annemle babamın ayrılmaları hiçte sürpriz olmamıştı benim için ama düşünmekten de kendimi alamıyordum .hic değilse ablamın gelmesini beklerler sanmıstım.ablam samsunda okuyordu..İstanbul gibi biyer dururken niye oraya gittiğini anlamamıştım ilk önce ama biraz daha büyüdükçe koskoca 8 seneyi annemler yüzünden başka şehirde okumak istediğini anlamıştım.ablamla aramızda 14 sene vardı ama çok iyi anlasırdık.ayrılıyolardı iste gerisi yok.
bugün pazar olduğu için geç kalkmıştım ve melisanın mesajını görmüştüm.sonunda hatırladı beni.bugün okulun bahçesinde meriçle bulusacakları ve eğer zamanım olursa benim gelebileceğimi beni çok ihmal ettiğini bildiğini yazıyordu.onları öyle görmek zor olacaktı ama bunun üstesinden gelebilirdim.zaten evde kalırsam annem bana psikolojisi bozulmuş çocuk muamelesi yapacaktı.üstüme her zaman giyilmeye hazır olan kıyafetlerimi giyip kendimi dışarı attım.acaba melisa benim merice olan duygularımı bilse yine boyle mi davranırdı bana? tabiki hayır.yüzüme bile bakmazdı.ona bi turlu anlatamazdım derdimi. sonunda gelmistim.melisa iremle birlikte oturuyordu.iremde bizim grubun delilerinden,melisayla dışarda takılırlar ama okulda çok muhatap olmayız.görünüşe gore meriç daha gelmemişti.melisaya sorduğumda bulusacagımızdan haberi yok dedi.insan kendi buluşmasını bilmezmi? şaşırdığımı görünce melisa güldü ve onu arayp cagıracağını söyledi.benim telefonumu verdim araması için çünkü hanımefendinin sadece mesaj hakkı varmış.aradığında sakince onları dinliyordum.meriç ben orda olduğum için gelmek istemiyordu.uzulmustum ama gülmeye çalıştım.′′melisa ben gidiyorum zaten öyle bi ugramıştım.siz buluşun.″ diyebildim.melisa biraz daha konuştuktan sonra kapattı.″gelmeyeceğini çünkü evde boyacıların olduğunu,annesini de yalnız bırakmak istemediğini söyledi ama bence bahane,gelmek istemiyo″diyerek dert yandı melisa.haklıydı.bisey söylemedim.irem sonunda sinemaya gitme fikrini öne surdu.hepimiz kabul ettik ve güzel bi komedi filmine gittik.film sonu acıklıydı halbuki biz gülmek için gitmiştik o filme.melisa zaten dünden razı hemen ağlamaya başladı zor susturduk.film sonunda ben eve döndüm.
babam çoktan gitmişti bile.hemen odama çıktım ve babamın odama koyduğu kutudaki defterlerden birini elime aldım.okumaya başladım.ilk doğmam.buda ne? babam komik bi insandı zaten.ilk uykum.ilk yemegim.ilk fotoğrafım.altında da bir bebek resmi..iste bu benim yanımdakide babam.ne kadar da gençmiş.bu sefer aglamadım.birkaç sayfaya ve fotoğrafa baktıktan sonra kutuyu kapattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARKADAŞIMIN AŞKISIN
ChickLitUzak ve imkansız gözüken bir şey bir anda yakın ve mümkün olabilir. ilk bölümleri çok sallamayın derim. Kapak için wattyyazarlar′a teşekkürler..