Δε μου αρέσουν οι καβγάδες. Μισώ τους καβγάδες όσο τίποτα, αλλά όπως φαίνεται εγώ είμαι αυτή που τους προκαλεί. Και στο τέλος όλα πάνε κατά διαόλου. Όπως τώρα... Ας πούμε.
"Συγγνώμη".
Είναι το μόνο που επαναλαμβάνω ξανά και ξανά. Ακούγομαι τόσο ηλίθια, Χριστέ μου!
"Συγγνώμη;" συνεχίζει να μου φωνάζει. "Συγγνώμη;" τώρα φωνάζει περισσότερο.
Δεν ξέρω τι υποτίθεται πως πρέπει να πω. Δεν ξέρω τίποτα! Όλο αυτό μου φαίνεται ένα χάος που ουσιαστικά εγώ δημιούργησα. Λυπάμαι γι' αυτό... Λυπάμαι τόσο που μπλέχτηκα, αλλά δε σκεφτόμουν ότι τα πράγματα θα έπαιρναν τέτοια τροπή.
"Ξέρεις κάτι;" σηκώνεται. "Είσαι μία τύπισσα που χώνει την μύτη της παντού. Για ποιον λόγο καν να κάνεις κάτι τέτοιο γαμώ;"
"Εγώ-"
Πλησιάζει. Αντί όμως να σταματήστει μπροστά μου το μόνο που κάνει είναι να περπατάει πάνω - κάτω στον διάδρομο και να με ζαλίζει.
"Εσύ, εσύ, εσύ! Όλα γυρίζουν γύρω από εσένα και τις φαντασίες σου, έτσι;" ρωτάει. Τι εννοεί; "Νόμιζες ότι θα μου έκανε καλό το να μιλάς, πίσω από την πλάτη μου, με άτομα που με κορόιδεψαν".
"Ναι, αυτό νόμιζα! Ήθελα να σε βοηθήσω" αντιγυρίζω. Πάει πολύ.
Γελάει ειρωνικά. "Πώς; Πώς διάολο με βοηθάς όταν ανακατεύεις τα πράγματά μου και κάνεις μαλακίες;"
"Σταμάτα να μου φωνάζεις, ωραία;" φωνάζω πίσω.
Τα μάτια μου είναι υγρά. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει επειδή δεν μου αρέσει να μου φωνάζουν ή επειδή ο Harry νιώθει, κατά κάποιο τρόπο, προδωμένος εξαιτίας μου. Σκουπίζω τις άκρες των ματιών με το μανίκι μου και απομακρύνω το βλέμμα μου από εκείνον.
"Ναι! Κλάψε τώρα, Isabella. Κλάψε λες και είσαι κανένα μωρό".
"Δε θα μου πεις εσύ πως να νιώσω".
"Δεν με νοιάζει πως νιώθεις, έτσι κι αλλιώς" αντιγυρίζει.
Και κλαίω περισσότερο. Ξεσπάω σε κλάματα όντως λες και είμαι κανένα μωρό που δε του δίνουν την φρουτόκρεμά του. Απλώς θέλω να πάρω αγκαλιά ένα μαξιλάρι και να κλαίω μέχρι να αποκοιμηθώ.
"Σε αντίθεση με εμένα..." μουρμουρίζω.
Σταματάει ακριβώς μπροστά μου και σταυρώνει τα χέρια στο στέρνο του. Μπορώ να μυρίσω το αλκοόλ από χιλιόμετρα, αλλά δεν λέω τίποτα σχετικά με αυτό.
DU LIEST GERADE
𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬
FanfictionHarry Styles: Είναι είκοσι τριών, όμορφος και κατάγεται από μία λαμπρή οικογένεια. Οι δαίμονές του τον κάνουν, πολλές φορές, να συμπεριφέρεται με αγένεια και να χαλάει τον κόσμο. Και ειδικά όταν μαθαίνει... Isabella Smith: Είναι δεκαοχτώ και κατάγετ...