İyi okumalar
Ölümü mü sessizce bekliyordum. Biliyorum ki bu yaşadıklarım saçma ama napabilirimki sadece elimden gelen sessizce ölümü mü beklemek.
Derin bir nefes aldım ve ardından gelen bu sessizliği bozan sese doğru baktım.
"Ben Alexis ve sen neden buraya geldiğini söylemeyecekmisin?"
Ne diyecektim ki ben off en iyisi herşeyi açık açık söylemek bence de.
Tam konuşacakken içeriye bir muhafız gibi biri girdi. Ve konuşmaya başladı.
"Efendim halk kendi arasında toplanmış ve sizleri yargılıyorlar ve aldığım bilgiye göre buraya geliyorlar."
Alexis bunu duyunca hemen yerinden kalkıp bağırarak
"Bu da ne demek oluyor . Onlara söyledim seçilmiş kişi yok ama anlamıyorlar ve üstüne üstelik yarı wampir kişisi olduğunu söylüyorlar bu... Bu saçmalık! ve artık gerçek yüzümü onlara göstereceğim. Beni yargılamak neymiş görecekler!."
Bu ne be kadının içinden canavar çıktı. Ee tabi birde vampir olunca neyse.
Gözüm bi anda bana bakan adama baktım bu konseyin başkanı neden bana bakıyor ya neyse.
Ve adam konuşmaya başladı.
"Alexis yerine otur hemen düşünmeden hareket etme."
"Nasıl sakin olup oturalım Alastair"
"sana otur dedim!"
Diye bağırdı vay canına! O neydi ya neyse. Bunun üzerine Alexis oturdu. Vay be demek Alastairden korkuyorlar.
"Simdi önce Logan sen önce bak dertleri neymiş sonra gerekli açıklamaları yaparsın. Alexis sen ise dinlen ve kendine gel. Ben ise bu kızın neden kral la konuşacağını öğrenicem. Hadi kalkın ve ne diyorsam onu yapın."
Bunları dedikten sonra hepsi onaylayarak yerlerinden kalktılar ve bu devasa büyüklükteki saray dan çıktılar.
Alastair ise bana bakıp gülümsedi ve konuşmaya başladı.
"evet güzel bayan ismini söyle"
Dedi sakince, vay canına az önce içinden canavar çıkıyordu.
Bende daha fazla sessiz durmadan konuşmaya başladım.
"Adım Rose"
"peki buraya geliş sebebini öğrenebilirmiyim?"
Bence gerçekleri söyleme vakti geldi.
"Ben...b-ben ııı şey... Ben sizin aradığınız yarı vampirim"
Ve yolun sonu geldi. Derin bir nefes alıp verdim ve Alastair'in yüzüne doğru baktım bana tebessüm ediyordu. Ne! Peki neden?
Bence bu fırtına öncesi sessizlik başka bir şey olamaz.
Ayağa kalktı ve bana doğru yavaşça geliyor. Simdi anladım benim sonum geldi.
gözümü kapattım ve ardından gelen ölümümü bekledim.
Uzun bir bekleyişten sonra bana sarıldı ve şoktan gözümü pörtleyerek açtım.
Ne olduğunu da hiç anlamadım zaten şimdi koskoca Alastair bana sarılıyor. Ama peki neden?
Ben hala donuk donuk duruyordum. En sonunda benden ayrıldı ve yüzümü ellerinin arasına aldı.
Ve bana şok olacağım iki kelimeyi de söyledi
"Ben senin amcanım"
"Amcam mı?"
