Never Ending Hell - A Kai Parker Fanfiction (Σε παύση)

Chapter 14

Η έξοδός μου από τη σπηλιά, ήταν σαφώς ευκολότερη από το να κουβαλήσω τρεις βαλίτσες μέχρι το σπίτι.

Μετά από την αποτυχημένη προσπάθειά μας να διαφύγουμε από την κοσμοφυλακή, έφτασα κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής από τον θάνατο. Ο Κάι έριξε το φταίξιμο της αποτυχίας σε μένα, αν και πιστεύω ότι δεν ήταν 100% σίγουρος ότι εγώ προκάλεσα τις δύο εκρήξεις -συγκεκριμένα την έκρηξη της σελήνης και την αυτανάφλεξη του ανιόντος-, ενώ ακολούθησα κατά γράμμα το ξόρκι και είμαι μόνο μια άπειρη, wanna-be μάγισσα. Εξακολουθώ να είμαι τρομοκρατημένη από την επίθεσή του εναντίον μου και κυρίως από το πόσο πεπεισμένος ήταν να μου αφαιρέσει τη ζωή χωρίς καν να το ξανασκεφτεί. Χωρίς να δείξει λίγο έλεος. Τώρα βέβαια, υπήρξαν και φορές που μέχρι κι εγώ θα με σκότωνα αν ήμουν στη θέση του, αλλά παρόλα αυτά, επέμεινε κάθε φορά να με κρατήσει ζωντανή, για ανεξήγητους λόγους. Εκτός από σήμερα. 

Πραγματικά είναι άξιον απορίας το πόσο πόνο έχει προκαλέσει ο Κάι στους γύρω του. Πόσες ζωές έχει αφαιρέσει, ώστε αυτήν τη φορά να παρατηθεί σε μια κοσμοφυλακή η οποία δεν έχει κλειδί απόδρασης. Ήμασταν τόσο σίγουροι ότι όλα θα λειτουργούσαν βάσει σχεδίου, όμως όχι μόνο πέσαμε έξω, αλλά πλέον δε θα μιλιόμαστε κιόλας. Τέρμα οι φιλίες και οι όποιες άλλες τυπικές σχέσεις μας. Μου κατέστησε σαφές ότι δεν είναι άξιος να λέγεται φίλος μου, ενώ δε μπορεί να ανταποκριθεί ούτε κατά το ελάχιστο στις προσδοκίες μου. Δεν ξέρω σε ποιες προσδοκίες αναφέρεται, αλλά αν εξαιρέσουμε τις κατ' εξακολούθηση δολοφονικές του τάσεις προς το άτομό μου, πρόκειται για έναν αρκετά συμπαθή τύπο. Κι αυτό το λέω εγώ, που μέχρι πριν λίγες ώρες τον έκραζα για το ήθος του. Σπάει πολλά νεύρα ώρες ώρες, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος, σωστά; 

Βρίσκομαι λαχανιασμένη και εξαιρετικά καταβεβλημένη από το ξόρκι, μπροστά από την εξώπορτα των Σάλβατορ, σκεπτόμενη την επόμενή μου κίνηση. Δε θέλω να του δείξω ότι τον φοβάμαι, ούτε να γίνω ξινή, οπότε καλύτερα να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα και να κρατήσω τυπικές και φιλικές διαθέσεις. Δεν είναι να παίζω με την ψυχολογία του, γιατί απ' όσο τον κόβω, πρέπει να είναι πολύ, μα πολύ κουρασμένος. Μπερδεμένος. Ας μην ξεχνιόμαστε ότι πρέπει όπως και δήποτε, αυτό το βράδυ τουλάχιστον, να παραμείνω ξύπνια. Παραδοσιακά, εδώ και δύο μήνες, βλέπω τον ίδιο φριχτό εφιάλτη με την εκτέλεση της μητέρας μου και υπνοβατώ, οπότε ας σφίξω τα δόντια. Πρέπει να κρατηθώ. Έχουμε ήδη ένα πρόβλημα. Ας μην προσθέσω κι εγώ άλλο ένα.