Bana, daha doğrusu gülüşüme ettiği iltifatın üzerinden bir kaç saat geçmişti sanırım.
Yine de yatağımda uzanmış tavanı izliyordum ve,
Sanırım gülümsüyordum.
Bu duyguyu ilk defa tadıyordum. Deli gibi aşık olduğum adam tarafından ilk defa mutlu ediliyordum. Eğer üzerinde çok düşünülürse acınacak bir durumdu ama şu anda düşünemeyecek kadar iyi hissediyordum.
Sanki çiçek açmışım gibiydi. Kurumak üzere olan beni birileri sulamış gibiydi.
Ya da daha iyiydi. İçimdeki hisleri tek kelimeyle anlatamazdım. Mutluluk, huzur ya da umut diyemezdim.
Sadece; gece yağan yağmurun sesi kadar güzel olduklarını biliyordum.
Uzun zamandan beri ilk defa iyi hissediyordum.
♤♤♤
"Jongin gelecekti bugün, uğradı mı?"
Chanyeol, Yifan ve ben yemeğin başından beri hiçbir şey konuşmamışken, Yifan aniden sorduğunda ikimiz de tabaklarımızdan başımızı kaldırdık.
Aklıma bir kaç gün önce Chanyeol'ün öpüşmemizi görmesi gelmişti.
"Baekhyun?"
Cevap vermem gerektiğini anımsadım.
"Evet geldi."
Rahat bir tavırla, çatalımdaki eti ağzıma götürerek yemeğe devam ettim.
"Onun yanında mutluysan daha sık vakit geçir. Evine falan git, yatıya kal."
Benim için endişelenmesi ve mutlu olmamı istemesi güzeldi ama kendim plan yapabiliyordum ve evim dışında bir yerde kalma fikri korkunç geliyordu.
"Kalırım."
Bu demek değildi ki, Yifan'ı geçiştirmek için olumlu cevap veremem.
"Baekhyun?"
Sessiz ve korkak bir biçimde adımı yinelediğinde bakışlarımı yemeğimden ona kaldırarak devamını beklemeye başladım.
"Daha iyi misin?"
"Sorun yok."
Bana inanması gerekiyordu çünkü düne oranla harika hissediyordum. Bugün bir başkaydı. Hem güneş daha güzel parlamış, hem de çiçekler daha hoş kokmuştu.
Chanyeol tek kelimesi ile evrenimi kontrol edebildiğinden bihaberdi tabii.
"Sevindim."
"Dün gece çıkamadık, bu gece çıkacağız değil mi?"
Chanyeol aniden sorduğunda, Yifan bir süre duraksamıştı. Belki dün gece çıkamamış olmalarının nedeni gelmişti aklına, belki de başka şeyler düşünüyordu, bilmiyorum.
"Bugün biraz yorgunum, yemekten sonra uyumayı planlıyordum."
"Ben tek çıkarım."
Chanyeol darılmış gibiydi. E haklıydı da. Hem evinden edilmiş ve burada kalmaya zorlanmıştı hem de onun eğlenmesini sağlamak için kimse bir şey yapmıyordu.
"Ben de gelirim."
Ben söylemiştim.
Nasıl veya neden söyledim bilmiyordum ama aniden ağzımdan dökülmüştü kelimeler. Oysa sonuçlarını düşünmem gerekirdi.
Chanyeol yüzünden bugün kafam yerinde değildi ve lanet olsun az önce ne demiştim?
"Ciddi misin sen, o zaman ben de gelirim."
