𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬

28 : σ' αρέσει;

Ο ήχος της πόρτας που ανοίγει με κάνει να απομακρύνω τα μάτια μου από το βιβλίο και να επικεντρωθώ στον Harry που επιτέλους γύρισε σπίτι. Η ώρα κοντεύει τέσσερις το πρωί και ο ουρανός έξω από την μεγάλη τζαμαρία είναι σκούρος ενώ όλα τα φώτα στην απέναντι πολυκατοικία σβηστά. Ούτε εγώ δεν ξέρω πόσο γρήγορα σηκώνομαι και πέφτω στην αγκαλιά του.

"Συγγνώμη!" λέμε ταυτόχρονα.

Ακουμπάω το κεφάλι μου στο στέρνο του και κλείνω αργά τα μάτια μου. Αφήνω τον εαυτό μου να μυρίσει το άρωμα που φοράει και όχι τον καπνό και το αλκοόλ.

"Εγώ συγγνώμη" ψιθυρίζει. "Για κάθε φορά που μου συμβαίνει κάτι και απλώς ξεσπάω επάνω σου σαν βλάκας".

Μένουμε ο ένας κοντά στον άλλον. Τα ρούχα του είναι βρεγμένα, αλλά αποφασίζω να μην το σχολιάσω.

Ακουμπάω τα ακροδάχτυλά μου στα πλευρά του και καθώς απομακρύνομαι αργά μπορώ να διακρίνω πόσο κόκκινο είναι το εσωτερικό των ματιών του. Είμαι έτοιμη να πω κάτι, αλλά εκείνος το καταλαβαίνει και ακουμπάει το δάχτυλό του πάνω στα χείλη μου.

"Σς..." ψιθυρίζει.

Χαϊδεύω απαλά το μάγουλό του και γλείφω τα χείλη μου.

"Ο Louis πήρε και σε έψαχνε".

"Δεν ξέρω κανέναν Louis" αστειεύται.

Σκύβει ελάχιστα το κεφάλι του, με πιάνει από την μέση και με φιλάει με την γλώσσα του να ζητάει αμέσως πρόσβαση στο στόμα μου. Γέρνω το κεφάλι μου και τον φιλάω πίσω κλείνοντας τα μάτια μου βιαστικά. Οι γλώσσες μας παλεύουν στην αρχή αργά και λίγα δεύτερα αργότερα πιο γρήγορα. Χωρίς να το καταλάβω πηδάω επάνω του και τυλίγω τα πόδια μου γύρω από την μέση του για να μην πέσω.

Καταλήγουμε μόνο με τα εσώρουχα στο δωμάτιό του. Στην διαδρομή σπάμε ένα βάζο, αλλά δε δίνουμε σημασία. Γονατίζουμε στο κρεβάτι και συνεχίζουμε να φιλιόμαστε λες και είναι η τελευταία μας φορά. Νιώθω αυτόν τον κόμπο στο στομάχι πάλι.

"Άφησέ με να το ξεχάσω" ψιθυρίζει σιγανά.

"Harry..." πιάνω το πρόσωπό του, μα τραβιέται.

Συνοφρυώνω. Όχι για πολύ όμως γιατί όταν τα ακροδάχτυλά του σέρνονται στην εσωτερική μεριά των μηρών μου τα ξεχνάω όλα. Στηρίζομαι από την πλάτη του και δαγκώνω το χείλος μου την στιγμή που μου κατεβάζει το εσώρουχο αργά και βασανιστικά. Τα δάχτυλά του συνεχίζουν να χαϊδεύουν τα σημεία μου. Οι ανάσες μου βαραίνουν και προσπαθώ να μην πέσω πίσω στο στρώμα όσο το βυθίζει το ένα του δάχτυλο μέσα μου. Είναι τόσο ωραία αυτή η αίσθηση.