Psişik Güçler Birliği

Üst Boyut ve Karanlık Oda

   Sabahın ilk ışıklarıyla gecenin pürüzlüğü üzerlerinden gidecek gibiydi lakin hala buranın atmosferine kapılıp kaybolmaktan korkuyorlardı. Acaba burası gerçekten huzur bulacakları yer miydi? Kızların odasında üç varlık nöbet tutmaktaydı. Erkeklerde ise kimse yoktu çünkü Fred buna gerek olmadığını söylemişti. Kızlar geceleyin zincir sesleri duyuyordu ve bundan oldukça rahatsızlardı. Vicky yatağından kalkıp terliklerini giydi. Kapıya doğru yönelirken içeriye doğru süzülen bir karaltı olduğunu fark etti. Bir adım geriye atarak eline fenerini aldı. Feneri açtığında Eliesha’nın gözlerine doğru tuttuğunu fark etti. Eliesha bir anda uyandı ve:”Vicky gecenin bu saatinde ne yapıyorsun?” Vicky feneri Eliesha’nın üzerinden çekti ve:”Tıkırtılardan uyuyamıyorum ne olduğunu görmem gerek.” dedi içli bir sesle. Eliesha yatağından kalkarak:”Tamam ama sonra yatacaksın.” dedi. Vicky:”Umarım.” Eliesha yavaş adımlarla Vicky’nin yanına yürüdü ve birlikte kapıya doğru yaklaştılar. Eliesha kapının tokmağını hafifçe döndürdü ve kapıyı yavaşça kendine doğru çekti. Vicky gördüğü şeyden sonra kekelemeye başladı:”Eli-sh-elis-ha-ha, Elie-shaa.” Eliesha hızlıca Vicky’yi geriye doğru çekti ve kapıyı kapattı. Vicky daha önceden bu tarz bir varlık görmemişti. Vücudunun her tarafı titriyordu.

    Eliesha çantasına doğru uzandı ve içinden suyu çıkarıp Vick’ye içirmeye başladı. Eliesha:”Sakin ol Vicky onlar bizi korumak için buradalar.” Vicky:”Hiçte dost canlı-lısı gö-gö-zükmüyorladı.” Eliesha:”Çünkü onlar Oscuro. Buraya çok uzak diyarlardan geldiler. Oradaki federasyon her şeyi sömürüyordu. Oscurolarda isyan edip yönetimi ele geçirmeye çalıştı ama başarısız oldular. Bu yüzden federasyon onları lanetleyip buraya sürdü. Yüzleri bu yüzden siyah ve bedenleri siluet gibi. Üzerlerindeki zincirlerde bir sembol aslında. Buraya geldiklerinde birlik onları kabul etmiş ve aramızdaki bağın güçlü olduğunu temsil eden bir zincir sembolü hediye etmişler. Onlarda bu sembolü benimseyip gücümüze kadar kullanmışlar.”

Birlik geç kurulmuş olsa da kurucuların ataları yine bu işlerle ilgilenmekteydi. Herhangi bir varlık iyi yola katılmak isterse ona yolu gösteriyorlardı ama iyiler arasında bir bütünlük yerine bir karmaşa hüküm sürüyordu. Büyükler denen sınıf o zamanda vardı ve bir karar verdiler. Bu işi yapabilecek en iyi adamları toplayıp birliği kurmalarında yardımcı oldular. Oscurolar zamanında kötü işler yapıyorlardı. Şimdi ise yemin ettiklerinden beri birlik için hizmet ediyorlar. Vicky kısa süre sonra kendine gelmişti ama hala olayları tam manasıyla kavrayamamıştı.

       Barbara’da konuşmaları duyup uyandı ve:”Artık yatabilir miyiz?” dedi, Eliesha:”Tamamdır.” Sabah olduğunda Fred, Aaron ve Nick’i uyandırıp kızların odasına gitti. Vicky hariç kızlar uyanmıştı. Fred:”Vicky’nin nesi var?” dedi. Eliesha:”Dün gece Oscuro gördü ve etkisinde kaldı.” Fred:”Sana onların korumasına ihtiyacımız yok demiştim. Onlara güvenemeyiz Eliesha, yeteneklerini biliyorsun.” Vicky bir anda uyandı ve:”Ne yetenekleri varmış?” dedi uykulu bir sesle. Fred saçının arasında elini gezdirmeye başladı. Anlatıp anlatmama konusunda kararsızdı. Gözlerini hafifçe devirerek:”Ben dışarıda bekliyorum hemen hazırlanın.” dedi ve kapıyı yavaşça kapatarak odadan çıktı. Vicky, Fred’e karşı bir şeyler hissediyordu ama o aynı zamanda abisi gibiydi. Fred’in kahverengi gözlerine bakınca kendini yeniden keşfediyordu adeta. Fred odadan çıktıktan sonra Vicky’nin yüzünde sıcak bir gülümseme kalmıştı. Barbara bunun çoktan farkındaydı Eliesha’da fakat ters bir şey söyleyip Vicky’nin moralini bozmak istemiyorlardı.

        Kızlar antrenman için rahat kıyafetler aramaya başladılar. Çantalarında antrenman için pek uygun kıyafetler yoktu. Bu yüzden Eliza’dan istediler. Eliza onlara uzun cübbeler getirmişti. Dışı limon sarısı içi ise siyahtı. Barbara, Eliza’nın getirdiklerini görünce:”Bunlar kaçıncı yüzyıldan?” diye sordu. Eliza:”Bunlar bu birliğin ilk kızlarına aitti. Onlar öldükten sonra hepsini yıkattırdım ve şimdi de bu cübbeleri giyme şerefine siz sahip oldunuz.” dedi kinayeli bir şekilde. Barbara üzgün olduğu belirten bir yüz ifadesiyle başını öne eğdi ve:”Özür dilerim.” dedi. Kızlar cübbeleri giydikten sonra üzerlerinde bir enerji hissettiler. Bu çok güzel bir duyguydu. Sanki üstündeki ağırlıkları birisi kaldırmış gibiydi. Eliesha:”Hazırsanız gidelim kızlar.” Vicky:”Tamam gidebiliriz.” dedi o nazik gülümsemesiyle. Odadan çıkarken bir şeyi unuttuklarını fark eden Barbara:”Yatakları yapmadan mı gideceğiz?” dedi. Eliesha:”Ah kahretsin!” dedi suratını buruşturarak. Hemen geri dönüp yataklarını düzelttiler. Çevreye son bir göz attıktan sonra odadan hızlı bir şekilde çıktılar.