Against All Odds (Complete)

Chapter 18

His POV

Dinala niya ako sa sala nila at naupo kami ng magkaharap. Sinipat pa niya ako kagaya ng kung paano ako titigan ng ate niya.

"Kuya may gusto ka ba sa ate ko?"

Napangiti naman ako sa kanya. Magkapatid nga sila.

"Haha, halata na ba ako?"

"Opo halatang halata, sa pagpunta niyo palang po dito"

"Yeah, i like your ate kaso ayaw ng ate mo sakin"

Napabuntong hininga pa ako. Yeah, that's the truth and i know it all along. Pero di ko lang matanggap. Kasi kahit hindi pa niya alam ang kakulangan ko ayaw na niya. But i know to myself that she don't deserve a man like me.

"Gusto ka rin ng ate ko ang kaso lang ayaw na lang niya sayo kasi sa antas ng buhay niyo. Yun ang prinsipyo ni ate na di na siya magmamahal ulit ng mayaman na lalake. Napaso na kasi siya eh."

"Hmm, yeah i know about that thing. Napaka big deal sa kanya ng status sa buhay. Also i know that she deserves more than me"

Napatango tango na lang ako sa sinasabi ko. Siguro dapat makuntento na lang ako sa ganito. Magkaibigan kami at nandyan siya pag kailangan ko.

"Gusto nga rin sana kita para kay ate kasi nakikita kong mabuti kang tao kuya at maaalagaan mo si ate. Pero sa huli si ate pa rin ang magdedesisyon."

Napangiti naman ako sa sinabi ni Ralph it's good to hear that Reign's brother is okay with me for her.

We are now watching the TV when Reign went  inside the sala. She's a bit sweating.

"11:30 na pala. Magpapalit lang ako at gigisingin ko na rin si bunso"

Tumango lang ako at inaya na rin si Ralph na pumunta sa labas para iready na yung fireworks namin.

Nasa malawak na bukirin nakatirik ang bahay nila Reign. May mga kapitbahay pero ilang metro din ang layo sa kanila.

Naghahanda na kami at nakaantabay na rin ako sa relo ko, 5 minutes before 12 midnight. Lumabas na rin si Reign, nakabestida siya ng kulay dilaw, simple pero napakaganda niyang tignan. Karga niya si Nicka na nagkukusot pa ng mata at nakaterno ang suot nilang dress.

Napangiti na lang ako. Para silang mag ina. Mali, kung titignan mo kaming apat para kaming isang kompletong pamilya. Pamilyang pinapangarap kong mabuo ngunit alam kung hanggang pangarap na lang.

Nginitian niya ako at nginitian ko rin siya.

After some time we are now in countdown....

10......

9.......

8.....

7......

6.......

5......

4......

3.......

2.....

1.............

Sabay sabay naming sinigaw ang Happy New Year at sinindihan na ang mga fireworks.

Nagising na rin si Nicka at nanlalaki ang mata pagkakita sa fireworks na iba iba ang kulay. May mga hugis pang nabubuo.

Napapalakpak pa ito at hinalikan si Reign. So sweet.

Lumapit na rin kami ni Ralph sa kanila at nagbatian ng Happy new year ulit. Ang hindi ko inaasahan ay nung halikan ako ni Reign sa pisngi ko. Dahil dun nakigaya na rin si Nicka, nagpakarga siya sakin at pinupog ako ng halik sa mukha. The best new year ever.

Nagising na rin ang tiyuhin nila Reign. Binati ko ito at ganun rin siya sakin.

Nagpunta kami sa dining table nila at doon nakahanda ang iba't ibang pagkain na hinanda ni Reign. Kinuha ko naman yung cake na dala ko at tuwang tuwa si Nicka lalo nung makita niyang isang chocolate flavor na cake iyon.

Kumain kami ng masaya. Si Nicka nilalantakan na ang cake todo saway naman si Reign sa kapatid niya.

Nang nag 2 am na ay kami nalang ni Reign ang naiwan sa mesa at nagliligpit. Nagpapahinga na ang mga kapatid niya at tiyuhin.

"Thank you"

Sabi ko sa kanya habang siya ay busy sa pagliligpit.

"Hah? Bat ka nagtethank you?"

"Thank you for letting me celebrate new year with your family."

Paliwanag ko pa sa kanya.

"Your welcome na nga, tsaka alangan namang pauwiin pa kita diba. Tsaka quits tayo kasi pinasaya mo mga kapatid ko"

Napangiti na rin ako.

"I love your siblings. Especially Nicka, she's the daughter i've been wanting and dreaming of to have. So sweet and lovable"

Natigilan naman siya sa sinabi ko pero nakabawi rin naman at humirit agad.

"Mag asawa kana kasi para makita mo na yung magiging mga supling mo. Sige ka pag pinatagal mo yang pagiging single mo magtatampo yang mga sperms mo. Wag mong sayangin ang lahi."

Sabay hagikgik niya. Napatawa na lang din ako kahit alam kung medyo sapol ako dun sa sinabi niyang nagtampo na nga mga sperms ko.

"Yeah, you think i can produce cute off springs?"

"Oo naman noh, sa gwapo mong yan naku madaming pipila mapalahian mo lang."

Natatawa pa rin siya habang sinasabi yun. Ako naman ay nanahimik na lang.

"Reign, what do you think if i can't give a woman a child would she still love me or want me?"

Napatigil naman siya sa ginagawa niya at tinignan ako. Nawala na rin yung pilya niyang ngiti.

"Di naman sukatan yun ng pagmamahal kung magkakaanak ka ba o hindi eh. Love is accepting someone his/her incompleteness. It is not one dimensional, it is everything. Tsaka haler napaka healthy mo kaya, kaya for sure makakaproduce ka ng madaming off spring mo no"

Sabay ngiti niya ulit. Hinawakan ko naman ang kanan niyang kamay.

"Reign, you always ask me why i'm still single right. The real answer is because girls can't accept me whenever they know that.......that i can't give them a child."

Napatakip naman siya sa bibig niya dahil sa narinig niya.

"Nagbibiro ka lang eh. Oy Nick. Kung ayaw mo pang mag asawa ok lang. Wag kang magbiro ng ganyan"

Medyo nanginginig pa niyang sabi. But i just smile at her. Ngayon dalawang kamay niya na ang hawak ko.

"I am not joking Reign. I really can't produce a child. "

Napayuko na lang ako. Tumayo naman siya at niyakap ako hinagod likod. Why am i getting emotional with her. It's supposed to be a happy new year.

"I'm sterile Reign. I can't give any woman a child. That's why everytime i propose to them they rejected me and they always reasoned out that they want a child. At first i thought they're okay with my condition but then after months of telling them they get cold then leave"

I can't help to think it again. My tears shed in just a second. Those heartaches that i've felt. Whenever they looked at me with their pity eyes then left me kneeling on the ground.

"I have experienced those situations three times. I'm so foolish to make myself believe that someone will love and accept me in this kind of situation. But now i am over to it. I accepted the reality of life"

She didn't speak but i can feel her sadness and pity on me. She's just hugging me while tapping my shoulder.