Kendric Milan |•| ʀᴏʏᴀʟᴛʏ sᴇʀɪᴇs ᴘᴀʀᴛ ᴏɴᴇ

Five: The Cry Of Conscience

If I'm louder
would you see me
Would you lay down
in my arms and rescue me

-More than this

⚛-⚛-⚛-⚛-⚛-⚛

Kendric

No. This can't be. How could I hurt her? How could I hurt a girl?

"Lianna?" I ran to her immediately. "Lianna? Lianna I'm sorry!"

Tumama siya sa small table nang itulak ko siya ng malakas. Tumama ang ulo niya sa kanto ng mesa at nauntog rin siya sa pader.

Hindi ko sinasadya ito... pero alam kong kasalanan ko. And now her head is bleeding!

"Lianna? Can you hear me?"

Finally, dahan dahang bumukas ang mata niya. Tumango siya.

"Okay ka lang ba? Nahihilo ka ba? I-I'm really sorry. Sorry hindi ko sinasa—"

Hindi ko pa man natatapos ang sinasabi ko ay nanghihina na siyang tumango na para bang tinatanggap niya na agad ang paghingi ko ng tawad.

Nakarinig kami ng signal galing sa elevator. Someone's coming. Ganun kasi ang elevator dito, tuwing may paparating, tutunog ito. Para na rin mainform kaming dalawa kung may magbabalak pumunta sa private room naming dalawa.

I was taken aback when Lianna struggled to move.

"Hey, stay still. May tao na, we'll ask for help." She didn't listen to me. Instead, pinilit niyang umangat gamit ang mga siko niya. She reached out her hand towards the table at inabot ang vase na may halaman.

"W-what will you d—"

Bigla niyang binuhos ang tubig ng vase sa tabi niya, sa area na malapit sa paa niya.

"What are you doing?"

She placed her finger on my lips, motioning for me to be quiet. She even smiled at me.

She even smiled at me. Sincerely.

Not even once in my life nakita kong ngumiti si Lianna ng ganyan. And she looks beautiful with that innocent smile. Pero mas maganda sana siya kung... Kung hindi malungkot ang mata niya. Simula kasi nang buksan niya ang mga mata niya pagkatapos niyang matumba, her eyes' emotions changed. From a terrifying, cold stone stare, she changed into a lonely girl, a lost girl. And I don't know why.

Narinig ko ang pagbukas at pagtunog ng elevator. Kasabay noon ay ang pagbaba ni Lianna ng daliri niya.

I slightly turned, and it was Kath.

"Omg Lianna may kukwento ako! Lianna where are y—"

"Kath? Kath call the clinic office! Now!"

"Why are you here?" Tanong niya na puno ng pagtataka. Gulat siyang napatakip ng bibig ng mapansin ang nakahigang si Lianna.

Napasapo siya sa dibdib at nanlalambot na tumakbo sa telephone. Liningon ko ulit si Lianna.

"Don't worry, I'll take you out of here." Wala na akong maisip na pwedeng sabihin. So I just continued saying the words I felt like I should say to make her feel better.