια

Ανοίγω αργά τα μάτια μου και νιώθω το σώμα μου να πονάει ολόκληρο. Έχω πιαστεί, με πήρε ο ύπνος κάτω από το κρεβάτι του Harry. Ευτυχώς... Γιατί ποιος ξέρει τι θα άκουγαν τα αυτιά μου αν παρέμενα ξύπνια. Υποθέτω πως ήμουν πολύ κουρασμένη για να αντέξω.

"Στο σαλόνι. Τώρα".

Τρίβω τα μάτια μου και βλέπω τον Harry, αλλά για κάποιο λόγο δεν κουνιέμαι.

"Τώρα". Και φεύγει.

Συνειδητοποιώ τι συνέβη και βγαίνω έξω. Κατεβάζω την μπλούζα μου καθώς προχωράω προς το σαλόνι και εύχομαι να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Αυτό που έκανα ήταν απαίσιο, δεν έπρεπε να πειράξω τα πράγματά του με σκοπό να μάθω περισσότερα για εκείνον. Θα μπορούσα απλώς... Να ρωτήσω.

Αλλά δεν θα μου έλεγε!

"Τι είναι;" ρωτάω απλά.

Τον βλέπω να φοράει μόνο μία γκρι φόρμα και τίποτα άλλο από πάνω. Μπορώ να δω τα μπερδεμένα του μαλλιά και όλα τα τατουάζ που είναι γυμνά. Αυτή η πεταλούδα στο στομάχι... Σκέφτομαι αν συμβολίζει κάτι ή αν απλώς είναι ένα σχέδιο που του άρεσε και αποφάσισε να το χτυπήσει.

"Με δουλεύεις; Μπαίνεις στο δωμάτιό μου, ψάχνεις τα πράγματά μου, τι διάολο συμβαίνει μαζί σου, Bella;" σιγοφωνάζει.

Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω ένα ξένο, κόκκινο παλτό παρατημένο στην πολυθρόνα. Είναι ακόμη εδώ αυτή; Στο δωμάτιό μου και κοιμάται;

"Δε συμβαίνει τίποτα! Δεν με νοιάζει τι κάνεις" απαντάω αμέσως.

"Συνέχεια αυτό λες, αλλά βλέπω να κάνεις ακριβώς το αντίθετο".

Σταυρώνω τα χέρια στο στήθος μου. Δεν μιλάω. Δεν ξέρω καν τι να πω. Απλώς κοιτάζω αλλού και σκέφτομαι πόσο χαζή και ηλίθια είμαι.

"Συγγνώμη" τελικά μιλάω. "Απλώς ήθελα να μάθω περισσότερα για εσένα".

"Ή απλώς είσαι πολύ κουτσομπόλα" αντιγυρίζει με νεύρα.

"Ζήτησα συγγνώμη, εντάξει; Τι άλλο πρέπει να κάνω; Μήπως να γυρίσω τον χρόνο πίσω;"

"Ξέρεις κάτι; Όχι! Όχι γιατί θα έκανες ξανά το ίδιο λάθος έτσι κι αλλιώς".

"Σταμάτα να φέρεσαι σαν κόπανος".

"Σαν κόπανος; Bella, δεν ψαχούλευα εγώ το διαβατήριό σου".

"Έκανες σεξ μαζί της στο κρεβάτι μου" μορφάζω.

Χαμογελάει ειρωνικά. "Αυτό είναι το πρόβλημα; Θα σου αλλάξω σεντόνια μόλις τελειώσουμε".

Μόλις τελειώσουνε; Άρα θα το κάνουνε πάλι; Θέλω τόσο πολύ να τους διώξω και τους δύο από το σπίτι μου και να κοιμηθώ ήρεμη, αλλά ξέρω πως αυτό δεν γίνεται. Ούτε μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή.

"Ξέρεις τι ώρα είναι;" σπάω τη σιωπή.

"Ώρα για ύπνο!" προχωράει.

Τον σταματάω πιάνοντας τον καρπό του. Εκείνος τραβιέται και κάνω ένα βήμα πίσω εκνευρισμένη.

"Και εγώ που θα κοιμηθώ;" συνοφρυώνω.

"Εκεί που έστρωσες" ειρωνεύεται φεύγοντας. Μπαίνει στο δωμάτιό μου.

Μπαίνω στο δικό του, αρπάζω ένα μαξιλάρι και το πάπλωμα, από το κρεβάτι, και επιστρέφω πάλι στο σαλόνι. Ξαπλώνω στον καναπέ και δε μπορώ να κοιμηθώ. Στριφογυρίζω συνέχεια και σκέφτομαι τι άραγε να κάνουν αυτοί οι δύο στο κρεβάτι μου. Το πάπλωμα μυρίζει σαν τον Harry, ένα γλυκό άρωμα. Τελικά, μερικά λεπτά αργότερα, αποκοιμιέμαι.

Το πρωί ξυπνάω από την βαριά φωνή του Harry. Μιλάει στο τηλέφωνο. Δυνατά.

"Σου είπα πως δεν με αφορά! Μη με ξαναπάρεις, με ενοχλείς".

Θέλω τόσο πολύ να ακούσω την συνέχεια, μα τα μάτια μου κλείνουν ξανά. Δεν ξέρω τι ώρα με πήρε ο ύπνος το βράδυ. Νυστάζω πολύ τώρα. Κλείνω τα μάτια μου τελείως και με αφήνω να κοιμηθώ λίγο ακόμη. Έχω σχολείο...

Η μυρωδιά των κρουασάν με κάνει να ξυπνήσω. Το πρώτο που κάνω είναι να κοιτάξω την ώρα στο κινητό μου. Δέκα και μισή. Δε το πιστεύω!

Τινάζομαι απότομα διώχνοντας την κουβέρτα μακριά. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον Harry να πίνει καφέ στην κουζίνα, αλλά δε μιλάω. Μπαίνω στο μπάνιο σχεδόν τρέχοντας. Πλένω το πρόσωπό μου, τα δόντια μου και χτενίζω τα μαλλιά μου.

Όταν μπαίνω στο δωμάτιό μου βρίσκω περασμένα καθαρά σεντόνια στο κρεβάτι. Νομίζω χαμογελάω λιγάκι όσο αλλάζω τα παλιά μου ρούχα σε καινούρια που μυρίζουν λεβάντα από το μαλλακτικό πλυντηρίου.

"Ευχαριστώ... Που άλλαξες σεντόνια" μουρμουρίζω αμήχανα.

Προσπαθώ να φορέσω τα all star μου και πηγαινοέρχομαι σαν ελατήριο από το σαλόνι στην κουζίνα.

Με κοιτάζει. "Συγγνώμη που το τράβηξα τόσο".

"Δεν θα πας σήμερα στην δουλειά;" ρωτάω δειλά.

"Παραιτήθηκα".

"Γιατί;"

"Επειδή..." αφήνει την κούπα στον πάγκο. Πλησιάζει. "Η περιέργεια σκότωσε την γάτα, Bella" ψιθυρίζει στο αυτί μου.

Κάνω ένα βήμα πίσω και σχεδόν σκοντάφτω στον καναπέ. Εκείνος χαχανίζει όσο εγώ προχωράω βιαστικά και φεύγω από το σπίτι για να πάω σχολείο. Τι ήταν τώρα αυτό;

• Hi, loves. Ελπίζω να σας άρεσε πολύ το part. 🐝