𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬

36 : εμένα

O Harry οδηγεί περίπου δέκα λεπτά και ο πατέρας μου, ο Θεός να τον κάνει, μας ακολουθεί με το αυτοκίνητό του. Ούτε κι εγώ ξέρω με πόση ταχύτητα τρέχουμε, η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα και κοιτάζω συνεχώς πίσω για να δω αν του έχουμε ξεφύγει. Εντάξει, αυτά είναι με διαφορά τα πιο τρελά Χριστούγεννα της ζωής μου.

Γυρίζω το κεφάλι μου ξανά πίσω, αλλά αυτή τη φορά δεν βλέπω κανένα αυτοκίνητο πίσω μας και σχεδόν χαμογελάω που μας έχασε. Δεν περνάνε όμως μερικά δευτερόλεπτα και νιώθω ένα δυνατό τράνταγμα. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και κάθομαι κανονικά στην θέση μου μόνο για να δω τον πατέρα μου να μας χτυπάει πολλαπλές φορές με το αυτοκίνητό του.

"Σκατά" βρίζει. "Πρέπει να σταματήσουμε, Bella. Συγγνώμη".

"Τι; Όχι" η φωνή μου σχεδόν τρέμει. "Harry, μην σταματάς".

Όσο εμείς συζητάμε για το τι πρέπει να κάνουμε ο πατέρας μου συνεχίζει να μας χτυπάει με όλο και περισσότερη δύναμη.

"Γαμώτο" χτυπάει το χέρι του στο τιμόνι. "Αν συνεχίσει έτσι θα σκοτωθούμε".

Δεν λέω τίποτα άλλο. Ή βασικά δεν προλαβαίνω να πω γιατί ο Harry φρενάρει απότομα στην άκρη του έρημου δρόμου και σκόνη μαζεύεται τριγύρω μας. Μόλις φεύγει βλέπω τον πατέρα μου να παρκάρει το αυτοκίνητό του απέναντι από το δικό μας και να κατεβαίνει όλο νεύρα από εκεί. Είμαι έτοιμη να ανοίξω την πόρτα για να βγω και να του μιλήσω, μα το αγόρι μου με εμποδίζει.

"Μείνε εδώ καλύτερα" ψιθυρίζει. "Δεν πρόκειται να αργήσω".

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου καθώς παίρνω μία βαθιά ανάσα. Προσπαθώ να κρατηθώ ακίνητη γι' αυτό σφίγγω τα πόδια μου στο χαλάκι. Δαγκώνω από νευρικότητα τα χείλη μου μόλις τους βλέπω να στέκονται ο ένας απέναντι στον άλλον και να κοιτάζονται σχεδόν απειλητικά.

"Θεούλη μου" ψιθυρίζω τρομαγμένη.

Ο Harry είναι έτοιμος να ορμήσει στον πατέρα μου καθώς του λέει κάτι που δεν ακούω. Αντίθετα εκείνος τον πιάνει από το πουκάμισο και του ρίχνει μία γερή μπουνιά στο στομάχι. Το αγόρι μου σκύβει το κεφάλι του, γεμάτος από μία έκφραση πόνου, και ο μπαμπάς δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα. Συνεχίζει να τον χτυπάει.

Κατεβαίνω αμέσως. "Μπαμπά, άφησέ τον".

Ο Harry έχει περάσει το χέρι του γύρω από την κοιλιά του και είναι έτοιμος να πέσει κάτω. Αντί αυτού απλώς στηρίζεται στο καπό και φτύνει λίγο αίμα στην χούφτα του.