𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬

26 : επόμενο πρωί

(Όσες διαβάζετε καιρό τις ιστορίες μου μάλλον γνωρίζετε ότι δεν μου αρέσει να γράφω dirty, και δεν είχα σκοπό να βάλω σε αυτό το βιβλίο, αλλά αφού οι περισσότερες πάθατε ένα σοκ στο προηγούμενο αποφάσισα να βάλω έστω και κάτι μικρό. Οπότε WARNING: Dirty ⚠️)

Το επόμενο πρωί... Ξυπνάω μεσημέρι.

Όταν ανοίγω τα μάτια μου βρίσκομαι ξαπλωμένη στον καναπέ και το μόνο που φοράω είναι το λευκό πουκάμισο του Harry και το εσώρουχό μου. Μυρίζω σαν αυτόν. Αγγίζω τον γιακά και μπορώ να μυρίσω, με μεγάλη ευκολία, το άρωμα που φοράει σχεδόν κάθε μέρα επειδή είναι το αγαπημένο του.

Τρίβω τα μάτια μου καθώς αναμνήσεις από το βράδυ μου με εκείνον γυρίζουν στο κεφάλι μου. Όντως έκανα σεξ μαζί του; Μόλις σταματάω μπροστά από τον ολόσωμο καθρέφτη του διαδρόμου καταλαβαίνω ότι αυτό δεν ήταν όνειρο. Τεντώνω τον λαιμό μου και βρίσκω αχνά σημάδια στην αριστερή μεριά. Τα αγγίζω με τα δάχτυλά μου και χαμογελάω ασυναίσθητα.

"Ξύπνησες;" ο Harry βγαίνει από το δωμάτιό του.

Δεν φοράει τίποτα άλλο πέρα από μία γκρι φόρμα. Τρίβω τα μάτια μου για να βεβαιωθώ πως δεν ονειρεύομαι και πράγματι. Όλο αυτό είναι αληθινό!

"Δεν ξέρω" μουρμουρίζω και γελάει. "Γιατί δεν πήγες στην δουλειά;" ρωτάω αμέσως.

Σηκώνει το φρύδι του. "Εσύ γιατί δεν πήγες σχολείο;"

"Επειδή υποτίθεται ότι θα με ξυπνούσες στις εφτά και είναι σχεδόν δώδεκα".

"Isabella Smith! Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;"

"Τι;" ρωτάω γεμάτη περιέργεια.

Ούτε εγώ δεν ξέρω πως καταλήγουμε στην, γεμάτη με αφρόλουτρο, μπανιέρα. Κρατάω κλειστά τα μάτια μου όσο εκείνος ρίχνει αραιά και που ζεστό νερό στον δεξί μου ώμο και με το άλλο του χέρι, τα ακροδάχτυλά του, χαϊδεύουν το αριστερό μου μπράτσο. Χαμογελάω την στιγμή που αφήνει ένα φιλί στον σβέρκο μου.

"Παρατήρησες κάτι;" σπάει τη σιωπή.

"Χμ; Τι;"

"Έχουμε να μαλώσουμε σχεδόν μία μέρα" απαντάει γελώντας και γελάω μαζί του.

"Όντως".

"Δεν πρέπει να το γιορτάσουμε;" κάνει στην άκρη τα μαλλιά μου.

Σηκώνω το φρύδι μου. "Πώς;"

Χαχανίζει. "Δεν ξέρω... Εγώ μία ιδέα έριξα" ψιθυρίζει στο αυτί μου αργά για να με βασανίσει.

Ταυτόχρονα το αριστερό του χέρι σέρνεται αργά προς τα κάτω. Το δέρμα μου ανατριχιάζει ολόκληρο μόλις αγγίζει τα πλευρά μου και μόλις κατεβαίνει λίγο πιο κάτω. Μπορώ να νιώσω την ζεστή του παλάμη να ακουμπάει τον μηρό μου. Σιγά σιγά όμως τα δάχτυλά του κινούνται μαρτυρικά σε άλλα σημεία του σώματός μου. Ακουμπώντας την ευαίσθητη περιοχή μου κλείνω τα μάτια μου και αφήνω έναν μικρό αναστεναγμό να ξεφύγει.

Ενώνω τα πόδια μου μεταξύ τους και τα σφίγγω στον πάτο της μπανιέρας προσπαθώντας να επιβραδύνω τις βαθιές μου ανάσες. Δεν το πιστεύω αυτό! Το χέρι μου αυτόματα ακουμπάει το ελεύθερο χέρι του Harry που έχει τυλιχτεί γύρω από την κοιλιά μου. Και μετά κάνει αυτό και αναστατώνομαι περισσότερο... Τα δάχτυλά του αρχίζουν να με τρίβουν, στην αρχή αργά και βασανιστικά, και μετά λίγο πιο γρήγορα. Ανύμπορη να κάνω το παραμικρό απλώς ρίχνω το κεφάλι μου στον ώμο του και εκείνος χαχανίζει.

"Πόσο καιρό έχεις να περάσεις καλά, Bella;" ψιθυρίζει αργά.

Τα μάτια μου με δυσκολία κρατιούνται ανοιχτά. Θέλω να φωνάξω από ηδονή, νιώθω αυτό το περίεργο αίσθημα στο κάτω μέρος της κοιλιάς μου. Λες και θέλω να τελειώσω, αλλά λες και κρατιέμαι επειδή θέλω να νιώσω κάτι παραπάνω.

"Από χ-χθες..." τραυλίζω γεμάτη ειλικρίνεια.

Και μετά συντονίζει τα υγρά φιλιά στον λαιμό μου με τις επιδέξιες κινήσεις του εκεί κάτω. Σφίγγω το χέρι του, αυτό που έχει ακουμπήσει στην κοιλιά μου, και αφήνω μικρά βογγητά μέσα από κοφτές ανάσες. Εκείνος αφήνει ένα γελάκι και ξέρω πόσο πολύ το ευχαριστιέται που βλέπει σε τέτοια κατάσταση.

"Γαμώτο, Harry" ψελλίζω με δυσκολία. "Θ-θα τελ-ειώσω..." συνεχίζω μέσα από τις φωνές μου.

Ρουφάει τον λαιμό μου και λιώνω σαν παγάκι. Δαγκώνω τα χείλη μου και σχεδόν μπίζω τα νύχια μου στο δέρμα του.

"Έλα, Bell" ψιθυρίζει στον λοβό μου. "Τελείωνε για εμένα".

Τεντώνω το σώμα μου, τα πόδια μου τρέμουν λες και με έχει χτυπήσει ηλεκτρισμός και ολόκληρη νιώθω γεμάτη από ηδονή. Σφίγγω τα μάτια μου καθώς τελειώνω στα δάχτυλά του. Οι ανάσες μου είναι τόσο βαθιές και γρήγορες που για μία στιγμή φοβάμαι μήπως η καρδιά μου φύγει από τη θέση της.

Χαχανίζω όταν τσιμπάει ελαφρά το μπούτι μου και προσπαθώ να σηκωθώ από το κράτημά του, αλλά είναι πιο δυνατός και δεν με αφήνει να φύγω. Η ανάσα μου ευτυχώς έχει σταθεροποιηθεί τώρα!

"Σε μισώ γι' αυτό" ψιθυρίζω.

Δαγκώνει το αυτί μου. "Είμαι σίγουρος! Πέρασες πολύ άσχημα". Ειρωνεύεται γελώντας και δε μπορώ απ' το να μη γελάσω και εγώ μαζί του.

• Hello, loves. Θα ανέβαζα νωρίτερα σήμερα, αλλά κάθησα και διάβασα όλα τα κεφάλαια ξανά για να θυμηθώ τι έχω γράψει. Τι θα θέλατε να δείτε στα επόμενα; 🐝