Against All Odds (Complete)

Chapter 54

His POV

I am dying right now with anticipation. Hindi ko alam ang gagawin ko, ayoko mang umalis sa bahay nila Reign but i have to, i don't want to torture her and her family.
Kinakabahan ako sa magiging resulta. It's already dawn yet i can't feel asleep. Gusto kong mag umaga na upang mabalikan ko na si Reign. Bahala na kung magalit ang mga ito pero hindi ko kakayanin na hindi na ito makita. Tatanggapin ko ang galit nito sa akin pero ang hindi ko kayang tanggapin ay ang lumayo dito at hindi na ito makita pang muli.

Lumabas ako sa kwartong tinutuluyan ko dito sa isang hotel sa bayan.
I wanted to have a drink but i can't face Reign being drunk. So i went to the terrace when i saw my father's silhouette. Nagdalawang isip pa ako kung tutuloy ako o hindi dahil sa totoo lang may tampo pa akong nararamdaman sa parents ko for keeping this so long.

Tinabihan ko si dad at tinapik lang ako nito sa balikat na parang sinasabi nitong magiging okay lang ang lahat.

"We're very sorry son for keeping this thing to you. Matagal din kasi bago namin natuntun ang pamilyang naiwan ng mag asawang Ligaya. I hope you forgive me and your mom." Sabay buntong hininga nito habang nakatingin sa madilim na kalangitan.

They are great parents and i know they did not intend to keep it a secret. So i just pat my father's shoulder like replying that everything is good and i am okay with it.

Nanatili pa kami doon ng walang imikan but i know magkapareho lang kami ng iniisip it is about Reign and her family.

The next day hindi ko pinalagpas pa ang bawat segundo at minutong lumilipas, bumalik ulit ako sa bahay nila Reign at pinauwe ko na ang mga magulang ko at sinabihan na ako na ang bahala sa lahat ayaw pa sanang pumayag ni mommy pero inassure ko na itong ako na ang bahala at hindi ako uuwe na hindi ko naaayos ang kung ano ang dapat ayusin.

Nabungaran ko ang kapatid ni Reign na si Ralph na nagdidilig ng mga halaman. Isang tipid na ngiti ang bjnati nito sa akin at siyang nagpagaan kahit kaunti sa mabigat na pakiramdam ko.

"Good morning Ralph. Is Reign already awake?"

"Gising na si ate pero ayaw nitong bumangon, nagkulong dun sa kwarto niya. Pinilit na namin siyang bumangon ni Nicka pero ayaw nito kaya hinayaan na lang namin."
Paliwanag pa nito sa akin habang inaaya ako sa loob.

"Alam ko na kuya ang nangyari at para sa akin, tanggap ko na. Wala na sila nanay at tatay at napatawad na rin kita, siguro dati sinisi ko rin ang taong naging dahilan ng pagkawala nila pero bata pa din kasi ako nun kaya hindi ko masyadong ramdam ang pagkawala nila at pinunan ni ate Reign ang responsibilidad na iniwan ng mga magulang namin. Pero alam ko si ate dinamdam yun dahil ang bata pa niya ng nasuong siya sa isang responibilidad na hindi niya inaasahan. Sa isang iglap naging nanay, tatay at kapatid siya hindi naman laingid sa kaalaman mong maaga rin siyang naging tunay na ina."
Sabay buntong hininga nito at ramdam kong nahihirapan din ito dahil sa hirap na dinaranas ng ate nito ngayon.

How am i suppose to fix it if i am the reason from the very beginning. Natatakot ako at parang mawawalan na ng bait pero kailangan kong magpakatatag at mag isip agad ng solusyon. I will not lose Reign hindi ngayong siya na ang naging buhay ko.

"I am really sorry Ralph, i know hindi na maibabalik ng sorry ko ang kung anuman na nawala sa inyo. And to be honest hindi ko alam ang dapat na gawin."
Pagtatapat ko pa dito.

"Napatawad na kita kuya, hindi totoo na hindi mo alam ang dapat mong gawin kuya. Alam mo iyon, alam mo kung paano ka makakabawe kay ate Reign. Love her, cherish her, pasayahin mo siya at maging tapat ka sa kanya kuya at alam ko umaasa si ate na ikaw na ang tatayong ama ni Nicka. Yun lang ang dapat mong gawin kuya. Kaya mo ba yun?" May halong panghahamon pa na sambit ni Ralph sa akin.

"Yes of course i can. Kaya kong gawin lahat ng yun Ralph. Si Reign lang ang sentro ng buhay ko at hand akong gawin lahat para mapasaya ito at makabawe sa lahat lahat because she deserve it." Matapang ko pang sagot naman sa kanya.

"Kung ganun naman pala, puntahan mo na siya dun sa kwarto. Alam ko naghihintay lang si ate na suyuin mo. Nagulat lang iyon kagabi dahil parang nagbalik ang kahapon at hindi lang siya makapag isip ng matino kaya pinaalis niya kayo kagabi. Kaya sige na, suyuin mo na siya alam mo naman siguro na si ate ang oinakamabait na tao sa buong mundo, mahal ka niya at alam kong ikaw lang ang tanging makapagpapasaya sa kanya."
Nakangiti pa ito habang sinasabi iyon at sigurado sa lahat ng sinabi nito kaya agad akong tumayo at tinungo ang kwarto ni Reign.

Nakasalubong ko pa si Nicka, tuwang tuwa itong makita ako kahit na medyo namamaga rin ang mata alam kong umiyak rin ito kagabi. Niyakap ko ito ng mahigpit at sanabihang kakausapin muna ang mama nito.

Pagpasok ko ay nakita ko ang pinakamamahal ko, nakatagilid paharap sa bintana ng kanyang kwarto habang nakatalukbong ng kumot. I did not stop myself and just hug her so tight from the back. Hindi naman ito nagwala para makaalis sa yakap ko nanatili lang ito sa porma at inalis ko ang nakatalukbong sa ulahan nito. I didn't face her yet dahil alam ko magiguilty lang ulit ako pag nagharap kami at kapag nasalubong ko ang mga mata nito.

Pero ito na mismo ang humarap sa akin. Namumugtong mata ni Reign na medyo mapula pa ang una kong nakita but still beautiful. Inialis ko ang ilang hiblang nakaharang sa mukha nito and i did what my heart and body wants, i kiss her softly. Then i hug her again and held her so tight.

Pinaunan ko ito sa dibdib ko then i start, explaining myself to her.

"Reign baby, first i want to say sorry. I'm sorry na ng dahil sa akin you lost the most important persons in your life. Hindi ko alam kong mapapatawd mo ako sa nagawa ko. Walang kahit anung rason ang makakapagjustify na hindi ko sinasadua yun, it's all my fault kasalanan ko from the start na nawala sila bigla. Kung hindi lang ako naging reckless hindi mapupunta sa ganong tagpo ang mg maģulang mo at hindi ka mahaharap sa napakalaking responsibilidad sa batang edad. Hindi ka pa handa that time na maging ina pero wala kang nagawa kundi maging ina, ama at kapatid ng wala sa oras. I am so sorry baby."
At hindi ko namalayan na unti-unti ay namasa ang mata ko kung hindi ko pa naramdaman ang pagdampi ng mga palad ni Reign para punasan ang mga luha ko.

"Nick, matagal na yun. Natanggap ko na ang pagkawala nila tatay at nanay at natanggap ko na rin ang mga responsibilidad na napunta sa akin. Kahapon nagulat ako, oo nagtampo dahil bakit ngayon lang kami nahanap ng parents mo kung kelan stable na ang pamilya ko. Nagtampo ako kasi nung mga panahong kailangan na kailangan ko ng tulong lalo na nung nagkasakit si Nicka wala akong malapitan. Pero hindi ako nagalit, tapos na ako sa kabanata ng buhay ko na puno ako ng galit. I let it go kasama ng pagtanggap ko sa kapalaran namin ng mga kapatid at anak ko. I let go the anger dahil hindi ko magagampanan ng maayos ang reslonsibilidad na iniwan ng mga magulang ko kung patuloy akong magtatanim ng galit. Hindi ako magkakaroon ng kapayapaan. Siguro nangyari ang lahat ng ito kasi may ibang plano ang Panginoon. Siguro kinuha niya agad ang mga magulang ko upang maaga akong matutong maging responsable at siguro nasa plano rin Niya na pagtagpuin tayo. Kaya stop crying, stop saying sorry i already forgave you even if you did not asked for it. Alam kong napatawad kana rin ng nga magulang ko, sila ang pinakamabait na magulang sa buong mundo at handang tumulong kahit na wapang kapalit. They save you and that's the reason na nandito ka. Nakaplano ang lahat Nick, hindi man maganda pero hindi natin hawak ang kapalaran natin. Alam ko masaya na ang mga magulang ko na nakikitang okay kami at nagkatagpo tayo."
Sabay hawak nito sa magkabila kong pisngi at magaang hinalikan ang noo ko, mata ko, ilong ko at ang labi ko.

"Thank you so much Reign, hindi mo lang alam kung paano napagaan nun ang mabigat kong nararamdaman mula pa noong nalaman ko ang too sa mga magulang ko. I feel so light, i feel like those worries that kept just flew away and all that remains was bliss and happiness. Thank you Reign. I love you, i love you, i love you so much."

I feel like i'm flying after hearing Reign. She's really the kindest and the most beautiful woman inside and out that i ever met at hindi na siguro ako makakakita ng katulad pa niya. She's one of a kind and i am really lucky to have her.

I hug her again then i kiss her face then a cute little girl just get into between us and shower us with kisses and tight hug. I hig both Reign and Nicka. Finally i can now freely love her without worrying that one of these days she'll leave me. I am more confident and at peace right now.

I have Reign and Nicka, my family and her family, i could not asked for more. They already complete me.

And now the wound that once open are now slowly healing.