ARKADAŞIMIN AŞKISIN

~14~ ayrılık

sonunda yaz gelmişti ve okula başladığım senelerden beri yapmayı çok istediğim ve birçok kez hayalini kurdugum şeyi bu yaz gerçekleştirecek ve tüm yaz boyunca evde pinekleyecektim.gece yatmayacak sabahta kalkmayacaktım.tabi bunu yapmam için kursumun son ayınında bitmesi gerekiyordu.yaz programlarından nefret ederim aslında ama bu uc ay içinde Meriçten uzaklaşmak istiyosam Güneşle birlikte zaman gecirmeliydim.başka zaman olsa Güneşe umut verip onu kandırdığımı düşünürdüm ama zaten çocuğun beni taktığı yoktu.biraz da hoşlanmaya başlıyor gibiydim.tabiMeriçi görünce unutuveriyordum ama napalım.ama illaki ask acısı cekeceksem bunu en yakın arkadaşımın sevgilisi icin yapmak istemiyorum.onu unutmalıyım.boyle bisey mümkünse tabi.

1 aysonra

bu bir ay bana çok iyi gelmişti.Meriçi neredeyse düşünmemiştim.melisanın her buluşma sonrası olanları uzatarak anlatması dışında düşünmemiştim. ve iyi habeeer.güneşten gerçekten hoslandığıma kendini baya inandırdım.ama bugün kurs bitiyordu.bilmiyorum nolucak.

kursa gittim ve güneşle geçirdiğim son günümün tadını çıkarttım.ona soylesemmi diye çok düşündüm ama soyleyemedim.aslında benim planım ona soyleyip vazgeçmemi engellemekti.ama yapamadım.elife de anlatmıyordum olanları.ama bu ona değer vermediğim anlamına gelmez.aslında bu sene hem gerçekten asık olmuş hem de gerçek arkadaşımı bulmuştum.elifle o kadar iyi anlasıyordukki.her şeyimiz aynıydı neredeyse.tabi ben melisaya eliften bahsetmistim ve olay çıkarmıştı.çok kıskanmıstı çünkü.halbuki Melisanın yeri bende çok ayrı.

elifle ve gunesle vedalaşıp eve döndüm.geç olmuştu.bende hemen yattım.

sabah evde sadece ikizim vardı.size bahsetmis miydimbi ikizim olduğundan? hic benzemesekte...

birlikte kahvaltımızı yaptık ve televizyon izleyip tembellik yapıyordukki telefonum çaldı.arayan Melisaydı.açtım hemen.sesi çok kötüydü ve Mericle ayrıldıklarını soyledi.hadi ama!!! seviniyimmi uzuliyimmi bilemedim.hicbir şey soyleyemedim.en sonunda nerde olduğunu sordum ve hemen gelecegimi söyledim.normalde annem dışarı çıkmama izin vermezdi ama evde değildi ve ben Melisayı yalnız bırakamazdım.ikizime bir bahane uydurup cıktım hemen.okuldalardı.gittiğimde Melisa bana öyle bi sarıldıki kendimden utandım.Mericte ordaydı.ebruda ve ebrunun sevgilisi,arkadaşları falan.ben tam yanlarına gittiğimde Ebrunun sevgilisinin arkadaşı laf attı bende zaten sinirlenmistim diklendim çocuğa.benden büyüktü ama umrumda degildi.sonra melisa ayırdı ve onla konuşmaya başladım.onu biraz yürüttüm ve oradan uzaklastırdım tam o sırada babası oradan geçiyordu ve ne olduğunu sordu.Melisa düştüğünü söyledi.çok ucuz atlatmistık.eğer onu goturmeseydim bide babasıyla bası belaya girecekti.

neden ayrıldıklarını sordum.Meriçe trip atmış.nedenini bilmiyorum.sonra kıskansın diye eski sevgilisi hakkında konuşmuş.meric bunu duyunca sinirlenmiş ve oda bi kız hakkında bisey söylemiş.böylece kavga etmişler ve olay çok büyümüş.ebrunun sevgiliside çok sinirlenmiş önce melisa'ya kızmış ama sonra meiç'i kenara çekip baya bi konuşmuş.sonunda yumruklamış bile.ne karışıyosa..ben şimdi ayrıldılar diye sevinsem olmaz.melisaya üzülsem,ya ben? bide meriçin canı yanmıştır.salak bide dayak yemiş..napıcam olum ben? tam o sırada aklıma bi şarkı geldi: oluruna bırak,her neyse geçer.hayata zulmedip üzülmeye mi değer ?. tamam.nolcaksa olsun artık.banane.ben sadece görevimi yapıp melisayı üzmeyecektim.kendim de hiçbir şeye üzülmeyecektim.daha fazla geç kalırsam annemden azar işitirim diye melisayla vedalaştım.oda bilirdi annemi.genelde arkadaşlarımlada pek bi yere gitmezdim.sadece bu aralar ayrıldılar diye izin veriyordu o kadar.

meriçle hiç konuşmamıştım.ne diyebilirdim ki zaten.eve döndüm ve uzanıp dizimi izlemeye devam ettim.ama şu senenin tek döneminde neler yaşadığımı düşünmekten izlediğim şeyden hiçbir şey anlamıyodum.