"Senin bir suçun yokki. Chanyeol densizlik yapmış, Yifan da ona haddini bildirmiş. Baekhyun lütfen-.."
Önüme eğdiğim başımı kaldıran Jongin, gözyaşlarımı parmaklarıyla silmekten sıkılmıyordu.
"Ağlama, canım yanıyor."
"Bak onların bir dostluğu vardı-.."
Dudaklarımdan basit bir hıçkırık kaçtığında, daha fazla dayanamıyormuş gibi aniden sarılmıştı bana.
Bir eliyle saçlarımı okşamaya başlamışken, diğeriyle sırtımı kavramıştı.
"Ben sebep oldum, kavga ettiler."
Titreyen sesimle söylemem gerekeni tamamlayarak yüzümü omzuna gömdüm.
"Bunun için ağlamamalısın, zaten çok güçlü bir dostlukları varsa barışırlar."
Cümleleri beni rahatlatmaya yetmiyordu. Kendimi ona daha da saklayarak ağlamaya devam ettim.
Uzun bir süre ağladım.
Jongin'i yanıma, eve geldikten sonra çağırmıştım. Gece üzerime kâbus gibi gelirken dayanamamış ve uykusundan uyandırma pahasına da olsa aramıştım. Tek istediğim sıcak bir kaç cümleydi ama o telefonu açar açmaz ağlamaya başladığım için endişeyle yanıma gelmişti.
Saat 01.45.
Jongin'in kollarında deli gibi ağlıyorum.
Hem bir arkadaşlığı parçaladığım için, hem Chanyeol'ün hakkımdaki bütün o kötü düşüncelerini hazmedemediğim için hem de,
Bir kez daha asla mutlu olamayacağım kanıtlandığı için.
"Seni seviyorum. Seni çok seviyorum."
Ne kadar ağladığımı bilmediğim bir sürenin sonunda, Jongin'in kollarında uykuya dalmadan önce duyduğum cümleler ile huzurlu hissettim.
Sonrası sıcak ve rahattı. Üstelik Jongin gibi kokuyordu.
♤♤♤
Uyandığımda yanımda Jongin'i bulamasam da, tüm gece beni sararak uyuduğunu kanıtlayan kokusuna ve başucumdaki kısa nota sahiptim.
'Seni seviyorum. Seni en çok gülümsediğinde seviyorum. Benim için gülümsemeni istesem, bencillik etmiş olur muyum?'
Ben de seni çok seviyorum, ama senin beni sevdiğin gibi değil. Üzgünüm.
Bacaklarımı yatağımdan sallandırarak bir süre oturdum.
Düşünmem gerekiyordu, bir şekilde Yifan ile Chanyeol için bir şeyler yapmalıydım.
Kendimden geçmiştim çünkü Chanyeol'ün karşısında umutsuz vaka olduğumu kanıtlayan çok şey yaşanmıştı.
Yine de Yifan'dan geçemiyordum.
Ben dağıttıysam ben onarmalıydım.
Ama nasıl?
İkisi de bir diğerine alttan almazdı fakat Yifan ona vurduğu için suçlu olduğunu biliyordu.
Eğer Chanyeol'ün onu affedeceğinden emin olsa özür dahi dilerdi. Ama asıl sorun Chanyeol'dü. Kolay kolay affedeceğini sanmıyordum.
Onunla konuşabilir miydim? Bütün her şeye sebep olduğumu ve Yifan ile dostluklarını dağıtmaması gerektiğini söylesem, Yifan'ın edeceği özrü kabul eder miydi?
Chanyeol'ün affedeceğinden emin olduktan sonra da Yifan'ın aklına girer ve özür dilemesini söylerdim.
O halde ilk hedefim Chanyeol'ü yumuşatmak olmalıydı.
