Never Ending Hell - A Kai Parker Fanfiction (Σε παύση)

Chapter 10

Η πιθανότητες φυγής μου από αυτόν τον παλιότοπο έχουν αυξηθεί κατά 85% τουλάχιστον, μετά από το "σκάψιμο" στο γριμόροιο των Διδύμων. Το αίμα των Μπέννετ ίσως κυλάει μέσα μου και το γεγονός ότι το ανιόν αντέδρασε με δύο μόνο σταγόνες, μου δημιουργεί ένα απίστευτο συναίσθημα ευτυχίας. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για το αποτέλεσμα, αλλά αξίζει να το δοκιμάσουμε. Το θέμα είναι όμως, πώς θα ηρεμήσω τον Κάι που έρχεται μαινόμενος κατά πάνω μου.

"Είσαι πολύ, πάρα πολύ άτακτο κορίτσι...", μουρμουρίζει με φωνή περισσότερο σαγηνευτική, παρά απειλητική, αν και το βλέμμα του μαρτυρά το ακριβώς αντίθετο. "Θα σε..."

"-...Πρωτού αφαιρέσεις τα όργανά μου και με βαλσαμώσεις", βάζω τα χέρια μου μπροστά για άμυνα, "άκουσε τι έχει να σου πει η σοφή γερόντισσα." Το να αντιδράσω με χιούμορ στην όλη φάση, απέφερε καρπούς τελικά. Τα κόκκινα μάτια του επανέρχονται στο φυσιολογικό τους γκριζογάλανο και οι φλέβες, όπως και οι κοφτεροί κυνόδοντες εξαφανίζονται, δίνοντας στη θέση τους την κλασική χαρωπή, αλλά και γοητευτική έκφραση του Κάι. Χτυπώ τη θέση δίπλα μου, μιμούμενη την κίνησή του στο δωμάτιο πριν από λίγη ώρα. "Πιστεύω ότι αυτό που θα σου πω ίσως αλλάξει τη γνώμη σου για μένα."

"Αρχικά πες μου τι ξεζούμισες και έχεις μαγεία." Φαίνεται διατεθειμένος να με ακούσει, αν και διακρίνω μια δυσπιστία στο βλέμμα του.

"Εμμ... Δεν είναι εμφανές; Άντλησα μαγεία από σένα, από πού αλλού;" Τα ψέματα δίνουν και παίρνουν σήμερα.

"Σωστά... Οκ, μίλα μου. Φρόντισε μόνο να αξίζει το χρόνο μου." Βουλιάζει στον καναπέ ανεβάζοντας τα πόδια του επάνω και παίρνει ένα μικρό μαξιλάρι αγκαλιά. Μου φαίνεται πολύ περίεργο πώς του διέφυγε η λεπτομέρεια ότι, όταν του έσπασα τον λαιμό είχα ήδη μαγεία, οδηγώντας στο απλό συμπέρασμα ότι δε γίνεται να άντλησα μαγεία από αυτόν. Ας το παρατήσω στην άκρη προς το παρόν. Μάλλον ακόμα συνέρχεται από τη νεκρανάστασή του.

"Όσο έκανες παρέα στο πάτωμα, έριξα μια γρήγορη ματιά στο γριμόροιο της σύναξής σου και συγκεκριμένα στο θέμα που μας καίει με τα ανιόντα και όλα αυτά τα αλλόκοτα", πίνω μια γουλιά από τη λεμονάδα και την αφήνω ξανά στο τραπεζάκι δίπλα μου, "και έγραφε μέσα όλη την ιστορία των κοσμοφυλακών, ποιος και γιατί κατέληξε σε κάθε μία από αυτές, αλλά και τον τρόπο διαφυγής... Ότι πρέπει να εκτελεστεί το κατάλληλο ξόρκι τη στιγμή που θα βρίσκεται εν ενεργεία ένα ουράνιο φαινόμενο, με τη χρήση του αίματος ενός μάγου ή μάγισσας Μπέννετ..." Διηγούμαι όλα όσα διάβασα περιληπτικά και γρήγορα, εξαιτίας της αναστάτωσης και της ανυπομονησίας μου, αλλά ο Κάι δε δείχνει να συγκινείται ιδιαίτερα. Γυρίζει τα μάτια του ανάποδα και κουνάει το κεφάλι του δεξιά-αριστερά, σε στυλ 'τελείωνε με τη φλυαρία επιτέλους'.