Sabah boynumu saran kulaklığımla uyandım.üstümü değiştirmeye ihtiyaç duymadan aşagıya indim.Annem çoktan gitmişti,babam zaten dün gece eve gelmedi.annemle birazcık kavga ettilerde,birazcık.Eskiden olsa üzülürdüm hatta uyuyamazdım belki ama artık pek umursamıyordum.alışmıştım belki de.ben bu düşüncelerle birşeyler atıştırırken kapı çalındı.Tahmin ettiğim gibi Melisa gelmişti ve her zamanki patavatsızlıgıyla içeri daldı.
′′oo kızım daha giyinmemişsin bile,hadi geç kalıcaz çabuk çabuk!′′ insan bi günaydın der önce dimi -,-
"tamam bekle ben hemen hazırlanıyorum"
"beklicem tabi napıyım" bi kere de düzgün cevap ver ya.yukarı çıkıp üstüme bir t shirt geçirdim altıma taytımı ve converslerimi giyip saçımı dağınık topuz yaptım.işte hazırdım.yeterince esmer olduğum için makyaja da ihtiyacım olmazdı. harika. kitaplarımı çantama tıkıp aşagı indigimde Melisanın her zamanki kızsal tavsiyelerini dinlemek zorundaydım.
"Bade ya şu saçını bi güzel düzleştirsek bide bi etek falan giyip de kıza benzesen olmaz mı?" ne yani etek giymeyince kıza benzemiyomuyum? tamam saçlarımda biraz fazla kıvırcık olabilir ama ben onları böyle seviyorum ne olmuş yani. tabi tartışmak istemedigim için çok uzatmadım
"sonra yaparız Melisa hadi gidelim geç kalıcaz"
"beni geçistirdigini bilmiyorum sanki Bade" bu kız aklımı mı okuyo? eh en yakın arkadaşım olsun o kadar.
"Melisa hadii"
"tamam tamam bekle şunu da sürüyim'' Melisa sarışın ve güzeldi.yüzü bembeyaz ve gözleri yeşil..ama çok makyaj yapardı.bu güzelliği mahvetmeye ne gerek var ki? yüzünü beşinci kez badanaladıktan sonra dışarı çıkabildik. nihayet. Melisayı gerçekten çok seviyorum sadece biraz..mm..bilmem..şey...CADI.evet cadı ama benim cadım.hareketleri çok yersiz geliyo bana,her zaman öyle yani ters cevap verir birde çok bilmişlik yapardı.ama bugün biraz fazla sinirime gidiyo başka zaman olsa hoşuma giderdi onun bu halleriyle uğraşmak.peki neden bugün çok agresifim? ne agresifi ya agresif falan değilim ben! tamam belki biraz.. belki de babamı merak ettigimdendir.evet sanırım bu yüzden.gerçekten nerde acaba? dün gece annemin pimini çekip gitti ve annem bana patladı.ben odamdan hiç çıkmadım ama annemde gece boyunca kendi kendine söylenip durdu ve sonra ağladı.bir insan için en zor şey annesini gözünün önünde ağlamasıdır çünkü ağlamak çaresizliktir elinden artık hiçbir şey gelmediği için ağlarsın ve bir annenin çaresizliği...biliyorum artık kocaman kız oldum ama ne olursa olsun anneme her zaman ihtiyacım var ve onun gözümün önünde ağlaması ve benim hicbir şey yapamamam berbat bir şey.dün gece kendi kendime söz verdim.artık hiçkimse annemi veya beni üzemicek. babam bile. birkaç ay öncesine kadar çok basit şeylere üzülürdüm.gerizekalı bi erkeğin o büyük egosu yüzünden beni kücümsemesi gibi.ama son zamanlarda üzülecek daha önemli şeylerin olduğunu farkettim.bir annenin göz yaşı gibi.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Okula geldiğimizde Berke ve Meriç bahçede basketbol oynuyordu.Meriç benim için..nası desem...özel. ondan hoslandığımı yeni farkettim. tabi ki bir taraflarının kalkmasını sağlayacak kadar belli etmiyorum.ya da beni üzmesine izin verecek kadar büyütmüyorum gözümde. sadece küçük bir hoslantı o kadar.son zamanlarda birbirimizle çok uğraşıyoruz. didişiyoruz diyelim. ama hoş bi şekilde.şakalaşmak gibi.
okul çok sıkıcıydı.Meriç olmasa hiç gelmicem.ilk iki dersi uyuyarak,son dersleri Melisaya kağıt fırlatarak geçirdim ve sonunda zil çaldı.Melisayla kursa gidicektik.Basketbol kursu.sadece ben gidiyorum normalde ama Melisayı zar zor ikna ettim gelmesi için. mola verdigimizde Melisa yanıma geldi.
"sen niye bu basketbol kursuna gidiyorsun anlamıyorum.bence çok sıkıcı." ah bi bilseydi nedenini. en yakın arkadaşım olmasına rağmen Meriçi bilmiyordu daha.acaba söylemenin zamanımıydı? evet ya artık bilmeliydi. biraz cesaretimi topladım ve konuyu açtım
"Melisa ben..şey...birinden hoslanıyorum'' oh be söyledim! ''Ve..mm..kursa onun için geliyorum''
''ne! kızım ciddi misin!? inanamiyorum bu harika! ilk defa ağzından kızsal bir şey duyuyorum!'' ne yani bu kadar şaşıracak ne vardı ki? tamam diğer kizlar gibi olmadıgımı ben de biliyordum ama bu kadar abartıcak bir şey yoktu bence. tam kim olduğunu söyleyecekken Melisa atladı
''biliyor musun? ben de Meriçten hoslanıyorum^^ '' ne! olamaz az kalsın söylüyodum! ama..hayır! ne yapıcam ben şimdi? en yakın arkadaşımla aynı kişiden hoslanıyoruz ve önce o söyledi. s*ktirr!
''eee kızım söylemicek misin kim olduğunu?'' o şaşkınlıkla ağzından bir isim cıktı
''Güneş..şuradaki çocuk.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARKADAŞIMIN AŞKISIN
ChickLitUzak ve imkansız gözüken bir şey bir anda yakın ve mümkün olabilir. ilk bölümleri çok sallamayın derim. Kapak için wattyyazarlar′a teşekkürler..