𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬

31 : anne

Το κουδούνι που χτυπάει σαν τρελό με κάνει να ανοίξω τα μάτια μου σχεδόν νευριασμένη. Τι ώρα είναι; Στην προσπάθειά μου να πιάσω το κινητό από το κομοδίνο το ρίχνω κάτω και ο θόρυβος κάνει τον Harry δίπλα μου να κουνηθεί μουρμουρίζοντας να κάνω ησυχία γιατί είναι Κυριακή και χρειάζεται ύπνο.

Αποφασίζω να τον αγνοήσω και να φορέσω τα εσώρουχα και τα ρούχα μου βιαστικά. Το κουδούνι χτυπάει επίμονα οπότε τρέχω για να προλάβω να σηκώσω το θυροτηλέφωνο.

"Παρακαλώ;" τελικά προλαβαίνω.

"Isabella;" ακούγεται μία οικεία φωνή. "Η Anne είμαι... Η μαμά του Harry" λέει δειλά.

Προσπαθώ να βρω τα λόγια μου, αλλά δεν μου έρχονται. Κοιτάζω πίσω μου και βλέπω τον Harry να στέκεται όρθιος προσπαθώντας να φορέσει το μποξεράκι του μέσα στη νύστα του.

"Μπορείς να μου ανοίξεις;" διστάζει λίγο.

Απαντάω θετικά και αφού πατάω το κουμπί τρέχω και προσπαθώ να μαζέψω το σαλόνι που είναι ένα χάλι από χθες το βράδυ που παίζαμε επιτραπέζια με τον Louis και τους φίλους μου. Παρατάω τις κούπες στον νεροχύτη και είμαι έτοιμη να τρέξω στο μπάνιο να ντυθώ, αλλά ο Harry με τραβάει από την μέση και με εμποδίζει.

"Aye, aye" ψιθυρίζει. "Χαλάρωσε! Ποιος είναι; Γιατί τρέχεις;" κάνει πίσω τα μαλλιά μου.

Τα μάτια μου πέφτουν στους κοιλιακούς του και σκέφτομαι ότι αν τον δει έτσι η μητέρα του θα πάθει τουλάχιστον εγκεφαλικό. Βάζω αμέσως το χέρι μου στο στέρνο του και τον σπρώχνω ελαφρά για να με αφήσει.

"Harry, ντύσου! Η μαμά σου είναι εδώ- Η Anne" τραυλίζω.

"Τι;" χλωμιάζει αμέσως. "Γαμώτο, Bella! Γιατί της άνοιξες;" τον ακούω να φωνάζει.

Προσπαθώ να φορέσω την φόρμα μου και το μπλουζάκι μου, αλλά καταλαβαίνω ότι το φοράω ανάποδα. Αμέσως το φοράω κανονικά και το κουδούνι στην πόρτα χτυπάει. Σκατά! Ήρθε, ήρθε! Και εγώ ακόμη ντύνομαι.

"Isabella" φωνάζει πάλι από το δωμάτιό του.

"Έρχομαι". Φωνάζω στην Anne, η οποία χτυπάει άλλη μία φορά το κουδούνι.

Τρέχω στο υπνοδωμάτιο του Harry και τον φιλάω πολλές φορές στο μάγουλο για να του φύγουν τα νεύρα. Ξέρω ότι θέλει να με σκοτώσει, ίσως το έχει κάνει ήδη στο μυαλό του, αλλά δεν μπορούσα να της πω να μην ανέβει. Θα γινόμουν αγενής και άθλια.

"Συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη..." ψιθυρίζω ξανά και ξανά. "Ξέρω ότι πιθανότατα θέλεις να με σκοτώσεις, αλλά σε παρακαλώ ετοιμάσου και έλα στο σαλόνι, εντάξει;"

Δεν περιμένω απάντηση. Ρίχνω γρήγορα νερό στο πρόσωπό μου, πλένω τα δόντια μου, μαζεύω τα άστατα μαλλιά μου σε μία πρόχειρη αλογοουρά και τελικά προχωράω γρήγορα και ανοίγω την πόρτα μόνο για να δω την Anne να κρατάει ένα κουτί φούρνου στα χέρια της. Ανασαίνω τόσο γρήγορα που θα νομίζει ότι ήμουν σε αγώνες δρόμου.

"Ξέρω... Σας αναστάτωσα" ξεφυσάει καθώς της ρίχνω χυμό στο ποτήρι.

"Ναι" ο Harry πετάγεται και γουρλώνω τα μάτια μου. Μοιάζω ηλίθια. "Πώς βρήκες την διεύθυνση;"

"Η Isabella μου την έδωσε" απαντάει ειλικρινά.

Κλείνω το κουτάκι του χυμού και κάνω ένα βήμα πίσω μαγκωμένη.

"Εγώ να σας αφήσω..." μουρμουρίζω.

Και κάπως έτσι τους αφήνω μόνους στο σαλόνι. Με την ελπίδα ότι δεν θα τσακωθούν μπαίνω στο δωμάτιό μου και κλείνοντας την πόρτα σέρνομαι προς τα κάτω και ξεφυσάω. Κοιτάζω το κουτάκι του χυμού και αναρωτιέμαι τι θα γίνει με τον Harry και την Anne. Και Θεέ μου, είναι τόσο ξεροκέφαλος, που στοιχηματίζω πως θα τσακωθούν ξανά.

Μετά από σχεδόν μία ώρα ακούω την πόρτα του σπιτιού να κλείνω. Αφήνω το κινητό μου στην άκρη του κρεβατιού μόλις το αγόρι μου έρχεται στο δωμάτιο.

"Και τώρα οι δυο μας..." προχωράει τάχα απειλητικά.

Σηκώνω το φρύδι μου. "Μωρό μου, να σου εξηγήσω-"

"Πολύ θέλω να ακούσω εξηγήσεις, αγάπη" κάθεται δίπλα μου.

Ανακάθομαι πίσω από την πλάτη του και περνάω τα χέρια του γύρω από την κοιλιά του. Χώνω το κεφάλι μου στον λαιμό του και κλείνω τα μάτια μου την στιγμή που μυρίζω το άρωμά του. Εκείνος πιάνει τους καρπούς μου απαλά και παίρνει μία ανάσα.

"Δε θα την ξαναδω! Της είπα ότι δε την θέλω στην ζωή μου".

"Γιατί;" ρωτάω.

"Επειδή δεν την χρειάζομαι! Ούτε την χρειάστηκα ποτέ και δεν νιώθω την ανάγκη να το κάνω".

"Δηλαδή;"

"Δηλαδή κάθε φορά που μπαίνει στην ζωή μου με ταράζει, ας το πω έτσι, και όποτε λείπει είμαι καλά" εξηγεί.

Γνέφω καταφατικά χωρίς όμως να μιλάω και χαϊδεύω την κοιλιά του πάνω από την λεπτή μπλούζα του. Μένουμε έτσι για αρκετά λεπτά και στο τέλος καταλήγουμε να κάνουμε μαζί μπάνιο και να πηγαίνουμε για καφέ με τον Louis.

• Hello, darlings. Ήταν λίγο βαρετό, αλλά έπρεπε να μπει για να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα. Το επόμενο μάλλον θα είναι Harry's POV (yuhuu) οπότε stay tuned. PS: Μάλλον στο 40 το fanfic μας τελειώνει. 🐝