ARKADAŞIMIN AŞKISIN

~17~ feza gidicek mi?

ailem barısmıstı ve babam tekrar bizimle yasıyacaktı.güzel. ama mutlu olamıyordum çünkü sanki babam başka biri olmuştu.

ben küçükken çok iyi anlasırdık beni hic kırmazdı ama simdi yabancı iki insandık sanki.

sürekli bana kızıyor bağırıyordu ve ben artık dönmesine sevinemiyordum.

bir hareketi diğerini tutmuyordu.bi an iyiyken sonra hemen kızmaya başlıyordu.

aslında nedenini tahmin ediyordum ama emin değildim.

annem bi ara babamın psikolojisinin bozuk olduğundan bahsetmişti.

ilaç kullanıyordu ve bu ilaç bir çeşit uyuşturucuydu.

hicbir şeyi çokta umursamamasına yarıyordu.

ilacı kullanmadığı zamanlar fazlasıyla agresif oluyordu babam.

gerçi artık ne yaptıklarına çok takılmıyorum.ister kuserler ister barışırlar.zorunlu olmadıkca bir şey de istemiyorum.

zaten tüm gün okulda olucam.bi açılsın şu okul.Meriçi özledim zaten.güneşten hoslandığımı biliyorum ama nasıl oluyorda hala merice karsı biseyler hissediyorum bilmiyorum.bunu da bosver.ne olacaksa olsun.

fezayla telefonda konusabildim sadece ve ailesinin büyük ihtimalle onu başka okula alıcanı söyledi.yine ziyaretimize gelicek ve tabi bizde gidicez ama eskisi gibi olmazki.

bu bir sene içinde çok şey yaşadı.ailesi zaten sorunlu bunu hepimiz biliyoruz ama birde Burak abinin olayı onu çok üzmüştü.

tabiki bizde üzüldük.ama ben bunu onaylamadıgımı bastan söylemiştim fezaya.çünkü Burak abiyi nede olsa tanımıyorduk.bizden beş yas büyüktü ve asıl sorun az çok uyuşturucu ve tinerle işi vardı.

fezaya uzak durması gerektiğini söylemiştim ama seviyordu.dinletemezdimki.daha kendime bile dinletemiyorken hem de.

feza sonuna kadar Burak abiye güveniyordu ve yapmadıgına inanıyordu.

üzgünüm ama ben onun kadar emin olamıyordum çünkü yapmadıgını kanıtlayacak en ufak bir şey yoktu.üstelik o saatte de dışarda olduğuna dair kanıt vardı ellerinde.

yinede fezaya hepimiz destek olduk.Burak abi için dua ettik ve elimizden sadece beklemek geliyordu.

feza Burak abiyle görüşmek için her yolu deniyordu ancak soy adı tutmadıgından gorusturmuyolardı sadece belli zamanlarda telefonla konuşabiliyordu.bir sure bu şekilde idare edecektik ve bizim yapmamız gereken fezaya destek olmaktı.

okulların açılmasına çok az bir zaman kalmıştı.ben kursa yeniden yazılmaya karar vermiştim.artık orası benim için sadece bir kurs degildi.ben orda mutluydum.kafama takılan hicbir şey orda umurumda olmuyordu.üstelik güneşinde kursa geldiğini öğrendim ama farklı zamanlardaydık bu sefer.elifle ise yine aynı sınıfta antremanlarımız oluyordu.

aslında çok küçük bir sorunum vardı.

melisa ve irem de benimle kursa başlamak istediklerini söylemişlerdi ama elifi pek sevmiyolardı.ama neyseki benim olduğum grupta yer kalmadığından onlar başka saatte gelmek zorundaydılar.tabi ki birlikte gitmek hoş olurdu ancak sorun cıkartacaklarına emindim.

yine bir kurs günü elifle mola vermistik ve konuşuyorduk.

bana babasının tayininin cıktıgını ve kısa bir süre sonra gideceklerini söyledi.

o an dünyam basıma yıkıldı.böyle olmamalıydı.kaç sene sonra tam istediğim gibi bi arkadaş bulmuştum ve oda gidiyor muydu? feza da gidiyo ama olmazki.çok üzülmüştüm.bir şey söylemedim.

hayatımdaki değerli kişileri tek tek kaybediyordum.